Veronique betrapte haar man met haar schoonzus: ‘Ik zal haar verraad nooit vergeven’

Door: Margriet - Lydia van der Weide

“Het is zeven jaar geleden maar ik ben het nog altijd niet vergeten. En vergeven heb ik mijn schoonzus ook niet. Al laat ik dat aan niemand merken. Zelf heb ik geen familie meer; mijn ouders zijn al vroeg overleden. Daarom vind ik het belangrijk de band met mijn schoonfamilie goed te houden. Zij hebben mij weer een thuis gegeven. Dat koester ik, bijna net zo veel als mijn eigen gezin. Dus toen ik zeven jaar geleden mijn schoonzus met mijn man Koen zag zoenen, tijdens een familieweekend in Winterberg, was het alsof de grond onder mij vandaan werd getrokken."

Oververmoeid

“Het liep in die tijd niet lekker tussen Koen en mij. Ons tweede kind was net geboren, terwijl de eerste nog maar een jaar oud was. Ik was chronisch oververmoeid. Koen kon weinig goed doen in mijn ogen en seks was er helemaal niet meer bij. Daar had hij het moeilijk mee maar ik kon het gewoon niet opbrengen. Mijn schoonzusje, getrouwd met een oudere broer van Koen, wist dat wij op dit vlak problemen hadden.

Ik zag haar als een echte zus. Onze mannen lijken op elkaar, zowel qua uiterlijk als vanbinnen. We konden samen roddelen over hun onhebbelijkheden en deelden veel. Ik vertrouwde haar. Zij had me gesust toen ik over onze problemen vertelde. ‘Het is logisch dat het je nu allemaal wat teveel is,’ zei ze. ‘Dat komt wel weer goed.’”

Zoenend in de keuken

“De avond voor de zoen hadden we nog arm in arm door de sneeuw gelopen. Gezellig, zoals altijd. De dag erna bleven Koen en zij op de kinderen passen. Ik ging met haar man, mijn schoonouders en de andere familieleden naar een plaats in de buurt. Tijdens het winkelen kreeg ik hoofdpijn. Ik was met mijn eigen auto, dus kon ik teruggaan zonder het voor de anderen te verpesten. Argeloos stapte ik ons vakantiehuis binnen. Ik deed niet met opzet zachtjes. Waarom zou ik? Maar kennelijk hoorden ze me niet.

In de keuken zag ik ze, tegen elkaar aan. Koen en mijn schoonzus. Ze zoenden. De hand van Koen lag op haar rug. Ik stond als aan de grond genageld, te beduusd om iets te zeggen. Toen zag Koen mij en liet mijn schoonzus direct los. Hij kwam achter me aan toen ik naar de slaapkamer liep. In paniek, vol spijt, herhalend dat dit de eerste en de enige zoen was. Ik reageerde niet. Ik wilde geen scène. Niet hier, niet met haar in de buurt en als de rest straks thuis zou komen. ’s Avonds ben ik op onze kamer gebleven. Ik zei dat ik migraine had; wat waar was. Ik voelde me zo in mijn rug gestoken. Door Koen, maar ook door mijn schoonzus.”

Veel spijt

“De volgende dag vertrokken we en het is me gelukt om haar te ontwijken. Pas toen we terug waren hebben Koen en ik gepraat. Hij had veel spijt. Nee, hij viel helemaal niet op onze schoonzus en er had ook nooit spanning gehangen, of zoiets. Maar toen ze alleen in dat huisje waren, had zij om hem heen gedraaid. Ze was begonnen over ons huwelijk. Liep dat nog wel lekker? Als hij wilde praten, dan was ze er voor hem hoor. Ze was steeds dichter naar hem toe gekomen. En ja, uiteindelijk hadden ze gezoend. Maar niet lang: ik had ze betrapt op het moment suprême. Gelukkig maar, want hij wist niet hoe het anders verder gegaan was.

Hij vertelde me dat huilend. Juist doordat hij eerlijk toegaf dat er meer had kunnen gebeuren op dat moment, geloofde ik zijn verhaal over hoe het was gegaan. En ik was woedend. Hoe had mijn schoonzus het in haar hoofd gehaald bij Koen te polsen hoe het zat met ons huwelijk? Dat wist ze toch allang, van míj? Ze was er willens en wetens op uit geweest om hem te verleiden.

Koen en ik hebben veel gepraat. Hij bleek zich al lange tijd overbodig te voelen. Hij twijfelde eraan of ik nog wel van hem hield. En ja, hij kwam tekort, niet alleen qua seks maar ook qua aandacht. Ondanks mijn woede moest ik hem daarin gelijk geven. Ik koos ervoor om hem nog een kans te geven.”

Moeite met m'n schoonzus

“Mijn schoonzusje had me in de weken na het familieweekend berichten gestuurd. Daarin smeekte ze mij om haar te vergeven. Ik antwoordde niet, maar wist dat ik mijn zwijgen eens moest doorbreken. We zouden elkaar dat we het maar moesten vergeten. ‘Zand erover,’ schreef ik letterlijk. Met buikpijn, maar ik kon niet anders. Ik blijk nu al zeven jaar een betere actrice dan ik ooit voor mogelijk had kunnen houden.

Ondanks dat we nooit meer persoonlijke onderonsjes hebben gehad, ga ik normaal met haar om. Niemand van mijn schoonfamilie heeft zich ooit afgevraagd of er iets tussen ons is voorgevallen. Zo op het binnenkort weer zien, op de verjaardag van mijn schoonvader. Ook Koen drong erop aan dat ik het zou bijleggen met haar. Nu ik hem vergaf, moest ik ook haar vergeven.”

Onderonsjes

“Makkelijker gezegd dan gedaan. Van mijn man kon ik het plaatsen. Ja, hem kon ik vergeven. Maar haar? Zíj, die ik als mijn zus had beschouwd? Nooit van mijn leven. Maar ik wist dat ik haar niet kon negeren op feestjes. Dat zou iedereen opvallen. En hoewel ik haar man dolgraag wilde vertellen wat ze had gedaan, was ik te bang voor de gevolgen. Wat voor toestanden er dan in de familie konden komen.

Dus ik heb haar gemaild dat ik diep teleurgesteld was en onze band nooit meer zo kon worden als hij was, maar oog is alles zoals het was. Ik denk dat zelfs zij denkt dat ik er niet meer bij stilsta wat er toen is gebeurd. Maar mijn boosheid is niet gesleten. Altijd als ik haar zie, denk ik: verrader! Ik hoop dat er ooit een moment zal komen dat ik haar terug kan pakken. Hoe, ik heb nog geen idee, maar als de kans er is om dat ongemerkt te doen, zal ik het zeker niet laten.”

Meer lezen van Margriet, hét magazinemerk voor vrouwen die op een leuke manier gelukkig en gezond ouder willen worden? Ga naar Margriet.nl.