Sharmila (40) ervaarde flinke relatietest na bevalling: ‘Alles werd anders, alleen onze liefde bleef hetzelfde’

“Wat Thijs en ik hebben meegemaakt, zoiets maakt of breekt je als stel. Terugdenkend aan hoe het allemaal gelopen is, geloof ik dat we voorbestemd zijn voor elkaar. Het kan allemaal geen toeval zijn. Ons verhaal begint twaalf jaar geleden. Toen ik Thijs voor het eerst zag, was ik op slag verliefd. Ik woonde in een soort studentencomplex in Utrecht, in een studio beneden die grensde aan de binnentuin. Daar zat Thijs een sigaretje te roken. Het was alsof er een vlam ging branden vanbinnen, ik vond hem meteen interessant. Terwijl hij in niets mijn type was.

Perfect voor mij?

“Hij had dan wel prachtige krullen, maar hij was niet zo groot: 1.70 meter, net zo lang als ik. Hij kleedde zich vreselijk, naar mijn smaak dan. Hij droeg slecht gevormde spijkerbroeken en T-shirts met lelijke printjes. Hij bleek ook nog eens drie jaar jonger te zijn en nog te studeren – planologie – terwijl ik al werkte. Nee, hij had eigenlijk alles wat ik níet wilde. En toch was dat gevoel er.

Achteraf denk ik dat hij precies de man was die ik nodig had, maar die ik nooit had kunnen vinden waardoor ik altijd maar voor het slechte alternatief was gegaan. Mijn vorige relaties waren met foute mannen, die niet zo lief voor me waren. Ik denk dat ik heel bewust voelde dat Thijs de man was waar ik veilig bij was, die voor me zou zorgen. En waar ik ook nog kriebels van in mijn buik kreeg.

Hij was eerst niet echt ‘fan’

“Toch duurde het nog jaren voor we wat kregen. Thijs vond mij mooi en interessant, maar ook arrogant. Hij vertelt nog graag hoe hij me een keer bij het fietsenrek voor ons gebouw tegenkwam en niet eens ‘hoi’ durfde te zeggen omdat ik hem geen blik waardig gunde. Ik keek dwars door hem heen, zei hij. Toch dronken we een paar maanden later een drankje samen, in onze binnentuin.

Het was zomer en hij bood me een biertje aan. Tijdens het praten vond ik hem steeds leuker, al weet ik niet eens meer waar we het over hadden. Ik moest helaas al snel weg omdat ik een afspraak had. Met een groep mensen in dat complex kregen we meer contact. We aten samen en gingen uit.

Thijs en ik zaten allebei in die vriendengroep en trokken naar elkaar toe. Toen ik naar boven verhuisde, naar een grotere kamer, hielp hij met sjouwen en kwam hij een lamp ophangen. Mijn moeder zag meteen dat hij iets met mij deed. ‘Hij is goedgekeurd,’ liet ze me weten. Maar Thijs en ik bleven maar om elkaar heen dralen. Zelfs toen hij me uitnodigde om bij hem te komen eten op Valentijnsdag, verpestte ik het nog.

Mijn liefde: ‘Wij hebben verkering’

“Ik nam ongevraagd een vriendin van ons mee. Waarom? Ik was naïef en niet zo goed in de liefde. Ik had niet door wat zijn bedoeling was, en dat het Valentijnsdag was. We aten immers wel vaker samen. Gelukkig kwam het kort daarna goed en zoenden we dan eindelijk voor het eerst. Dat ging heel cliché: ik was dronken na een avondje stappen en had daarom de moed om naar zijn kamer te gaan. Al snel na die eerste zoen spraken we uit: wij hebben verkering. Het voelde heel goed.

Ik kon echte gesprekken met Thijs voeren. En hij liet me graag zien aan zijn vrienden, niet op een rare manier, maar gewoon met trots. Hij was en is lief, zorgzaam en slim. Wat ik ook heel leuk vond – nog steeds trouwens – is dat Thijs overal vanaf weet. Hij is een soort wandelende Wikipedia, of het nou over gezondheid, natuur, politiek of de wereld gaat. Hij viel op zijn beurt op mij om mijn positiviteit en energie.

Eerst trok hij bij mij in, in het complex waar we allebei woonden. Daarna vonden we een maisonnette verderop in Utrecht en leidden we een heerlijk, bourgondisch leven. We gingen veel uit eten, op vakantie, lunchen in de stad en dronken wijntjes op de bank. Ik was meer van de luxe en Thijs juist van de natuur, maar we bewogen makkelijk naar elkaar toe. Hij kreeg een goede baan en moest voor zijn werk in pak en naar sterrenrestaurants, dus hij wende aan de luxe. Ik kreeg waardering voor zijn less is more mentaliteit en vond ook rust in de natuur.”

Grote roze baby

“Ik had altijd gezegd dat ik eerst carrière wilde maken en dan misschien rond mijn 35ste voor het moederschap zou gaan. Ik had een sterke bewijsdrang. Het zat me dwars dat ik ‘maar de mavo’ had gedaan – wat natuurlijk onzin is, niks mis met de mavo – en daarom werkte ik keihard. Ik klom aardig op in mijn werk en werd uiteindelijk businessmanager. Thijs wilde graag kinderen, maar respecteerde mijn gevoel. Toen we rond de dertig waren en een paar jaar bij elkaar, dacht ik opeens: ik wil helemaal niet wachten, ik wil nu kinderen met die man.

Binnen een paar maanden was het raak. Het was nota bene Thijs die best in shock was, toen we naar de positieve zwangerschapstest staarden. Ik was helemaal van ‘hieperdepiep’ en hij bleef heel stil, wel een dag lang. ‘Ik moest het even verwerken,’ zegt hij achteraf, maar hij vond het fantastisch. De geboorte van onze oudste dochter hebben Thijs en ik echt samen gedaan. We waren thuis en de verloskundige heeft zich er amper mee bemoeid. Ze liet Thijs en mij begaan. Hij wist intuïtief hoe hij mij moest ondersteunen en voor we het wisten lag er een grote, roze baby in onze armen: Indi.

De geboorte van onze dochter luidde een enorme relatietest in. Zodra de kraamverzorgende vertrok stond ik in de paniekstand. Ik vond het zwaar en was niet blij, ondanks de diepe liefde die ik meteen voor Indi voelde. Ik had van tevoren bedacht dat ik een hele ontspannen, natuurlijke moeder zou zijn, maar niets was minder waar. Dat kwam vooral door trauma’s uit mijn verleden. Ik heb een ingewikkelde jeugd gehad en ben als kind misbruikt door een kennis. Dat kwam in alle hevigheid naarboven toen ik moeder werd. Na de bevalling was ik enorm labiel. Ik kon ontzettend boos worden als ik vond dat iemand over mijn grenzen heen ging.

Kraamvisite die onaangekondigd voor de deur stond of familieleden die de baby wilden vasthouden, ik kon er allemaal niet mee omgaan. Ik was overbezorgd en had het gevoel dat ik Indi moest beschermen tegen alles wat mij ooit was overkomen. Ik huilde heel veel, schreeuwde om dingen die me boos maakten en flipte om niks. Op een gegeven moment heb ik me afgesloten en geen enkel bezoek meer ontvangen. Als Thijs uit zijn werk kwam, schoof ik snel Indi naar hem door. Thijs heeft alles op zich genomen, hij had in die tijd een dubbele baan: naast zijn werk, verzorgde hij de baby.”

De rest van deze Real Life lees je in Flair 15-2023.