Janou (44) heeft long covid: ‘Waar ik eerder marathons liep, kon ik nu niet eens de straat uit lopen’

Uit cijfers van Radboudumc blijkt een op de acht Nederlanders langdurig klachten te houden na coronabesmetting. Hoewel de overheid investeert in postcovidzorg blijft onduidelijk welke zorg daadwerkelijk helpt. Intussen ondervindt Janou nog dagelijks de gevolgen.

Leven met long covid

“Als ik vroeger hoorde dat iemand een burn-out had of depressief op de bank lag, had ik vaak vooroordelen. Een schop onder je kont en gaan, dacht ik dan. Tot ik zelf te maken kreeg met een hele waslijst klachten en besefte dat je lichaam echt op kan raken. Mensen om me heen lijken covid te zijn vergeten. De maatregelen zijn losgelaten en het wordt nu vooral als een griepje gezien. Maar ik zit nog elke dag midden in de gevolgen.

Tot vorig jaar was ik eigenlijk nooit ziek. Ik sportte zes dagen per week, werkte vijftig uur per week in de cultuursector en daarnaast in mijn eigen boetiek. Daar kreeg ik energie van. Ik hield enorm van spontane etentjes of een citytrip. Maar de covid die ik vorig jaar juni kreeg was enorm heftig. Het was achtentwintig graden, maar ik lag onder drie dekens te rillen van de koorts. Ik dacht echt dat mijn laatste uur had geslagen.

Toen ik weer wat opknapte, bleef ik me ontzettend vermoeid voelen. Alsof ik in cement was gegoten en niet kon bewegen, met een onverklaarbare spierpijn in mijn bovenbenen. Ook had ik veel last van duizeligheid, misselijkheid en vergat ik met regelmaat woorden. Ik kreeg van de arts te horen dat deze symptomen typisch zijn voor long covid. Natuurlijk had ik daarvan gehoord, maar ik had geen idee dat het zó heftig kon zijn.”

Alles is veranderd

“Ik wilde zo graag weer aan het werk, mijn leven oppakken. Maar mijn zenuwstelsel was ontstoken en dat moest herstellen. Ik moest mijn energie in mijn herstel stoppen om te voorkomen dat het erger zou worden of zelfs chronisch. Ineens zat ik vooral thuis. Ik kon nog geen boek lezen, want de letters leken over het papier te dansen. Het geluid van tv of radio sneed door me heen. Waar ik eerder marathons liep, kon ik nu niet eens de straat uit lopen. Ik voelde me ook zo moedeloos omdat ik niet wist wanneer het voorbij zou zijn. Vakanties naar Lapland en trips naar Parijs en Rome die op de planning stonden, moest ik afzeggen.

Ook thuis is alles veranderd. Mijn dochter van achttien is dit jaar begonnen aan haar studie in Leiden. Ik voel me schuldig als ik nee moet zeggen als ze vraagt of ik haar ‘s avonds kan ophalen van een feestje. En waar mijn man en ik eerder alle huishoudelijke taken verdeelden, doet hij nu eigenlijk alles. Onze relatie is door de long covid veranderd. Voorheen gingen we naar etentjes, concerten, was er veel gezelligheid met vrienden. ‘Dat komt wel weer als je bent hersteld,’ zegt hij dan. Maar bij mij staan soms de tranen in de ogen. Juist voor de anderen om me heen vind ik het moeilijk.”

Vooruitkijken

“De laatste maanden leer ik steeds beter wat mijn grenzen zijn en hierdoor kan ik heel langzaam weer wat dingen oppakken. Als ik een etentje heb dat ik belangrijk vind, kan ik dat inplannen. De week erna lig ik vervolgens plat, maar dat heb ik er soms voor over.

Een van de moeilijkste dingen was loslaten wat mensen van me vinden, ook vrienden en familie. Ik weet welke vooroordelen ikzelf vaak had. Soms stap ik op een goede dag op de fiets om brood te halen of een koffietje te drinken. Ik ben zo blij dat ik dat kan. Maar dan loop ik weleens een collega of bekende tegen het lijf en ben ik bang dat ze niet begrijpen dat ik dit wel kan, maar niet kan werken.

Iets anders wat ik heb moeten loslaten, is hoe mijn lichaam eruitziet. Stoppen met zes keer per week sporten, verandert je lichaam. Maar ik realiseer me dat mijn gezondheid het belangrijkste is. Dat het gaat om wie ik vanbinnen ben, niet het omhulsel. De mensen die mij echt liefhebben, zijn er nog steeds. Stilstaan heeft me ook veel opgeleverd. Vroeger rende ik mezelf altijd voorbij, nu luister ik naar mijn lijf. Die kalmte die ik nu in mijn leven heb, wil ik erin houden.

Als ik vooruitkijk, hoop ik de dingen te kunnen oppakken waar ik zo van hou. Wat kijk ik ernaar uit om weer te kunnen sporten en een keer lekker naar de kroeg te kunnen om daarna te dansen! Als ik het weer kan, zal ik er extra van genieten, omdat ik het nu niet meer als vanzelfsprekend beschouw.”

Deze Real Life staat in Flair 13-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.