Vrouwengeheimen: ‘Ik kan me niet verzetten tegen de drang om te kopen’

“Als ik dan een afspraak met een vriendin heb staan, zeg ik die gerust af. Ik vertel er niet bij waarom, want ik houd mijn koopverslaving liever geheim.”

Impulsieve aankopen

“Die verslaving begon zo’n jaar geleden. Inmiddels zijn koopavonden heilig voor me. Als ik langs een etalage loop en ik iets leuks zie liggen, duik ik onmiddellijk die winkel in. Dan móet ik dat kopen, uitverkoop of geen uitverkoop. Het is een drang waar ik me niet tegen kan verzetten. Wat ik koop, doet er eigenlijk niet eens zo veel toe. Dat kan kleding zijn, een paar nieuwe slippers, een tas, maar net zo goed make-up, tijdschriften of hebbedingetjes voor in huis, zoals fotolijstjes of geurkaarsen.

Het zijn vrijwel altijd impulsieve aankopen, dingen die ik niet echt nodig heb. Als ik heb afgerekend, voel ik me altijd opgelucht. Dan valt er een spanning van me at, omdat ik al uren bezig ben geweest met het moment dat ik weer iets nieuws afreken bij de kassa Overigens is die opluchting maar van korte duur. Zodra ik weer thuis ben en op de bank plot, is het over. Dan voel ik me schuldig en ben ik zelfs boos op mezelf. Dan denk ik: verdomme, ik heb me wéer laten gaan.”

Schaamte

“Ik schaam me voor mijn koopdrang en praat er dan ook met niemand over. Natuurlijk ga ik weleens met vriendinnen winkelen, maar daar krijg ik het altijd benauwd van. Het liefst ga ik alleen, dan kan ik mezelf zijn en hoef ik me geen zorgen te maken dat vriendinnen iets over mijn koopgedrag zeggen. Of dat ze merken dat ik impulsaankopen doe en daar geen weerstand aan kan bieden. Ooit heeft een vriendin er wel eens een opmerking over gemaakt.

‘Wat moet je godsnaam met al die spullen? Waar laat je die toch allemaal?’ Een beetje lacherig vergeleek ze me met Estelle Gullit. Ik voelde me betrapt en deed het direct af met een smoesje. Ik zei dat het wel meeviel en dat ik eigenlijk het hele jaar door cadeaus voor familie en vrienden koop, voor hun verjaardagen, Sinterklaas en kerst. Ergens zit daar nog een kern van waarheid in ook. Veel van de spullen die ik koop, gebruik ik namelijk niet eens voor mezelf.

Thuis berg ik ze op, in een kast of een la met slot, of ik doe ze inderdaad cadeau aan iemand. Mijn ouders weten van niets, hoewel mijn moeder laatst aan de telefoon ineens riep: ‘Heb je tegenwoordig nog wel andere hobby’s dan winkelen?’ Ik schrok wel van haar opmerking maar ging er niet op in, Maar ik vertel haar niet meer wat ik allemaal koop.”

Lege spaarrekening

“Wat mij zorgen baart, is dat ik veel meer geld uitgeef dan erin komt. In een jaar tijd heb ik mijn spaarrekening volledig geplunderd. Daar stond 2500 euro op. Weg, opgegaan aan nutteloze dingen. Daarom heb ik een flexibel krediet afgesloten bij de bank. Dat is een rekening waarop je rood kunt staan tot een bepaald bedrag.

De bank zorgt er elke maand voor dat er automatisch een vast bedrag van je privérekening naar je flexibel krediet mijn gewone salaris plus een stukje wordt overgeschreven, zodat je die doorlopende lening geleidelijk aflost.

Wat er nu overblijft om uit te geven, is van dat krediet. Gemiddeld houd ik per maand 300 euro over om uit te geven aan winkelen. Daar probeer ik men aan te houden hoewel dat niet altijd lukt. De afgelopen maanden ben ik twee keer over de schreef gegaan, in totaal voor 500 euro.

Twee maanden geleden zag ik voor het eerst in dat het zo niet langer kon doorgaan. Op het internet tikte ik ‘koopverslaafd’ in en las verhalen die leken op dat van mij. Dat was heel confronterend en ik besefte dat ik hulp moest zoeken. Die krijg ik nu van een psychologe, met wie ik drie keer een gesprek heb gehad. Zij probeert me inzicht te geven in de oorzaken van mijn koopgedrag.

Waarschijnlijk heeft het te maken het feit dat ik anderhalf jaar geleden aan de kant ben gezet door mijn vriend, na een relatie van zes jaar. Door te kopen, vul ik een gevoel van leegte op en troost ik mezelf als het ware. Ik ben bij dat ik mijn probleem nu serieus aanpak, zodat ik straks weer de persoon kan zijn die ik vroeger was. Iemand zonder koopverslaving die niets te verbergen heeft.”