Wat is een ‘curling mom’ en ben jíj́ er een? ‘Alle hobbels en kuilen halen ze voor hun kroost weg’

We leggen je hier alles uit.

Alles voor mijn kind

Ineens waren ze er en het aantal lijkt alleen maar te groeien: de curling moms. Moeders die er alles aan doen om het pad voor hun kinderen te effenen, van het smeren van hun glutenvrije boterhammen met veganistisch beleg tot het maken van hun werkstukken over de Tweede Wereldoorlog. Alle hobbels en kuilen halen ze voor hun kroost weg, net zoals dat tijdens de Olympische sport curling gebeurt. Voor wie niet weet hoe dat eruitziet: vliegensvlug met een bezem het ijs gladvegen, om de glijdende steen zo goed en snel mogelijk op de juiste plek te krijgen. Curling moms doen datzelfde voor hun kinderen, maar dan door ze het zo makkelijk mogelijk te maken, zodat ze vlekkeloos en zonder problemen kunnen opgroeien.

“Er zijn heel veel moeders die hun kinderen bij elk regenbuitje met de auto wegbrengen, zodra er op school iets aan de hand is op juffen en meesters afstappen om dingen op te lossen of de moeder van een klasgenootje opbellen omdat hun dochter of zoon niet is uitgenodigd voor een logeerpartijtje,” zegt opvoedkundige en kinderpsycholoog Tischa Neve, bekend van de tv-programma’s Schatjes en Wordt u al geholpen. “Curling moms poetsen elke oneffenheid voor hun kinderen weg, zodat het leven smooth en vlekkeloos verloopt. Nu klinkt het alsof moeders dat bewust doen, maar dat is niet zo. Je wilt dat je kinderen gelukkig en zorgeloos zijn, dat ze het goed hebben. Daarom zijn we zo druk bezig om het ze naar de zin te maken.”

Behoeden voor valpartijen

In de jaren negentig was de Deense psycholoog Bent Hougaard de eerste die de term curling mom, of parent, gebruikte als metafoor voor ouders die alle grillige bewegingen van het leven voor hun kind uit de weg ruimen. In de jaren daarna verspreidde het fenomeen zich over de rest van de wereld, maar het nam in Nederland pas echt een vlucht toen moeder Ursula in De luizenmoeder aan juf Ank vroeg of zij er rekening mee wilde houden dat haar dochter Isa oververmoeid was omdat ze net terug waren gekomen van vakantie en Isa daarom niet naast een nieuw jongetje kon zitten. Ank noemt Ursula daarop een curlingmoeder en vraagt aan Isa: “Denk je dat mama haar bezempje thuis kan laten?”

Het lijkt alsof de curling mom een typisch uitspatting van nu is, maar volgens Tischa Neve is het van alle tijden dat ouders hun kinderen willen behoeden voor valpartijen. “De laatste jaren zijn we alleen nog iets beschermender en voorzichtiger geworden, wat ik ook niet zo gek vind,” legt ze uit. “We leven in een maatschappij die best heftig is en veel van ons vraagt, met een hoge prestatiedruk en veel narigheid: crises, oorlogen, klimaatproblemen. Vroeger kon je dat nog een beetje omzeilen, door niet naar het nieuws te kijken. Maar via social media hoor en zie je alles: alle ellende, elk kind dat is vermist. Ik merk dat ik daar zelf ook onrustig van word, omdat je toch denkt: ik haal m’n kind maar met de auto, want er is laatst verderop zo’n naar ongeluk gebeurd.”

Pieken en dalen

De wereld is heftig en pittig, altijd geweest, maar nu horen en lezen we er alles over. Daardoor krijgen we het gevoel: laten wij dan in ieder geval maar extra goed en lief voor onze kinderen zorgen. Neve: “De pluspunten van een beetje een curling mom zijn dat je gewoon veel liefde voor je kinderen hebt, dat je veel voor ze over hebt en dat je ze graag gelukkig wilt zien opgroeien. De intentie is niet verkeerd, dat vind ik belangrijk om te bedenken en onthouden. Maar hoe het uitpakt als je curlinggedrag overdrijft, is nu juist niet wat je ermee wilt bereiken. We willen onze kinderen gelukkig laten opgroeien en beschermen, wat we doen door het pad voor te effenen, maar we realiseren ons niet dat we daarmee het tegenovergestelde bereiken.”

Als we onze kinderen niet leren opgroeien met tegenslagen, met het letterlijk en figuurlijk vallen van builen en weer opkrabbelen, dan krijgen ze dat volgens Neve later keihard voor hun kiezen. “De wereld is niet zo mooi als wij ’m in de jeugd van onze kinderen maken. Het leven ís niet makkelijk, voor niemand, soms zit het gewoon even tegen en ben je enorm gefrustreerd of boos dat jou dit allemaal moet overkomen. De levensweg is niet geëffend – hoezeer we dat ook proberen te bereiken voor onze kinderen – maar heeft pieken en dalen, tegenslagen, dingen die je moet overwinnen. Daar krijgen onze kinderen later ook mee te maken, als wij niet altijd meer in de buurt zijn om ze te helpen. Dus daar moeten we ze nu alvast op voorbereiden.”

Op eigen benen

De verleiding is groot om je kinderen te behoeden voor alles wat minder leuk is of misgaat, zoals dat een goede curling mom betaamt. “Je denkt dat je ze daarmee een dienst doet, maar de waarheid is dat je ze er juist iets mee ontneemt,” zegt Neve. “Als je altijd maar alles oplost voor je kinderen, geef je ze niet de kans om zelf te proberen om iets uit te puzzelen. Ze bouwen niet de power en de veerkracht op die ze later nodig hebben om de gaten in de weg op eigen kracht op te vangen, waardoor ze moeite kunnen krijgen met het omgaan met tegenslagen. Dat kan op den duur zorgen voor gevoelens van onzekerheid en een verminderd zelfvertrouwen, omdat ze niet weten hoe ze beslissingen moeten nemen en op eigen benen moeten staan.”

Het advies van Neve is om je kinderen te leren dat ze niet alles kunnen kopen als ze hun zakgeld op de eerste dag al opmaken, dat je niet altijd bijspringt als ze op het allerlaatste moment aan hun werkstuk beginnen en dat je niet meteen van je werk naar school racet om vergeten gymkleren na te brengen. Neve: “Als je af en toe iets extra’s doet voor je kind, is dat heerlijk. Maar als je het altijd doet, worden het verwende kinderen die gaan zeuren als je een keer niet voor ze in de bres springt. Leer ze dat boosheid, verdriet, frustratie en pijn erbij horen, dan zul je zien dat het op de langere termijn veerkrachtige, gelukkige wezens worden die voor zichzelf opkomen en hun eigen boontjes kunnen doppen als het even niet goed gaat.”

6 tips om niet door te slaan

Van opvoedkundige Tischa Neve

1. “Als jij denkt: ik haal veel kastanjes uit het vuur voor mijn kind, of: ik probeer het leven van mijn kind zo makkelijk mogen te maken, dan kan het zijn dat je een beetje een curling moeder bent. Dat is niet erg, zolang je je daar bewust van bent. Vanuit die positie kun je namelijk bewuste keuzes maken wat je wél en níét doet.”
2. “Maak voor jezelf keuzes wat je wel en niet wilt doen voor je kinderen. Het is voor mij bijvoorbeeld een bewuste keuze dat ik elke ochtend ontbijt voor mijn zoon maak. Hij zit in de derde klas van de middelbare school, dus hij kan dat prima zelf. Maar ik vind het heerlijk om te doen en dan weet ik ook meteen dat hij lekker en gezond heeft gegeten.”
3. “Natuurlijk kun je soms op je keuzes terugkomen, bijvoorbeeld als je kind appt dat hij zijn hockeybitje is vergeten en daardoor niet kan meedoen aan de training. Dan kun je denken: wacht even, die ga ik toch even langsbrengen. Daar kun je dan bijvoorbeeld bij zeggen: ik los het dit keer op, maar laten we samen kijken hoe je dit voortaan kunt voorkomen.”
4. “Bedenk op die manier elke keer als je iets voor je kind wilt doen opnieuw of je hem of haar er echt mee helpt. Draagt dit bij aan wat je je kind op de langere termijn wilt meegeven? Leer je je kind er iets mee wat later nuttig kan zijn om goed te kunnen functioneren? Zorgt het ervoor dat dit van hem/haar een veerkrachtige, zelfstandige en respectvolle puber maakt?”
5. “Wees eerlijk over je eigen beweegredenen, want soms doe je iets meer voor jezelf. Stel: je kind is niet geselecteerd voor het voetbalteam, dan is onze eerste impuls om er meteen op af te gaan. Het kan zijn dat er echt iets niet klopt, maar vaak zal de coach gelijk hebben en ga je er vooral naartoe om je eigen teleurstelling of frustraties kwijt te raken.”
6. “Is het nuttig voor je kind als je hem of haar helpt, doe het dan vooral. Is het een klein beetje curling wat je doet, dan is dat af en toe ook prima. Zolang je maar in je achterhoofd houdt dat kinderen er uiteindelijk niet gelukkig van worden als alles maar voor ze wordt geregeld. Op de korte termijn wel, maar op de lange termijn werkt het alleen maar averechts.”

Dit verhaal komt uit Flair 16-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.