Jasmijn (35) is bewust alleenstaande moeder: ‘Mijn dates dachten dat ik ze alleen wilde om zwanger te worden’

Bewust alleenstaande moeder

“Rond mijn drieëntwintigste werkte ik in de kraamzorg en begon het te kriebelen. Al die baby’s… ik wilde dat ook. Ik wilde graag voor een klein mensje zorgen. Ik denk ook dat mijn adoptie sterk meewoog: ik wilde graag iets ‘herkenbaars’ hebben. De jongens met wie ik datete, zagen het niet zitten of dachten dat ik ze alleen maar wilde om zwanger te worden.

Het frustreerde me en het deed ook wel wat met mijn zelfvertrouwen dat het me maar niet lukte om een stabiele relatie op te bouwen. Op een dag, ik was negenentwintig, was mijn kinderwens groter dan de wens om een relatie aan te gaan. Ik had het gehad met daten en dacht: over tien jaar kan ik nog steeds een leuke man tegenkomen, maar is het misschien te laat om een kind te krijgen.

De mislukte zoektocht naar mijn biologische ouders was de druppel die aanzette om er alleen voor te gaan. Ik ben geadopteerd uit India en ben een tijd intensief op zoek geweest naar mijn biologische ouders. Zonder succes. In het kindertehuis waar ik had gezeten, zeiden ze: laat het verleden rusten en creëer je eigen familie.

Op dat moment was ik daar echt boos over, maar toen ik er de volgende dag rustig over nadacht en inzag dat de zoektocht niet ging lukken, dacht ik: dan ga ik nu echt voor het moederschap. Het was moeilijk om te accepteren dat ik nooit eventuele broers of zussen zou leren kennen, maar ik besloot dat ik beter voor mijn eigen geluk kon gaan. Daar had ik meer invloed op, dan op mijn verleden.”

Gegevens verwekker

“Ik heb mijn omgeving alleen in grote lijnen ingelicht. Ik vond: het is mijn keuze en wilde mezelf beschermen tegen al het commentaar. Ik heb me ingeschreven bij de site One Wish, daar zitten vrouwen die graag een kind willen én potentiële donoren, eigenlijk van alles wat. Een man die ik op die site heb leren kennen, is uiteindelijk ook mijn donor geworden.

Het blijft net als bij een relatie koffiedik kijken, maar het voelde gewoon goed. In een ziekenhuis is de inseminatie gedaan en de eerste keer was het meteen raak. Op mijn tweeëndertigste ben ik bevallen van Madelief, mijn moeder was erbij. Ik was ontzettend blij toen Madelief er was. Ik had zo lang naar haar verlangd en heb de hele nacht naar haar liggen kijken, naar haar oogjes die zo op de mijne lijken.

Dat maakte het extra speciaal: iemand die op mij leek. Als Madelief straks vraagt waar haar papa is, vertel ik haar dat er een meneer zaadjes heeft gegeven. Hoe ouder ze wordt, hoe meer ik voor haar leeftijd passende dingen zal vertellen. Ik wilde wel dat mijn kind de mogelijkheid zou hebben om erachter te komen wie haar verwekker is, juist omdat ik weet hoe moeilijk het is als je je biologische familie niet kunt leren kennen.

Als Madelief zestien wordt, komen de gegevens vrij en kan er contact worden opgenomen. Hoewel ik de situatie nu prima vind, sluit ik niet uit dat ik ooit nog met een man een gezin ga vormen. Als er een leuke man voorbijkomt, stuur ik ’m natuurlijk niet weg. Maar ik ben voorzichtig, ik stel niet zomaar iedereen voor aan Madelief. Ik wil zeker weten dat het goed zit.”

De verhalen van Esther en Emma lees je in Flair 05-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.