sad teenage girl Beeld GettyImages
sad teenage girlBeeld GettyImages

PREMIUM

Mace de With werd gedwongen uit de kast te komen: ‘Ik zal voor je bidden, zei mijn mentor’

Een coming-out kan heel lastig zijn. Het is daarom belangrijk dat je dat moment zelf kunt bepalen. Mace werd door haar schoolmentor gedwongen het haar ouders te vertellen en dat had enorme gevolgen.

‘’Je kunt ze over alles vertellen, behalve mijn geaardheid’, smeekte ik.

“Toen ik er op mijn elfde achter kwam dat ik op vrouwen val, vond ik dat moeilijk. Vanuit mijn gereformeerde achtergrond had ik meegekregen dat homoseksualiteit niet mag van God. Daarom vertelde ik mijn ouders niets. Ik had geen idee hoe ze erop zouden reageren.

Op school verborg ik mijn seksualiteit niet. Ik vormde een groepje met andere homo’s die me accepteerden zoals ik was. Op mijn vijftiende kreeg ik voor het eerst een relatie met een meisje dat niet lekker in haar vel zat. Ik wilde haar helpen, maar wist niet hoe.

Daarom maakte ik een afspraak met mijn mentor, zodat ik het hier in vertrouwen over kon hebben. Maar zodra zij hoorde dat het ging om een vriendinnetje, wilde ze alleen maar meer weten over mijn geaardheid. ‘Ik zal voor je bidden,’ zei ze aan het einde van het gesprek.

Een paar dagen later kreeg ik een mail over een vervolgafspraak. Niet gek, ik had immers nog geen advies gekregen over hoe ik mijn vriendin kon helpen.

Maar toen ik haar kamer binnenkwam, was mijn zorgcoördinator er ook. Ze hadden een lijst gemaakt met dingen waar ze zich zorgen om maakten. Daarop stond ook het feit dat ik op meisjes val. Dat wilden ze mijn ouders gaan vertellen.

‘Ik heb het daar thuis nog nooit over gehad. Je kunt ze over alles vertellen, behalve mijn geaardheid,’ smeekte ik. Op dat moment bleken mijn ouders al beneden te staan. Hoe het gesprek precies is gegaan, weet ik niet meer. Ik was zo overstuur dat ik het heb weggestopt. Ik weet wel dat mijn ouders daarna deden alsof dat gesprek nooit had plaatsgevonden. Dat vond ik prima.”

Uit huis geplaatst

“Na die gedwongen coming-out was ik boos op de wereld. Ik kreeg continu ruzie met mensen, onder wie mijn ouders. Er zat zoveel spanning in me en mijn vertrouwen had door de gebeurtenis in dat kamertje een enorme deuk opgelopen.

De relatie met het vriendinnetje liep stuk door alles wat er was gebeurd. Wat een leuke tijd van ontdekking had moeten zijn, veranderde in een periode van twijfel over wie ik was: was het fout dat ik op meiden viel?

Want alle volwassenen in mijn leven leken dat te zeggen. Ik wilde het liefst niet meer naar school en spijbelde veel. En om de kleinste frictie met mijn ouders ontstond enorme ruzie. Uiteindelijk ben ik hierdoor uit huis geplaatst.

Na een aantal pleeggezinnen kwam ik in een begeleid wonen traject in Dordrecht, weg uit mijn oude omgeving. Ik maakte nieuwe vrienden die het helemaal geen big deal vonden dat ik gay was. Het was heerlijk om voor het eerst in mijn leven mezelf te mogen zijn.

Een paar jaar geleden kreeg ik een telefoontje van een oud-schoolgenoot. Ook zij was door school gedwongen tot een coming-out en had haar verhaal aan een krant verteld. Ze wilde weten of ik mijn verhaal ook wilde vertellen, zodat duidelijk zou zijn dat dit vaker gebeurde. Ik heb dat toen gedaan, al vroeg ik me af of mensen me een aansteller zouden vinden.

Maria Tailor (39) lijdt aan haarverlies

‘In een paar jaar tijd was ik mijn wenkbrauwen verloren’

Maar zodra het verhaal verscheen, ontplofte het in de media. Ik kreeg veel steun en positieve berichten. Het was fijn om te merken dat mensen vonden dat dit niet door de beugel kon. Sindsdien ben ik samen met een paar anderen bezig geweest om een procedure tegen de school te beginnen. Maar een paar maanden geleden liet mijn advocaat weten dat er niks uit was gekomen. Het juridische traject stopte. Ik had er vrede mee, want het kostte me veel tijd en energie.

Nog steeds ben ik schuwer en het duurt lang om mijn vertrouwen te winnen. Een coming-out naar je ouders toe is zo belangrijk voor de ontwikkeling van je identiteit. Zelf kunnen beslissen over het moment, is mij ontnomen. Maar door mijn verhaal te vertellen, heb ik dat wel kunnen afsluiten.

Het heeft er ook voor gezorgd dat ik overal open ben over mijn geaardheid, ook naar mijn familie toe. Zij zitten nog steeds bij de gereformeerde kerk, maar accepteren me wel. Zelf zou ik niet meer zeggen dat ik christelijk ben. Ik geloof wel in iets, maar niet in een God. En zeker niet eentje die mensen niet accepteert zoals ze zijn.”

Deze Real Life komt uit Flair 11-2023. Wil je het hele verhaal lezen? Dan kun je de nieuwe Flair nu bestellen, met 25% korting én gratis verzending.

Michelle MansfieldGettyImages

Op alle verhalen van Flair rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@flair.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden