Vrouwengeheimen: ‘Ik ben stiekem verliefd op mijn baas’

“In het begin kreeg ik er zelfs een kleur van. De eerste keer gebeurde dat na een opmerking over zijn ex, die hij net daarvoor aan de telefoon had gehad. Hij stapte zijn kantoortje uit en zei ‘waren alle vrouwen maar net zulke schatten als jullie.’ Ik voelde me toen heel ongemakkelijk.

De tweede keer maakte ik in de hal een babbeltje met een klant toen een collega mij riep. Ik draaide me om, liep de hoek om en botste per ongeluk tegen hem op. Hij zag dat ik schrok, pakte me meteen bij mijn schouders en zei toen heel zorgzaam: ‘Pas je een beetje op. jij, ik heb je hier nog langer nodig dan vandaag’. Dat was het begin.”

Verliefd op de baas

“Sinds een half jaar werk ik achter de informatiebalie van een sportschool. Nadat een jaar geleden mijn relatie van vier jaar uitging was ik toe aan een frisse start. Zowel qua woonplaats als qua baan. Daarom ben ik van Haarlem naar Amsterdam verhuisd. ik wilde niet telkens worden herinnerd aan het verleden, dat op elke hoek van de straat opdook. Ik wilde weer vrij zijn en even helemaal niet aan mannen denken. Alleen had ik nooit kunnen vermoeden dat ik ruim een half jaar later alweer verliefd zou worden. En dan ook nog eens op mijn baas, een sportschoolhouder.

Het ging heel geleidelijk, hoewel ik tijdens het sollicitatiegesprek al wel merkte dat ik me fysiek tot hem aangetrokken voel. Hij is echt zo’n man uit een sportreclame: groot, gespierd en overlopend van de energie. Hij is bovendien begin veertig. Ik val altijd op wat ouder. Toch kwamen de echte vlinders pas na een paar maanden.”

Complimentjes

“Het is zijn persoonlijke benadering waar ik gevoelig voor ben. Of je nu als klant komt sporten of voor hem werkt: hij besteedt altijd even aandacht aan je door iets positiefs te zeggen, Zelfs als hij merkt dat iemand van het personeel niet lekker in zijn vel zit, laat hij zijn betrokkenheid merken. Zo heb ik hem ooit tot twee keer toe tegen een collega horen zeggen: ‘Als je ergens mee zit, kun je altijd even bij mij langskomen, hoor.’

Onder het personeel strooit hij graag met complimentjes. Die kunnen variëren van: ‘Wat een lekker luchtje heb je op’, tot: ‘Je doet je werk fantastisch.’ Bij mij doet hij niet anders. Toen ik bijvoorbeeld laatst naar de kapper was geweest, kreeg ik dat meteen van hem te horen: ‘Wat staat je dat goed, zeg! Hartstikke leuk’.

En een paar maanden geleden gaf hij me een complimentje omdat ik was afgevallen. Maar omdat hij zo’n andere opmerking net zo goed tegen een collega maakt, vind ik het vooralsnog heel moeilijk in te schatten in hoeverre hij mij ook écht leuk vindt. Hij mag me in elk geval wel. Dat is een ding dat zeker is, want ik voel wel dat hij oprecht meent wat hij zegt. Ik denk alleen niet dat hij beseft dat ik verliefd op hem ben. Hij is verder ook te druk met zijn zaak, om daarover na te denken.”

Een groot geheim

“Het is alleen wel lastig, omdat ik vijf dagen per week, acht uur per dag in hetzelfde complex zit. Het grootst gedeelte van de week zit ik dus met collega’s opgescheept, bij wie ik mijn ei niet kwijt kan. Verliefd zijn op je baas is toch iets wat nog steeds door taboes wordt omringd. Door die gevoelens zit ik elke werkdag met een geheim opgezadeld, want ook ik ontkom er in mijn werk niet aan een dat gesprekken met collega’s soms een privékarakter krijgen. Ze weten inmiddels dat ik single ben, maar meer laat ik niet los. Uit zelfbescherming. Een collega, die spinninglessen geeft, is echt een flapuit. Als zij iets hoort, weet iedereen het binnen vijf minuten.

Eén keer heeft een collega me gevraagd of ik misschien een man op het oog had, omdat ze me zo afwezig vond. Toen heb ik om de hete brij heen gedraaid en gezegd dat ik net uit een relatie kwam en op het moment even gelukkig met mezelf was. Dat was gelukkig voldoende. Alleen mijn beste vriendin weet ervan. Ze zegt dat ik moet proberen hem te vergeten, omdat ze vindt dat je werk en privé strikt gescheiden moet houden. Maar dat is makkelijk gezegd. Zij heeft niet de gevoelens die ik heb en zij komt hem niet elke dag tegen.

Zelf twijfel ik enorm wat ik zal doen. Aan de ene kant denk ik: hij is vrijgezel, hij geeft mij complimentjes, waarom zal ik geen open kaart spelen? Aan de andere kant ben ik doodsbenauwd voor een afwijzing, dat daardoor onze werkrelatie ineens verandert en mijn beste vriendin dus inderdaad gelijk krijgt. Dus voorlopig kan ik niets anders dan het voor mezelf houden.”