Vier vrouwen over burn-outs: ‘Ik zat uitgeput op de bank en kon alleen maar huilen’

Saskia (42) is begeleider in de zorg: ‘Dat ik uitsprak dat het niet goed ging, heeft me geholpen’

“In 2021 heb ik een burn-out gehad. Corona was de genadeklap na een aantal jaar stress en ellende in het gezin. Tijdens corona kon ik mijn werk niet meer doen, mijn hele leven zag er anders uit, mijn hond ging dood, de onzekerheid van ziek worden hielp ook niet mee – en toen was het klaar. Op aanraden van collega’s heb ik me ziek gemeld.

De rust heeft me heel goed gedaan. Ik voelde een enorme werkdruk en het was goed om die druk eraf te halen. Ik moest leren voor mezelf te kiezen. Ik heb een tijd lang gesprekken gehad bij de psycholoog, had een periode nodig om alles op een rijtje te krijgen. Uitspreken dat het niet goed ging, heeft me geholpen. Eerst zei ik heel vaak ‘ja’ op dingen en ‘gaat goed’ – ik heb geleerd om het anders te doen. En om hulp te vragen, dat is ook enorm belangrijk in zo’n proces. Sindsdien doe ik het veel rustiger aan.”

Nadine (35) is zzp’er in de coachingwereld: ‘Ik zat uitgeput op de bank en kon alleen maar huilen’

“Tijdens mijn opleiding studeerde ik fulltime, ging ik samenwonen, had ik een bijbaan en een paard. Ik wist dat het te veel was, maar dacht: als ik mijn bijbaantje laat vallen, kan ik mijn paard niet meer betalen. Op een avond zat ik uitgeput op de bank, uitgeblust en knapte er iets in me. Ik kon alleen maar huilen. Bij mijn studie­loopbaanbegeleiding heb ik aan de bel getrokken en ik ben met een psycholoog gaan praten.

Die gesprekken waren fijn, het luchtte enorm op om mijn verhaal te doen. Ik kreeg veel inzichten. Bijvoorbeeld dat ik beter meer met mijn partner kon praten en meer van hem mocht verwachten. Ik leerde dingen los te laten. Nog steeds laat ik me makkelijk overvallen door invloeden van buitenaf. Maar ik leerde mezelf ook beter kennen. Ik ben hoogsensitief en weet nu bijvoorbeeld dat ik op een drukke dag beter even een tukkie kan doen.”

Amber (25) is oprichter van het platform ‘Klein Meisje Maakt een Reisje’, dat informatie geeft over de langetermijngevolgen van vroeggeboorte: ‘Ik had een constante spanning in mijn lijf en was oververmoeid’

“Mijn burn-out is vastgesteld in 2017, maar de eerste echte klachten ontstonden op mijn zestiende. Al jarenlang ging ik over mijn grenzen heen; eigenlijk al sinds mijn geboorte. Ik ben te vroeg geboren en heb een tijd in de couveuse gelegen. Ik kan me dat niet herinneren, maar mijn lijf wel. Mijn klachten veranderden door de jaren heen, maar ik had een constante spanning in mijn lijf. Ik bleek oververmoeid te zijn.

De onderliggende oorzaken waren onverwerkte trauma’s, waaronder dus die vroeggeboorte. Ook ben ik jarenlang overschat. Tijdens mijn stage kon ik niet voldoen aan de verwachtingen en dat loste ik op door heel veel te lachen, doen alsof ik het hartstikke naar mijn zin had. Mensen zagen daardoor niet dat het heel slecht ging. In 2019 ben ik opgenomen in een kliniek voor mijn psychosomatische klachten. Ik leerde om te praten over mijn trauma’s. Inmiddels ben ik niet altijd klachtenvrij, maar ik kan er nu wel op een ontspannen manier mee omgaan.”

Julia (28) is arts: ‘Het had voor mij gescheeld als we ‘druk zijn’ als minder cool zouden zien’

“Ik voelde altijd de druk dat ik méér in mijn leven moest doen. Ik studeerde geneeskunde, maar deed daarnaast nog honderdduizend dingen. Totdat ik begon te hyperventileren en met een burn-out op de bank belandde. Het was verschrikkelijk, ik kon alleen maar huilen. Een halfjaar heb ik thuisgezeten.

Door gesprekken met de psycholoog leerde ik mijn grenzen herkennen en die aan te geven. Ik leerde ook om het fijn te vinden tijd alleen door te brengen en verwijderde mijn sociale media. Dat hielp ook, want daardoor voelde ik geen FOMO. Ik wil de maatschappij niet de schuld geven, maar het had voor mij gescheeld als we ‘druk zijn’ als minder cool zouden zien.”

De rest van dit dossier lees je in Flair 08-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.