Lianne (30) raakt getriggerd door social media: ‘De incidentele keer dat ik toch even kijk, ben ik er meteen weer beroerd van’

‘Zielig getal’

“Op de lagere school had ik wat moeite met de lesstof, daardoor werd ik vaak uit de klas gehaald voor extra begeleiding, waardoor ik me raar, anders en dom voelde. Ik werd ook gepest. Ik voelde me snel buitengesloten en was erg onzeker. Dat ben ik nog steeds en dat merk ik vooral als ik me op social media begeef. Hyves vond ik nog wel leuk, hoewel ik daar ook al volgersaantallen vergeleek en daar de conclusie uit trok dat ik niet zo veel vrienden had. Op Facebook werd dat sterker. Dan zag ik mijn volgersaantal en vond ik dat maar een ‘zielig getal’.

Toen ik in 2017 een Instagram-account aanmaakte, begon mijn onzekerheid echt vervelende vormen aan te nemen. Instagram trok me in eerste instantie nooit zo, maar ik wilde gaan schrijven en het leek me goed wat meer naamsbekendheid te krijgen. Ik ging andere schrijvers volgen en ging mezelf daarmee vergelijken. Iedere keer dat ik een boek uitbracht werd de onzekerheid groter. Ik stak er zo veel tijd en moeite in: waarom verkochten andere schrijvers wel volop en raakte ik mijn boeken aan de straatstenen niet kwijt? Ik bleef er maar over piekeren, kreeg steeds meer stress. Ik voelde me onrustig en gejaagd.

Stoppen met social media

Na de publicatie van mijn derde boek werd de druk me te veel. Ik kon alleen nog maar huilen en niet meer van de release van mijn boeken genieten. Elke keer als ik op social media kwam, werd ik geconfronteerd met het feit dat er altijd iemand was die het beter leek te doen dan ik. Ik kreeg het gevoel dat ik faalde. Ik wilde wel stoppen met social media, maar durfde het niet. Ik had het nodig ter promotie, wat zou er wel niet gebeuren als ik er helemaal wegbleef?”

Wachten op hulp

“Toch is dat wat ik uiteindelijk heb gedaan. Ik ben twee weken in m’n eentje weggegaan om even helemaal tot mezelf te komen. Toen kwam ik tot de conclusie dat social media voor mij een belangrijk onderdeel van het probleem was. Er speelt bij mij ook echt wel meer, het is vooral die onzekerheid die me parten speelt. Maar social media maakt het alleen maar erger. Op dit moment ben ik in afwachting van psychologische hulp en tot die tijd heb ik een socialmediastop ingelast.

Dat geeft me aan de ene kant rust, aan de andere kant onrust. Ik heb steeds het idee dat ik dingen mis. De incidentele keer dat ik toch even kijk, ben ik er meteen weer beroerd van. Ik kan slecht tegen prikkels en heb last van stemmingswisselingen. Ik ben niet de enige die last heeft van social media, dat weet ik zeker.

‘Ik ben er nog lang niet’

We houden het met z’n allen in stand. Zelden deelt iemand de lelijke kant van het leven of zijn of haar onzekerheden, daardoor denken we allemaal dat het bij de ander alleen maar goed gaat. Ik wil door met schrijven, maar niet op de manier zoals ik het tot nu toe heb gedaan. Omdat ik de boeken in eigen beheer uitgeef, moet ik zelf de promotie regelen. Dat is niets voor mij. Voordat ik weer iets oppak, moet ik mezelf op de rit hebben. Ik ben er nog lang niet.”

De rest van dit portret staat in Flair 17-2023. Meer van zulke verhalen lees je wekelijks in Flair.