Steven schiet te hulp: 'Mijn zoon van vijf wil niet spelen met leeftijdsgenoten'

1. Eenzaam?

Anna: "Mijn schoonvader belt vaak met: ‘Ik voel me zo slecht’ of ‘Ik hoor een raar geluid’. Mijn man springt dan in de auto (het is bijna een uur rijden), meestal voor niks. Ik snap dat hij zich alleen voelt, maar dit kan niet langer. Wat te doen?"

Steven: "Het is lovenswaardig dat je man voor zijn vader zorgt, maar daar moet wel een zekere balans in zitten, omdat hij ook thuis verwacht wordt. Dat moet hij zijn vader ook duidelijk maken. Tegelijkertijd moeten we de behoeften van je schoonvader serieus nemen, want het klinkt als eenzaamheid. Waar zou hij mee geholpen zijn? Dat hij eens per week mee-eet of wordt gehaald om naar jullie sportende kinderen te kijken? Dat hij daarnaast lid van een schaakclub wordt?

Er moeten een paar dingen tegelijk gebeuren: jullie moeten minder op afroep beschikbaar zijn en het moet wat meer gereguleerd worden. Maak met elkaar een serieus plan. Neem daarin ook de belangen van je schoonvader mee, anders komt hij tussen jou en je man in te staan. Je helpt er ook nog eens een eenzaam familielid mee."

Wat kun je doen

• Probeer bij een oplossing alle belangen mee te wegen en indien mogelijk ook te dienen.
• Leef je werkelijk in in de ander en probeer te ervaren wat diegene moet voelen.
• In een oplossing die iedereen dient, krijgt niemand helemaal wat hij wil. Dat is de prijs voor het in stand houden van de verbinding.

2. Plakkende zoon van vijf

Jeanette: "We hebben een vakantiehuisje op een park waar meer gezinnen zijn. Alle kinderen spelen met elkaar, maar onze zoon van vijf blijft zo dicht mogelijk bij ons in de buurt en zit liever bij de volwassenen. Ik vind dat hij moet leren met leeftijdsgenoten op te trekken, maar hem wegsturen zorgt voor drama. Hoe ga ik hiermee om?"

Steven: "Een idee kan zijn dat je eerst even in de buurt blijft als hij met leeftijdgenoten speelt, misschien is dat net veilig genoeg. Maar – zonder te willen problematiseren – toen ik je brief las, vroeg ik me af of hij in zijn jonge leven misschien iets traumatisch heeft meegemaakt waarin hij jullie heeft moeten missen, zoals een ziekenhuisopname. Dat zou zijn plakgedrag kunnen verklaren; misschien is hij bang jullie nog eens uit het oog te verliezen. Als er nu een belletje bij je gaat rinkelen, raad ik je aan daar professionele hulp bij te zoeken, zodat hij van die angst kan afkomen."

Lees ook Steven schiet te hulp: ‘Mijn vriend heeft de laatste tijd nooit meer zin in seks’

3. Niet liegen

Isabella: "Mijn beste vriendin heeft tijdens een festival met een ander gezoend. Ze heeft spijt, zegt dat het niets betekende en heeft besloten het niet tegen haar vriend te vertellen. Haar goed recht natuurlijk, maar haar vriend is ook een goede vriend van mij. Ik voel me ongemakkelijk als ik ze samen zie en ben bang dat hij aan mij merkt dat er iets is. Moet ik liegen, voor mijn vriendin, of eerlijk zijn, naar mijn vriend? Help!"

Steven: "Ik kan me voorstellen dat je je verscheurd voelt, omdat het zo’n weging lijkt van wie er belangrijker voor je is. Maar de belangrijkste ben je uiteindelijk zelf. Wat zegt jouw morele kompas, waar kun jij mee leven? Ik zou me kunnen voorstellen dat je tegen je vriendin zegt dat je er in elk geval niet over gaat liegen. Dus je vertelt het niet actief, maar als je vriend ernaar vraagt, ga je niet tegen iemand die zo belangrijk voor je is en van wie je zo veel houdt, een actieve onwaarheid vertellen. Maar het is en blijft aan jou, natuurlijk. Want laat anderen nooit iets doen waardoor jij je eigen grenzen niet meer respecteert."

Deze tips van Steven komen uit Flair 38-2022. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.

Beeld: Getty Images