Vier vrouwen over omgaan met kritiek: ‘Het woord ‘kritiek’ klinkt heel negatief, vind ik’
We krijgen allemaal weleens te maken met kritiek. De een kan er beter mee omgaan dan de ander. Heb jij er veel moeite mee? Vier vrouwen delen hun ervaringen met kritiek.
Sarah (36): ‘Als manager was ik altijd heel kritisch op mijn team’
“Ik ben manager van een afdeling van een groot corporate bedrijf en was altijd heel kritisch op mijn team. Dat is part of the job, maar ik merkte dat ik dit op een gegeven moment ook mee naar huis nam. Ik ontwikkelde een over-alertheid, die ik nog maar moeilijk kon uitzetten. Naarmate de afdeling groeide en ik meer verantwoordelijkheden kreeg, werd dit erger.
Toen ik op een gegeven moment een vrouw die net nieuw was streng toesprak over haar functioneren en zei dat ze harder zou moeten werken als ze bij ons team wilde blijven, barstte ze in huilen uit. Daar schrok ik zo van. Ik zag ineens hoe verhard ik was en dat ik nog maar weinig compassie en begrip had voor de mensen om me heen. Ik besefte dat ik overspannen was en heb een sabbatical van drie maanden genomen. Sinds ik terug ben, gaat het gelukkig veel beter: ik ben veel relaxter en kan mijn kritiek weer beter doseren.”
Wies (27): ‘Je hebt vaak een blinde vlek voor je eigen gedrag of functioneren’
“Het woord ‘kritiek’ klinkt heel negatief, vind ik. Terwijl het dat helemaal niet hoeft te zijn. Ik denk dat we hier met zijn allen een nieuw, vriendelijker woord voor moeten bedenken. Iets met het woord ‘verbeteren’ erin. Want zo vat ik kritiek op: iemand reikt me een handvat of inzicht aan, waardoor ik de kans krijg iets van mezelf – mijn gedrag of de manier waarop ik mijn werk uitvoer – te verbeteren.
Je hebt vaak een blinde vlek voor je eigen gedrag of functioneren. Dus als een ander daar met een frisse, heldere blik naar kijkt, kun je daar alleen maar iets van opsteken, toch? Ik vraag er zelfs soms naar bij collega’s. Of ze mee willen kijken naar hoe ik mijn werk uitvoer en of ze punten zien waarop ik het efficiënter of beter zou kunnen aanpakken. Dat komt mijn ontwikkeling alleen maar ten goede.”
Mai Ling (25): ‘In ‘Nederlandse’ gezinnen wordt overal veel opener over gesproken’
“Ik ben geboren en getogen in Nederland, maar mijn ouders komen uit Azië. Natuurlijk is hun achtergrond ook doorgesijpeld in mijn opvoeding. In ‘Nederlandse’ gezinnen wordt overal veel opener over gesproken – ook over wat je wel en niet ‘goed doet’. Bij ons is alles implicieter, we drukken ons wat voorzichtiger uit. Soms valt het dan ook wat rauw op mijn dak als vriendinnen of studiegenoten onomwonden hun feedback geven of er een portie ongezouten kritiek uit gooien.
Het is goed om eerlijk te zijn en dingen uit te spreken die je dwarszitten, maar de manier waarop dat wordt gedaan, is niet altijd even diplomatiek of handig. Ik zeg niet dat de Aziatische manier – of welke andere manier dan ook – beter is, maar het zou wat aanvaringen en leed schelen als kritiek op een weldoordachtere, betrokken manier wordt gegeven.”
Vier vrouwen over timemanagement
Jantine (39): ‘Ik kan heel slecht tegen kritiek’
“Ik kan heel slecht tegen kritiek. Dat is altijd al zo geweest. Ik weet niet goed waarom, maar het voelt alsof ik word geraakt door een donderslag. Verstandelijk wéét ik dat het niks te maken heeft met mij als persoon, dat het geen aanval op mij is.
Maar gevoelsmatig kan ik het helaas niet zo goed relativeren. Ik probeer het altijd zo goed te doen voor iedereen. Als dat niet helemaal lukt, voelt het alsof ik faal. Soms springen de tranen me zelfs in de ogen als iemand zegt dat ik iets niet handig heb aangepakt. Tja, het is lastig om daarmee te dealen.”
De rest van dit dossier lees je in Flair 07-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
