Ilona (37) betrapte haar man op vreemdgaan: ‘Op een parkeerplaats heb ik uren zitten huilen’

Pijnlijk en vernederend

“Het was het pijnlijkste en vernederendste wat ik in mijn leven heb meegemaakt. Het beeld van wat ik toen zag, heeft zich vastgezet in mijn geheugen. Tóch ben ik blij dat het gebeurd is. Het heeft alles in één klap duidelijk gemaakt en mij een lijdensweg vol valse hoop bespaard.

Jan gedroeg zich al een halfjaar eigenaardig. Hij is nooit een prater geweest, maar nu was hij wel erg stil. Ik had het gevoel dat hij me uit de weg ging. Samen tv-kijken deden we bijna niet meer, laat staan uit eten gaan. In het begin maakte ik me nog geen zorgen; in elk huwelijk heb je nu eenmaal pieken en dalen. Ik had weleens eerder gedacht: groeien we niet uit elkaar?

Bijvoorbeeld in de periode dat we problemen met onze zoon hadden en Jan en ik daar heel anders op reageerden. Ook deelden we weinig in de tijd dat ik druk was met het opzetten van een webshop. Hij toonde toen weinig belangstelling en ik voelde me geregeld eenzaam.

Tot hij minder ging werken en ik begreep dat zijn gebrek aan interesse vooral te maken had gehad met zijn werkdruk. Ik ging er dan ook nu weer van uit dat het de omstandigheden waren waardoor we niet zo close waren. De zomervakantie stond voor de deur en als we samen iets leuks zouden doen, kwam alles vast weer goed.”

Stilletjes scrollen

“Een paar dagen voordat we zouden gaan eilandhoppen in Griekenland, ontdekte ik, heel cliché, lippenstift op zijn shirt. Gealarmeerd stond ik midden in de nacht op om in zijn telefoon te kijken. Ik voelde me zo schuldig toen ik in de badkamer stilletjes door zijn berichten scrolde.

Natuurlijk zou ik niets vinden, hoe kon ik dat nou denken?Maar ik vond wél wat. Een hele sliert berichten van Dirk. Die naam had ik vaker gehoord, het was een collega met wie hij geregeld meetings had in de avond of in het weekend. De inhoud van de berichten ging echter allesbehalve over werk. En dat Dirk eigenlijk een vrouw was, ontdekte ik door de nietsverhullende foto’s die zij mijn man stuurde.

Ze was jonger dan ik, wat me extra stak. Ik heb Jan wakker geschud en hem geconfronteerd met wat ik had ontdekt. Eerst werd hij nog boos ook, omdat ik in zijn mobiel gekeken had. Toen kon hij niet anders dan zijn affaire toegeven. Maar het stelde niets voor, echt niet. Vooruit, het leek heel wat, dat gaf hij toe, maar dat kwam omdat zij verliefd op hem was en hij dat wel vleiend vond. Maar zelf had hij geen gevoelens voor haar.

Hij snapte ook niet hoe dit had kunnen gebeuren. Hij had er verschrikkelijk veel spijt van en smeekte me hem te vergeven. We zijn op vakantie gegaan, maar wat voelde ik me ellendig. Het bleek dat zijn verhouding al maanden speelde. Dat hij me zo had bedrogen en voorgelogen kon ik bijna niet geloven. Het werd een verschrikkelijke vakantie, met veel tranen.”

In relatietherapie

“Jan bleek al snel genoeg te hebben van de rol van ‘slechterik’ en zei dat ik moest kiezen: óf ik moest hem weer vertrouwen óf we konden beter uit elkaar gaan. Hij legde alles bij mij en dat vond ik oneerlijk. Dat hij vaak wegliep als we ruzie hadden, mét zijn mobiel, hielp niet. Ik was bang dat hij zijn minnares zou bellen, al bezwoer Jan op alles wat hem lief was dat het contact verbroken was.

Bij thuiskomst besloten we in relatietherapie te gaan omdat het duidelijk was dat we hier niet alleen uitkwamen. Bij de psycholoog hing Jan de zielenpiet uit. Hij had het over ‘één foutje’ in heel ons huwelijk, dat hij ‘een man met testosteron’ was, enzovoort. Tot mijn opluchting wees de therapeut hem erop dat als hij met mij verder wilde, hij verantwoordelijkheid moest nemen voor wat hij had aangericht.

Jan zat erbij als een mokkend kind. Ook tegen de therapeut ontkende hij dat hij nog contact had met zijn minnares. ‘Zo dom ben ik toch niet,’ zei hij boos. In de put besloten we de sessie. Twee weken later zouden we verder praten. Het is er niet van gekomen. Een paar dagen later kwam ik onverwacht vroeger thuis dan normaal. Ik had Jan daar niet over ingelicht; waarom ook, hij zou op zijn werk zijn. In onze woonkamer lag een spoor van kleren.”

Betrapt op vreemdgaan

“Met bonzend hart en hevig trillend liep ik de trap op. Onze slaapkamerdeur stond op een kier. Zachtjes liep ik erheen. Hoe bang ik ook was, ik móést het weten. Daar zag ik een vrouw boven op Jan zitten. Beiden gingen op in wat ze deden, mij zagen ze niet. Ik heb verstijfd staan kijken – drie seconden of drie minuten, geen idee. Toen heb ik me omgedraaid, ben naar mijn auto gelopen en weggereden.

Op een parkeerplaats heb ik uren zitten huilen. Maar die avond heb ik met droge ogen aangekondigd dat ik wilde scheiden. ‘Ik besef dat ik niet meer van je hou,’ herhaalde ik steeds. Dat wás ook zo – dat beeld van hem met die ander had al mijn liefde om zeep geholpen. Ik wist dat het nooit meer goed zou komen. En liever dan de gekwetste, bedrogen vrouw zijn, wilde ik de eer aan mezelf houden.

Zo kon ik met opgeheven hoofd verder. Daar ben ik tot op de dag van vandaag blij mee. Het zorgde ervoor dat ik mijn zelfrespect behield. Jan is nog heel ver gegaan om mij terug te winnen, hij besefte niet dat hij geen enkele kans meer maakte. Dat gaf mij een sterk gevoel. Een gevoel van wraak ook, dat ik nodig had om mijn leven weer op te bouwen. Evengoed blijft het verschrikkelijk dat ons goede huwelijk op deze manier is vernietigd. Mijn vertrouwen in mannen is erg beschadigd en dat neem ik Jan kwalijk.”

Deze Real Life komt uit Flair 06-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.