Vrouwengeheimen: ‘Ze mogen niet ontdekken dat onze vader mij geld heeft geleend’

“Van jongs af aan was het al mijn droom een galerie voor moderne kunst te openen. Na mijn opleiding aan de Rietveld Academie probeerde ik de kost te verdienen als kunstschilder. Ik kreeg redelijk vaak portretopdrachten en soms verkocht ik wat werken op een tentoonstelling, maar een vetpot was het niet.”

Een buitenkans

“Totaal onverwacht kreeg ik vijf jaar geleden de kans van mijn leven. Midden in het centrum van de stad kwam het ideale pand voor een galerie leeg te staan. Er had altijd een meubelzaak gezeten en het was een prachtige, lichte ruimte. De huur was alleen wel hoog en ik moest ook nog verbouwen en inrichten. Al met al kwam ik € 40.000 te kort, want ik kreeg geen volledige lening van de bank.

Het zag ernaar uit dat het hele project niet door kon gaan. Ik was zo teleurgesteld. Dat vertelde ik aan mijn vader toen ik bij hem op bezoek was. Hij is mijn grootste fan. Schilderen is altijd een liefhebberij van hem geweest. Maar zijn ouders vonden dat hij daarmee niet de kost kon verdienen. Omdat hij goed kon leren, werd hij advocaat. Toen bleek dat ik goed kon tekenen, heeft hij dat altijd gestimuleerd en hij vond het geweldig dat ik naar de kunstacademie ging.

‘Ik heb dat geld voor je’, zei hij ineens. ‘Je moeder zou het er niet mee eens zijn geweest, want je zussen hebben gelijke rechten. Maar zij is er niet meer en je zussen hebben geld genoeg!’”

Sterke band met mijn vader

“Ik mocht er met niemand over praten en moest net doen alsof ik alles had geleend bij de bank. Aan de ene kant vond ik dat moeilijk, aan de andere kant was dit mijn enige kans om m’n droom waar te maken. Bovendien: mijn vader had gelijk, mijn zussen verdienden allebei goed, net als hun partners. Om geld zaten ze niet verlegen, maar hun rechtvaardigheidsgevoel is sterk ontwikkeld.

Ze hebben er altijd moeite mee gehad dat ik zo’n sterke band heb met onze vader. Ik ben de jongste. Mijn zussen zijn beiden slim en verbaal sterk. In discussies kon ik nooit tegen ze op. Ze gaven me vaak het gevoel dat ik dom was en noemden me vaak baby. Als ik in mijn machteloosheid ging huilen, zeiden ze op zo’n pesterig toontje: ‘Ga maar gauw naar pappie.’ ik voelde me vaak buitengesloten.

Mijn galerie loopt goed genoeg om van te leven, maar winst maak ik niet. Ik heb me nooit schuldig gevoeld over het bedrag dat ik van mijn vader heb gekregen. Het was tenslotte voor een goed doel: mijn levensinvulling, mijn toekomst. Ik heb dat geld niet besteed aan luxe artikelen.”

Ongeneeslijk ziek

“Een maand geleden kreeg mijn vader te horen dat hij ongeneeslijk ziek is. Alvleesklierkanker met uitzaaiingen. Behandelen heeft geen zin meer en het gaat heel slecht met hem. Vorige week riep hij mijn zussen en mij bij zich aan zijn bed en heeft hij ons verteld over zijn financiën. Hoeveel hypotheek er nog op het huis staat, waar hij aandelen in heeft en dergelijke.

Toen hij zijn spaarrekening liet zien, waar nog € 45.000 op staat, keken mijn zussen allebei een beetje verbaasd. ‘Ik dacht dat je je voor een ton had uitgekocht’, zei mijn oudste zus. ‘Wat heb je met dat geld gedaan?’ ‘Heel goed besteed’, zei hij kortaf. Ik had het gevoel dat ik tot in mijn haarwortels kleurde en mijn hart klopte in mijn keel.

Toen ik de volgende dag met hem alleen was, vroeg ik of het niet beter was als hij mijn zussen vertelde waar dat geld naartoe was gegaan, maar daar wilde hij niets van weten. ‘Het is mijn geld. Ik beslis wat ik ermee doe. En ik ben heel trots op wat je hebt gepresteerd,’ antwoordde hij. Het ontroerde me diep en het doet me verschrikkelijk veel pijn hem zo te zien lijden. Hij neemt ons geheim mee zijn graf in.

Ik hoop dat ik sterk genoeg ben mijn mond te houden als mijn zussen en ik straks de erfenis moeten verdelen. Ze zullen me vast gaan uithoren. Als ze ontdekken dat onze vader mij zo heeft voorgetrokken, zal dat onze band voorgoed verscheuren.”