Rowan (29) werd gestalkt door haar date: 'Iets in mij zei: deze man accepteert geen nee. En dat bleek te kloppen’

Crimineel verleden

“Toen ik Marten ontmoette via een datingapp, dacht ik het getroffen te hebben met zijn donkere haar en groene ogen. Ik voelde me enorm tot hem aangetrokken, al schrok ik van zijn dominantie; hij stond voor de tweede date meteen op de stoep en bepaalde wat we gingen doen. Toen bleek dat we gezamenlijke vrienden hadden, mocht ik niks tegen ze zeggen over onze dates. Dat heb ik natuurlijk wel gedaan, omdat ik me afvroeg wat hij dan te verbergen had.

Zij vertelden dat hij een crimineel verleden had en als kers op de taart al lange tijd samenwoonde met zijn vriendin. Ik schrok enorm en besloot het contact af te kappen. Ik weet nog dat ik het best spannend vond omdat iets in mij zei: al is het nog maar tien dagen aan de gang, deze man accepteert geen nee. Dat bleek te kloppen. Hij bleef me berichten sturen. ‘Ik heb recht op het laatste woord,’ zei hij als ik opnam.

Toen ik zijn nummers blokkeerde, begon hij me anoniem te bellen en kwam hij onverwacht bij me langs. Ik woon in een flat en dan belde hij net zo lang aan tot iemand opendeed. Dan stond hij voor mijn raam. Of hij stuurde me foto’s en filmpjes van zichzelf bij mij op de galerij.”

Serieus genomen

“Ik was zo bang. Ik besefte te maken te hebben met iemand die compleet geobsedeerd was geraakt. Ik durfde niet meer naar buiten. Hij stond ook ’s nachts bij me voor de deur. Dan hield ik me zo stil mogelijk, maar was ik vreselijk bang dat hij binnen zou proberen te komen.

Het engst waren eigenlijk de momenten dat hij er niet was. Dan kon ik niet meer slapen, maar spitste ik al mijn zintuigen om te ontdekken of hij op de galerij liep. Soms hield het stalken een tijdje op. Dan hoorde ik weken niks en hoopte ik dat het was gestopt. Maar dan stond hij ineens toch weer voor de deur.

Lange tijd heb ik me geschaamd omdat ik met hem had gedatet. Ik nam alleen een paar goede vriendinnen in vertrouwen. Zij moedigden me aan naar de politie te gaan. Ik heb een melding gemaakt en zij voerden een stopgesprek met Marten. Helaas bleek dit niet voldoende, want daarna nam hij contact op met mijn familie. Daarmee ging hij weer een stapje verder.”

Aangifte gedaan

“Wat zou de volgende grens zijn? Mij iets aandoen? Ik zag ook hoe bang mijn familie werd. Daarom besloot ik aangifte te doen. Het stalken was toen al een jaar aan de gang. ‘Waarom kom je nu pas naar ons toe?’ vroeg de agent.

Mijn verhaal werd heel serieus genomen en dat was erg fijn. Momenteel wacht ik op de rechtszaak. Sinds de aangifte heb ik Marten niet meer gezien, en dat is inmiddels bijna een jaar geleden. Maar de angst blijft.

Ik heb via Slachtofferhulp hulp gekregen om met mijn angsten om te leren gaan. Bijvoorbeeld door weer boodschappen te doen. Ik ga inmiddels iets meer naar buiten, maar kijk toch altijd om me heen. Ik zal nooit meer de oude zijn. Dat vertrouwen in mensen dat ik vroeger had, is me afgenomen. Maar de schaamte die ik vroeger voelde, is gelukkig weg. Dit had iedereen kunnen overkomen. Je hoeft maar net de verkeerde te swipen.”

Dit was het verhaal van Rowan. De verhalen van vier andere vrouwen die te maken kregen met een stalker lees je in Flair 47-2022.