Evert (37) ging vreemd toen zijn vrouw zwanger was: ‘Als ik aan mezelf denk in die tijd, word ik misselijk’

“Soms denk ik erover om het Annejet te vertellen. Het voelt fout om iets voor haar te verzwijgen. Maar als ik haar zie zitten met Storm, ons zoontje, helemaal happy, en ze liefdevol naar me opkijkt, krijg ik het gewoon niet over mijn lippen. Ik zou al haar geluk verscheuren en wil haar die pijn niet aandoen.”

Schuldgevoel

“De enige vriend die alles weet, noemt me laf; hij zegt dat ik gewoon bang ben om de gevolgen te dragen voor wat ik heb gedaan. Ik ben het daar niet mee eens. Ik draag liever mijn enorme schuldgevoel – en echt, dat valt niet mee – in plaats van dat ik zo nodig een schoon geweten wil hebben en haar de ellende bezorg.

Bovendien: het stelde in wezen zo weinig voor, die paar keer dat ik mijn vriendin heb bedrogen tijdens haar zwangerschap. Van twee meiden weet ik de naam niet eens meer. Geen van allen heb ik nog een keer gezien. Ze zijn het echt niet waard om Annejet slapeloze nachten te bezorgen.”

Vreemdgaan terwijl vrouw zwanger is

“Je hoort het vaker, dat mannen vreemdgaan als hun vrouw zwanger is. Ik had nooit gedacht dat ik het zou doen, ik ben zo trouw als een hond, altijd al geweest. Ik heb losbandige jaren gehad toen ik studeerde, maar zei toen ook eerlijk dat ik me nog niet wilde binden. De paar keer dat ik wel een relatie begon, stond ik daar serieus in. Wanneer ik toch te veel naar andere vrouwen begon te kijken, maakte ik het uit, simpel. Want dan zat het dus niet diep genoeg.

Met Annejet was het anders dan met iedereen voor haar. Ik was ontzettend verliefd en voor het eerst ook behoorlijk jaloers. Ze is een prachtvrouw en ik ben niet de enige die dat ziet. Het eerste halfjaar duldde ik geen andere mannen in haar buurt. Daarna zakte die bezitsdrang gelukkig, maar het maakte me wel duidelijk: zij is the one.

We zijn gaan samenwonen en het liep heel goed tussen ons. Ik voelde dat ik met haar een toekomst wilde opbouwen. Zelfs kinderen durfde ik met haar aan, terwijl dat altijd een beladen onderwerp voor mij is geweest. Mijn vader heeft mijn moeder in de steek gelaten toen ik nog maar vier maanden was. Hij heeft een minimale rol gespeeld in mijn jeugd. Af en toe kwam hij opdagen, met speelgoed en mooie beloftes – om vervolgens weer maandenlang niets van zich te laten horen. Vanaf mijn vijftiende was ik klaar met hem en hield ik al het contact af. Toen hij overleed, had ik hem al zeven jaar niet meer gezien. Op zijn begrafenis ontdekte ik dat ik een aantal halfbroers en -zussen heb, bij drie vrouwen. Die vader van mij was een wilde geweest.”

Angst voor veranderingen

“Ik heb altijd gedacht: als ik ooit vader word, pak ik het anders aan. Dan blijf ik voor eeuwig bij de moeder. Want je kind in de steek laten, dat dóé je gewoon niet. Dat ik het met Annejet aandurfde om te proberen een kind te verwekken, betekende voor mij dus nog meer dan trouwen. Dit was bloedserieus. En ik was volledig overtuigd. Totdat het eenmaal raak was...

Toen Annejet me uitgelaten een positieve zwangerschapstest onder mijn neus drukte, reageerde ik blij – maar mijn maag verkrampte. Het duurde maar kort, maar ik weet het nog precies. De verkramping overviel me opnieuw toen we na drie maanden iedereen om ons heen op de hoogte zouden brengen.

De nacht voordat we een ritje langs onze moeders en belangrijke vrienden zouden maken, kon ik maar moeilijk in slaap komen. Ik moest blij zijn dat we nu 'in de veilige zone' zaten, zoals Annejet dat noemde. Maar waarom had ik dan zo’n raar gevoel in mijn buik? Dat was angst, besefte ik later. Pure angst voor de veranderingen die eraan kwamen. En vooral voor de verantwoordelijkheid. Annejet voelde zich daar kennelijk prima bij. Ze had een geweldige zwangerschap, riep continu dat ze zich nog nooit zo goed had gevoeld. Ik deed alsof ik net zo enthousiast was over de komst van ons kind, maar ondertussen was ik continu gespannen.”

Zoenen of orale seks

“Vrijdagavond is mijn vaste uitgaansavond. Dan drink ik een biertje met vrienden in de kroeg. Voor de zwangerschap was ik dan rond een uur of twaalf thuis, nu werd het vaak later. Eén uur, twee uur – of nog later, als ik ergens ging dansen. 'Nu kan het nog', zei ik verontschuldigend tegen Annejet , die het overigens helemaal geen punt vond. Ik weet zeker dat ze geen flauw idee had dat er die avonden, onder invloed van drank, soms een heel andere Evert tevoorschijn kwam dan die zij kent. De Evert die ik was in mijn studententijd, die zich gedroeg als single en zonder gêne flirtte.

Wel achter de rug van zijn vrienden om trouwens – ik wilde geen geklets. En toen is het dus een paar keer gebeurd. Ik heb vijf keer iets met een vrouw gehad. Soms bleef het bij zoenen of orale seks op straat, andere keren ging ik mee naar een huis, een ander bed. Om na de daad onbeschoft snel te vertrekken, met een unheimisch gevoel. Als ik terugkijk op die nachten, schaam ik me kapot – tegenover Annejet , maar ook tegenover die vrouwen. Waar was ik mee bezig?”

Zwarte bladzijde

“Sinds Storm er is, ben ik niet meer uit geweest – ik heb de behoefte ook niet meer. Hoewel de krampen soms nog steeds opspelen, kan ik ze nu verdragen. Dat komt door mijn intense liefde voor Storm. En voor Annejet . Ze doet het zo goed, ze is zo’n wereldvrouw en -moeder dat ik er niet aan twijfel dat wij altijd samenblijven en onze zoon – en wie weet nog meer kinderen – met z’n tweeën zullen opvoeden.

Hoewel ik het mis dat ik geen voorbeeld heb gehad, gaat het vaderschap me best goed af, geloof ik. Ik voel me er in ieder geval vastberaden in. Mijn angsten en het vreemdgaan tijdens de zwangerschap voelen als een zwarte bladzijde uit mijn leven, die ik nu, godzijdank, omgeslagen heb. Als ik aan mezelf denk in die tijd word ik misselijk en ik ben er stellig van overtuigd dat ik het nooit meer zal doen. Ook niet als Annejet nóg eens zwanger zou worden. De kop van het vaderschap is er nu af. Dus wat voor zin heeft het om Annejet lastig te vallen met de worsteling die ik heb meegemaakt? Het zou haar alleen maar van slag brengen en dat is nergens voor nodig.”

Dit verhaal stond eerder in Flair 02-2021.