Steven schiet te hulp: 'Kan ik mijn vriendin zeggen dat ze moet stoppen met klagen'
Steven Pont is ontwikkelingspsycholoog, gezinstherapeut en oprichter van opvoedsite nul18.nl. Elke week beantwoordt hij in Flair vragen op het gebied van relaties en opvoeden.
Ruziënde kids
Mijn kinderen (een jongen van 5 en een meisje van 8) hebben constant ruzie met elkaar, om alles. Ik vermijd het inmiddels om samen de deur uit te gaan. Uit eten, boodschappen, verjaardagen. Ik ben een alleenstaande moeder, dus dat maakt het allemaal nog lastiger. Heb je misschien tips hoe ik de sfeer in huis wat beter krijg? Alvast bedankt.
Roos
Het is vrij normaal dat kinderen uit hetzelfde gezin veel conflicten met elkaar hebben. We noemen dat ook wel sibling rivalry en alleen al het feit dat we daar een aparte term voor hebben, wil zeggen dat het relatief veel voorkomt. De onvoorwaardelijke liefde die we tussen ouders en kind vinden, zien we lang niet altijd ook automatisch tussen broers en zussen. Je moet je allereerst afvragen of het ergens voor staat. Voelen ze zichzelf achtergesteld bij de ander bijvoorbeeld? Of hebben ze wellicht een wat ingewikkelde band met hun vader en voelen ze zich daardoor ongelukkig of niet 'heel'? Als dat niet aan de hand is, kun je misschien eerst dingen gaan doen die zij echt leuk vinden, maar daar onmiddellijk weggaan als ze elkaar in de haren vliegen. Tegelijkertijd zul je niet alleen aan moeten geven wat je niet wil, maar ook wat je wel wil zien. En door onmiddellijk te stoppen als het fout gaat als ze iets aan het doen zijn wat ze zelf heel leuk vinden, ontwikkelen ze misschien wat meer tolerantie voor elkaar.
Eenzaam
Coronatijd hebben we bewust alleen met het gezin doorgebracht. Het was heel intiem en ik heb het eigenlijk niet als vervelend ervaren. Ik heb leuk werk, geef daarnaast looptraining en heb contacten genoeg. Maar ik mis diepte en vriendschappen en voel mij eenzaam. Ik merk dat ik behoefte heb aan gezelschap, familie, koffiedates en onverwachte bezoekjes. Maar alles blijft uit. Ik ervaar ook dat we nooit meer uitgenodigd worden. Mijn man heeft hier geen behoefte aan, zelfs niet bij familie. Hoe pak ik dit aan, zonder een totaal andere afslag in te gaan?
Gerda
De coronacrisis heeft op ieder van ons een bepaald eigen effect gehad, zoals dat bij crisissen bijna altijd het geval is. De feiten zijn dan vaak dezelfde, maar de beleving van die feiten kan tussen mensen behoorlijk verschillen. Ook de gevolgen daarna kunnen daardoor anders zijn. Het lijkt erop dat jij echt een beetje droog hebt gestaan en nu juist extra behoefte hebt aan contact met andere mensen, terwijl je man die effecten niet voelt. Dat is niet goed of slecht, het is simpelweg anders. Het is voor hem net zo moeilijk om in jouw stroom mee te gaan, als dat jij die van hem zou moeten volgen. De taak die voor jullie ligt is aangesloten blijven, ondanks dat jullie zulke aparte belevingen hebben. Meestal is het ’t meest constructief als jij jouw behoeften volgt en hij de zijne, zonder verwijt of afkeuring. Je kunt je nog op zoveel meer gebieden verbinden dan alleen maar op het gebied van het contact met andere mensen. Ik neem aan dat je hem van de duizenden mannen die je in je leven bent tegengekomen ook op andere kwaliteiten hebt geselecteerd. Leg daar dan ook de nadruk op.
Wat kun je doen
- In een stabiele relatie is er overeenstemming tussen verbondenheid en vrijheid.
- Ga ervan uit dat je partner niet elke behoefte die je hebt kan bevredigen.
- Kijk wat er wel is, in plaats van je vooral te concentreren wat er niet is.
Altijd klagen
Een vriendin van me klaagt steeds meer over haar vriend. Allemaal van die suffe dingen als: hij laat de pindakaas open op tafel staan, gooit z’n was in een hoek en maakt vieze geluiden in de badkamer. Ze delen een geweldig mooi huis, hebben een superleuke hond, een toffe boot en een rijk sociaal leven. Mogen er dan misschien ook een paar minpuntjes zijn? Zou ik mijn vriendin durven zeggen dat ze moet stoppen met klagen?
B. uit G.
Ja! Niet omdat ze klaagt, maar omdat je hoopt dat je vrienden niet alleen de mensen zijn die aan de zijlijn van je leven alleen maar aan het applaudisseren zijn, maar soms ook het veld in durven te stappen om je te vertellen wat ze aan je beleven. Ook dat is namelijk vriendschap. Tenminste, als het echte vriendschap is. Als het eigenlijk niet meer is dan een goede kennis, heb je daar misschien niet voldoende basis voor. Maar echte vrienden houden elkaar toch ook een beetje bij de les. Hoe jij deze relatie definieert is natuurlijk aan jou.
Ook een vraag aan Steven? Mail je vraag naarflair@dpgmedia.nl.
Beeld: Getty