Tamara (37) won de loterij: ‘Op zo veel geld zat ik niet te wachten, ik wilde gewoon mijn moeder terug’
Na een moeilijke jeugd en een heftige periode door het verlies van haar moeder, won Tamara (37) tien miljoen euro in de Staatsloterij. Het zette haar leven op z’n kop. “Eindelijk kan ik mijn dromen waarmaken.”
Loterij gewonnen
“Het was oud en nieuw. Net voordat een vriendin en ik uit zouden gaan, belde ik nog even snel mijn vader om hem een gelukkig nieuwjaar te wensen. ‘Tamaar, je hebt gewonnen!’ riep hij door de telefoon. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik, eigenlijk een beetje geïrriteerd. ‘De Staatsloterij!’ riep hij. Natuurlijk wist ik dat hij na de dood van mijn moeder haar gewoonte had overgenomen en oudejaarsloten voor ons kocht. Maar ik had hem die middag nog gezien. Hij had al een flinke borrel op, dus ik dacht dat hij een slechte grap met me uithaalde. Toen stuurde mijn broer even later een foto van mijn lotnummer. Ik vergeleek het voor de zekerheid even online. Hij had gelijk: er was tien miljoen op mijn lot gevallen. Ik was miljonair! Maar blij? Nee, dat was ik op dat moment nog niet. Ik had onlangs mijn moeder verloren en het verdriet zat me hoog, vooral in die decembermaand. Ik probeerde vooral stukje bij beetje alles een plek te geven in mijn leven. Op zo veel geld zat ik niet te wachten, ik wilde gewoon mijn moeder terug.”
Geen goede band
“Ik heb een traumatische jeugd gehad. De relatie met mijn ouders was verre van goed. Dat heeft heel lang zijn weerslag op me gehad. Mijn moeder was huisvrouw en bleef thuis om voor mijn broer en mij te zorgen. Mijn vader was automonteur en werkte dag en nacht. Als hij wel thuis was, dronk hij en werd hij verbaal agressief tegen mijn moeder. Met een alcoholist valt niet te leven, zeggen ze weleens en dat klopt. Hij vond altijd dat mijn moeder zonder na te denken geld over de balk smeet. We hadden het niet breed. Mijn moeder schold dan terug over de vrouwen met wie mijn vader zou vreemdgaan. Daarnaast had mijn moeder psychische problemen en riep ze tegen mij regelmatig dat ‘alle ellende was begonnen toen ik werd geboren’. Je kunt je voorstellen wat zo’n uitspraak met het zelfvertrouwen van een kind doet.”
Lees meer Soukaina (24) had anorexia: 'Ik was 16 jaar, woog 38 kilo en had hartritmestoornissen'
Visioen
“Als klein meisje wilde ik altijd al graag anderen helpen. Dat zit gewoon in me. Na mijn tijd bij de vishandel heb ik een aantal bedrijven gehad die allemaal op een of andere manier te maken hadden met ‘goed doen’. Voor andere mensen, voor de natuur. Toch wilde ik altijd meer kunnen doen, maar daar had ik geld voor nodig. Geld om te kunnen investeren, geld dat ik op dat moment niet had. Maar op het gevaar af dat ik zweverig overkom: ik heb regelmatig visioenen gehad. Vanaf mijn 27ste heb ik sterk het gevoel gehad dat ik op mijn 35ste miljonair zou zijn. Ik was altijd druk met het uitwerken van bedrijfsplannen en dacht dat ik daar misschien wel succesvol door zou worden. Als de ‘Sonja Bakker van de coachingswereld’ of zo. Maar hoe dichter ik bij die leeftijd van 35 kwam, hoe meer ik inzag dat het met die bedrijven en plannen niet zou gaan lukken.”
Samen delen
“Die oudjaarsavond ging ik uit. Op de dansvloer keerde ik in mezelf en ging ik volledig op in de muziek. Heel langzaam begon het kwartje te vallen: mijn bedrijfsplannen leiden niet tot het geld, maar andersom. Dit geld gaat mij helpen om mijn plannen waar te maken. ’s Nachts reed ik nog langs mijn ouderlijk huis, omdat ik het lot met eigen ogen wilde zien. Mijn vader was stomdronken, maar zei toch iets wat me raakte: ‘De mensen om je heen zijn belangrijker dan al dat geld.’ Hij heeft zich daar nooit naar gedragen, maar hij vindt dat dus wel. Dat vond ik ergens heel mooi
om uit zijn mond te horen."
Samenwerken met beste vriend
"De volgende dag had ik een nieuwjaarsborrel met vrienden in de kroeg. Mijn beste vriend heb ik gevraagd of hij met me wilde komen samenwerken. Eindelijk al mijn plannen tot uitvoering brengen. ‘Als ik dan in een Tesla mag rijden,’ grapte hij. Ik heb ze ook meteen gezegd hoe ik het zag: ‘Ik wil dat jullie meedelen in deze rijkdom. Maar dan hoeven jullie me niet honderd keer te bedanken, één keer is genoeg.”
Lees verder in Flair 33-2020. Bestellen (of nabestellen) kan hier.
Tekst: Merel Brons
