Sanne (29) woont met haar man én 10 jaar jongere zusje: ‘Natuurlijk was het even wennen’

Sanne nam drie jaar geleden na het overlijden van hun moeder haar tien jaar jongere zusje Quinty in huis. Beiden vertellen ze in Flair hun bijzondere verhaal.

Moeder ongeneeslijk ziek

Sanne van de Staij (29), senior storemanager, getrouwd: “Quinty is mijn beste vriendin. Ik zeg weleens tegen haar: ‘Ik ben jouw tien jaar te vroeg geboren tweelingzus.’ Ik ben supertrots op haar en op de jonge vrouw die ze is. Ik zie steeds meer van mam in haar. Vooral de manier waarop ze in het leven staat: altijd positief, in voor een feestje en ze wil het beste uit elke dag halen.

Onze moeder kreeg in september 2014 te horen dat ze een ongeneeslijke vorm van longkanker had en is na een ziekbed van vijf maanden overleden. Het was de moeilijkste periode uit mijn leven. Quinty en ik hebben haar thuis verzorgd en er alles aan gedaan om die laatste tijd samen zo mooi mogelijk te maken. Deze periode samen met mijn zus doorstaan, heeft onze band enorm sterk gemaakt.

Toen mam op haar sterfbed lag, vroeg ze aan mijn man en mij om op Quinty te letten. Ze was zestien toen ze bij ons kwam wonen. Natuurlijk was het even wennen. Je hebt plotseling de zorg over een tiener en bent ineens bezig met huiswerkbegeleiding en handbaltraining. Maar ik heb het nooit als een inbreuk ervaren en mijn man Danny ook niet.

We vinden het heel speciaal dat wij haar een thuis kunnen bieden. We krijgen er zo veel voor terug. Er was ineens veel meer lawaai, gezelligheid, rommel, spelletjes en gelach in ons huis. Danny beschouwt Quinty echt als zijn kleine zusje. Alle lof voor hem hoe hij dit heeft opgepakt. Het is natuurlijk niet niks: net een maand getrouwd en je moet ineens voor het puberende zusje van je vrouw zorgen. Maar we doen het met liefde.”

Allerbeste vriendin

Quinty Thijssen (19), studeert rechten, single: “Tijdens het ziekbed van onze moeder trokken Sanne en ik heel erg naar elkaar toe. We vonden troost bij elkaar. Met mijn vader heb ik nooit een echt goede band gehad. Het was eigenlijk vanzelfsprekend om bij Sanne te gaan wonen toen mam overleed. Het voelde heel natuurlijk en was al snel ‘gewoon’.

Iedereen denkt altijd: jij woont bij je zus, daar mag zeker alles? Maar er zijn heus wel regels, ik kan echt niet volledig mijn gang gaan. Toen ik jonger was, vond ik haar af en toe zelfs een beetje streng. Sanne is mijn zus, moeder en beste vriendin ineen. We kunnen samen lekker kletsen over alles, maar zij is ook degene die tegen me zegt: ‘Begin nu eens aan je huiswerk’ of: ’Zorg dat je zo en zo laat thuis bent.’ Natuurlijk luister ik hier ook naar.

Die moederrol zorgt niet voor irritaties. Ik heb Sanne van kleins af aan als mijn grote voorbeeld gezien. Natuurlijk hebben we weleens bonje, maar dat gaat niet verder dan ‘je hebt mijn truitje aan’ of ‘ruim je rommel achter je op’.

Sanne staat altijd klaar met een dikke knuffel en opbeurende woorden. En tijdens mijn diploma-uitreiking en gala stond ze bijvoorbeeld apetrots helemaal vooraan. Zij deed en doet alle dingen die een moeder zou doen, zoals de oudergesprekken op school. En we zijn samen gaan shoppen voor de galajurk voor mijn eindexamen. Ik zie haar daarnaast ook echt als mijn allerbeste vriendin.”

Dit verhaal stond eerder in Flair 02-2020.