PREMIUM
Evelyn (38) kreeg als stewardess aerotoxisch syndroom: ‘Veel klachten schoof ik onder de noemer jetlag’
Evelyn (38) liep tijdens haar werk als stewardess aerotoxisch syndroom op. “Met volle teugen genoot ik van het leven als stewardess. Het ene moment zat ik thuis om de volgende dag te lunchen bij Niagara Falls of op safari in Afrika te gaan. Plannen om ooit te stoppen, had ik niet.”
“Als ik kinderen kreeg, zou ik hooguit minder gaan vliegen. Achteraf zie ik hoe ik na een jaar of drie steeds vaker hoofdpijn kreeg. Of ik zakte ineens door mijn benen, of ik had een halfuur geen gevoel meer in een arm of been. Ook kreeg ik steeds meer moeite om op woorden te komen. Ik maakte me niet direct zorgen: door de verschillende tijdzones vergt het werk veel van je lijf. Dus eigenlijk schoof ik veel klachten onder de noemer ‘jetlag’.”
Niet meer genieten
“Maar rond mijn 27ste kon ik geen twee dingen meer tegelijk. Toen een collega tegen me praatte terwijl ik een kop thee inschonk, liet ik spontaan de theekan vallen. Ik merkte ook dat ik steeds vermoeider werd. Na een lange vlucht lag ik trillend en misselijk een paar dagen op bed. Genieten van de mooie bestemmingen ging niet meer. Ik werd doorverwezen naar een neuroloog, maar niemand leek te weten wat hiervan de oorzaak kon zijn. Toevallig sprak ik met een collega over mijn klachten.”
DNA-onderzoek
“Ik heb dit van meer collega’s gehoord,” zei hij. “En er is een arts die hier onderzoek naar doet.” Deze arts vertelde me over aerotoxisch syndroom, iets waar ik nog nooit van had gehoord. Wat blijkt: er zit een neurologisch toxisch stofje in de motorolie, die in de lucht in de cabine terechtkomt. Of je lichaam het wel of niet kan ontgiften verschilt per persoon en is afhankelijk van je genen. Uit een speciaal DNA-onderzoek bleek dat ik een van de mensen ben bij wie deze stof in de hersenen en zenuwen blijft zitten.”
Youssra Zouaghi (32) werd misbruikt en mishandeld door haar familie
Ontslagen
“Omdat ik niet langer kon werken maar dit geen erkende ziekte is, werd ik uiteindelijk ontslagen. Een jarenlange rechtszaak volgde, al die tijd had ik geen uitkering en geen inkomen. Gelukkig konden we het redden met het salaris van mijn vriend, maar het was een tijd met veel spanningen, zeker toen we twee kinderen kregen. Uiteindelijk kreeg ik vorig jaar gelijk van de hoogste rechter en werd ik gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard. Hierdoor kreeg ik met terugwerkende kracht de jarenlange uitkering waarop ik recht had. Daarom kunnen we nu verhuizen, iets waar ik enorm naar uitkijk. Maar het is ook jammer dat ik zo veel jaar strijd moest leveren om dit voor elkaar te krijgen.”
De doofpot stoppen
“Sinds ik niet meer vlieg zijn de hoofdpijn en de uitval in mijn armen en benen afgenomen, maar de vermoeidheid is nooit overgegaan. Zo slaap ik elke middag een paar uur. Als ik er een dag op uitga met de kinderen, moet ik daar een week van bijkomen. Ik zou willen dat er meer bekendheid komt over aerotoxisch syndroom. Er zijn zo veel meer mensen die vliegen die hier last van hebben. Maar zolang vliegmaatschappijen er meer baat bij hebben om dit in de doofpot te stoppen, komt er weinig over naar buiten.”
Behoeden
“Hopelijk kan mijn verhaal andere collega’s die zich in de klachten herkennen helpen om eerder aan de bel te trekken en te stoppen met vliegen zodat de schade beperkt blijft. Ik ben veel te lang door blijven gaan omdat ik die informatie niet had. Ik heb ermee leren leven, maar hopelijk kan ik anderen daarvoor behoeden.”
De verhalen van Selma en Milou lees je in Flair 4-2023.
