Vrouwengeheimen: ‘Mijn vriend weet niets van mijn schuld van €30.000’

“Toen ik na het vwo ging studeren, heb ik meteen een kamer gezocht. Hoewel het vanaf mijn ouderlijk huis maar een halfuurtje reizen was naar de universiteit, kon ik niet wachten het huis uit te gaan. Het leek me spannend om op mezelf te wonen, lekker doen waar ik zin in had. Ik vond een kamer die ik voor een half jaar kon onderhuren en vol verwachting begon ik aan mijn leven als zelfstandige vrouw. Dat viel tegen.”

Studentenleven

“Ik deelde het huis met drie andere meiden en kon niet wennen aan het studentenhuisleven. Al snel had ik genoeg van de aangekoekte pannen met pastasaus die weken bleven staan, de nachtelijke feestjes terwijl ik de volgende dag tentamens had, en het uren bezet houden van de badkamer. Toen degene van wie ik de kamer had ondergehuurd na zes maanden weer terugkwam, vond ik dat niet erg. Ik verhuisde weer naar mijn ouders, waar ik uiteindelijk tot het einde van mijn studietijd bleef wonen.

Geld gaf ik altijd al makkelijk uit. Ik hou van lekker uit eten gaan, boeken, muziek, leuke dingen doen met vrienden. Ik heb altijd veel gewerkt, dus toen ik nog thuis woonde, kon ik me behoorlijk wat veroorloven. Op kamers zat ik opeens met veel meer kosten die door de reguliere studiefinanciering lang niet werden gedekt. Daarom besloot ik een tijdje maximaal bij te lenen.

Toen ik weer terugkwam bij mijn ouders, had ik die lening natuurlijk meteen moeten stoppen, maar dat deed ik dus niet. Dat extra geld beviel me wel. Nu kon ik opeens wél dat ene paar laarzen kopen dat anders te duur zou zijn geweest of toch dat festival meepakken dat ik zou moeten laten schieten om te sparen voor een vakantie.”

Hoge schuld

“Elke maand nam ik me voor de lening stop te zetten, maar elke keer vond ik weer een reden om dat niet te doen. Tot ik er maar gewoon helemaal niet meer over nadacht en de situatie liet zoals die was. Toen ik mijn studie na ruim vier jaar afrondde, werd de stekker er vanzelf uitgetrokken. Ik wist dat het stom was wat ik deed, daarom vertelde ik het aan niemand. Als vrienden opmerkten dat ik er warmpjes bijzat, zei ik dat ik gewoon veel werkte en goed verdiende. Zei mijn moeder iets over een nieuwe tas? Dan beweerde ik dat ik die al jaren had en weer eens uit de kast had getrokken.

Het liegen ging zo makkelijk. In een discussie over studieleningen heb ik zelfs een keer keihard beweerd dat ik het belachelijk vond dat mensen geld leenden, omdat je toch ook kon gaan werken. Na mijn afstuderen was de schuld opgelopen tot meer dan dertigduizend euro. Ik ben al een paar jaar bezig met terugbetalen en zit daar de komende tien jaar nog aan vast.”

Geen spijt

“Spijt heb ik er niet van. Ik heb volop genoten van mijn studententijd en dat extra geld heeft wel aan dat plezier bijgedragen. Alleen had ik er nooit over moeten liegen want het wordt steeds moeilijker mijn geheim te bewaren.

Al drie jaar heb ik een relatie met Mark en sinds een jaar wonen we samen. We hebben natuurlijk een gezamenlijke rekening waar we beiden geld op storten en we zijn inmiddels op zoek naar een koophuis. Daardoor hebben we het voor onze vaste lasten vaak over onze financiën, maar Mark weet niet dat ik elke maand bijna tweehonderd euro studieschuld aflos.

Met onze gezamenlijke salarissen kunnen we een behoorlijke hypotheek krijgen, maar ik wil niet dat het terugbetalen van de lening in gevaar komt of dat we te veel moeten inleveren op alle leuke dingen die we samen doen. Daarom probeer ik hem ervan te overtuigen dat we ook een lagere hypotheek kunnen nemen, zodat er nog meer dan voldoende geld overblijft om ons leven te blijven leven zoals we dat nu doen. En zodat ik genoeg geld overhoud om niet in de problemen te komen met die schuld. Maar dat weet hij natuurlijk niet.

Ik ben niet van plan het Mark ooit te vertellen. Ergens voel ik me schuldig dat ik dit verberg, maar zolang ik de aflossing gewoon van mijn eigen geld kan betalen, vind ik niet dat het zin heeft om Mark op te biechten dat ik hier al jaren niet eerlijk over ben geweest. Dat zou alleen maar schade in onze relatie kunnen aanrichten. Die lening is mijn probleem, dus moet ik het oplossen. Ik hoop alleen dat hij niet blijft vasthouden aan dat idee van een maximale hypotheek.”