Selin (35) verloor ex-schoonouders bij de aardbeving in Turkije: ‘M’n ex heeft ze zelf uit het puin gegraven’

“Zondagavond lag ik te slapen toen ik ineens wakker werd gebeld. Het was mijn ex, de vader van mijn zoon. Ik schrok: hij gilde iets over een aardbeving. ‘Ik ga naar Turkije’ en ‘Mijn ouders liggen onder het puin.’ Ik snapte het niet. Hoe kon dit? Direct daarna schoot door mijn hoofd dat mijn broer op dat moment ook in Turkije zat, voor zaken. Ik keek meteen in de groepsapp van mijn familie en ook daar was iedereen in paniek. Ondertussen riep mijn ex: ‘Ik ga nú naar Turkije.’ Ik probeerde hem te kalmeren, maar hij was niet rustig te krijgen.”

Aardbeving in Turkije

“Mijn ex-schoonouders woonden in Turkije, alle drie hun kinderen elders. Onze band was, ondanks de scheiding, goed. Ze noemden mij nog steeds ‘dochter’. Ik ben ook zo blij dat ik afgelopen zomer nog met mijn zoontje bij zijn opa en oma op bezoek ben geweest.

Toen ik de foto van hun ingestorte woning zag, wist ik meteen: dit kunnen ze nooit hebben overleefd. Mijn schoonouders lagen in de onderste woonlaag te slapen, ze zijn verpletterd door de twee bovenste lagen. Maar toch, je houdt hoop, tegen beter weten in. Het frustrerende was dat er maar geen hulp kwam. Mijn ex, zijn broer en zus hebben de hele nacht huilend hun vader en moeder geroepen bij het puin. Toen het licht werd, is mijn ex zelf gaan graven, met zijn blote handen. Eerst vond hij zijn moeder, hij zag meteen dat ze hand in hand lag met zijn vader. Mijn schoonmoeder hebben ze uiteindelijk uit kunnen graven voor het donker werd, maar mijn schoonvader lag te vast.”

Geen hulp

“Een nichtje hield me ondertussen op de hoogte. Ze appte mij berichtjes als: ‘Ze zijn nu aan het graven’ en ‘Ik probeer hen rustig te krijgen.’ Uiteindelijk hebben ze mijn schoonvader ook losgekregen, iemand heeft doeken geregeld om ze in te kunnen wikkelen en mijn ex heeft zijn ouders ter plekke begraven. In hun tuin, of wat daarvan over was. Dat mag eigenlijk niet, maar het kon niet anders. Het is net een oorlogsgebied.”

“Het ergste is dat er al die tijd helemaal geen hulp is gekomen. Inwoners zijn ontzettend boos omdat er veel mensen zijn overleden omdat de hulp te traag op gang kwam. Het excuus dat wordt gegeven, is dat het niet anders kon omdat de ramp zo groot is, maar dat is onzin. Turkije is een rijk land, er had echt meer kunnen gebeuren. Mijn broer zit nog in Turkije. Hij is gelukkig in orde en heeft zich aangemeld bij het Nederlandse hulpteam om te tolken. Het is daar nog steeds gevaarlijk, niet alleen door de naschokken, maar ook omdat mensen zijn begonnen te plunderen.”

Gevoelig jongetje

“Ikzelf probeer me nu vooral staande te houden. Je bent voortdurend bezig met wat daar gebeurt en houdt contact met iedereen op de socials. Ondertussen gaat alles hier ook gewoon door. Ik kom nauwelijks toe aan mijn eigen verdriet.

En dan is er natuurlijk nog mijn zoontje van net vier. Een heel gevoelig jongetje. Mijn eigen vader is nog niet zo lang geleden door corona overleden, daar heeft hij het nog dagelijks over. Ik heb hem nog niets verteld, maar hij zag mij gisteren per ongeluk huilen en zei: ‘Mama, mis je opa?’ Ik heb hem wel verteld wat ‘overleden’ is, dat je hart dan stopt met kloppen en je niet meer kunt ademen, maar dat heeft hij net pas geleerd. Als ik nu precies hetzelfde over zijn andere opa en oma vertel, wordt het denk ik te veel. Ik denk dat het beter is als mijn ex en ik het samen vertellen, als hij terug is uit Turkije.”

Deze Real Life staat in Flair 08-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.