Laura (42) stal van haar date: ‘Het bleef niet alleen bij kleingeld’

Wat als hij het vertelt...

“Laatst, op de verjaardag van een goede vriendin die dat groot vierde, kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik stond er plotseling oog in oog met iemand die ik het liefste nooit meer wilde zien.

Het was duidelijk dat Robin mij ook herkende. Zijn ogen werden groot en hij deinsde zelfs een stukje achteruit. ‘Goh, Laura,’ zei hij toen. ‘Kennen jullie elkaar soms?’ vroeg mijn vriendin verbaasd, die opving wat hij zei. Zelf kende ze Robin van haar meditatieklasje, hun hele groep was er.

Terwijl ik me stamelend uit de voeten maakte, kon ik alleen maar denken: als Robin zijn mond maar houdt. Want als hij vertelt wat hij weet over mij, dan zal iedereen zich van me afkeren.

Hoe het stelen begon

Kort na mijn scheiding zeven jaar geleden leerde ik Robin kennen via internet. In die periode ging het niet goed met mij, al is dat nogal een understatement. Mijn ex en ik lagen erg met elkaar overhoop. Ik was degene die had aangestuurd op apart wonen, maar had dat gezien als iets tijdelijks. Want we waren in therapie en ik vertrouwde erop dat we elkaar weer zouden vinden.

Toen mijn ex vertelde dat hij een ander had ontmoet en klaar was met ‘ons,’ kwam als een dreun. Het werd nog erger toen hij co-ouderschap eiste en moeilijk deed over alimentatie. Ik sliep amper, huilde veel en viel erg af. Om mezelf uit de put te trekken en uit een zielig verlangen naar wraak op mijn ex, besloot ik te gaan daten. Onverstandig, als je niet goed in je vel zit. Ik trok de foute mannen aan.

Mannen die me na een paar dates al lieten zitten. Wanneer ik het bed met ze gedeeld had, was de spanning er voor hen af. Ik gaf me ook te snel, dat wist ik wel, maar het kon me weinig schelen. Ik was gevoelig voor aandacht en elke bevestiging dat een man me de moeite waard vond, al was het maar even, was welkom.

Anders dan de anderen

Robin was anders. Hij was wel een goede vent. Hij leek met me te doen te hebben en probeerde me op te vrolijken door me af en toe mee uit eten of naar de film te nemen. Ik liet me dat graag aanleunen. Ik zat financieel krap omdat de zaken met mijn ex nog niet goed geregeld waren. En ik voelde me goed bij Robin, vond hem een lieve man.

Maar verliefd was ik niet, daarvoor was het nog veel te vroeg. En hij was ook niet mijn type, eigenlijk vond ik hem te zachtaardig.

Toen mijn oudste dochter aangaf dat ze bij haar vader wilde gaan wonen omdat hij een mooier huis had, zakte ik nog verder weg. Op mijn werk liet ik steken vallen en ik was dan ook niet verbaasd toen ik te horen kreeg dat mijn contract niet werd verlengd.

Ik was te labiel om te gaan solliciteren en kwam thuis te zitten met te hoge lasten. Als mijn dochters bij me waren, wist ik me goed te houden en kookte ik gezond. Maar als ze bij hun vader waren, at ik om te besparen brood met pindakaas. En ik zat aan de wijn. Uit een pak. Heel treurig ja.

‘Het bleef niet bij kleingeld’

Robin zag ik nog steeds. We spraken eens per week af en dan logeerde ik bij hem. Ik merkte dat hij erg makkelijk was met geld. Zo slingerden er overal muntjes in huis. Op een dag waarop hij eerder was vertrokken dacht ik: ik neem wat mee. Dan kan ik vanavond tenminste fatsoenlijk eten.’

Zeven euro en vijftig cent, ik weet het nog precies. Ik kocht er biefstuk van, die me absoluut niet smaakte. Want ik voelde me vreselijk schuldig. Dit kon ik toch niet maken? Toch kwam ik een week later opnieuw in de verleiding. Hierna begon ik erop aan te sturen dat ik alleen bij Robin thuis achterbleef.

Als hij vertrokken was, snuffelde ik rond. Het bleef niet bij kleingeld: toen ik een briefje van twintig tussen een boek op de wc vond, stak ik ook dat in mijn tas. En ik begon zijn broekzakken uit te pluizen...”

De rest van deze Real Life staat in Flair 14-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.