Claudia kon haar eenjarige dochtertje reanimeren: ‘Haar hoofd bungelde toen ik haar vastpakte’

‘Haar hoofd bungelde toen ik haar vastpakte’

“Zoals vaker ging ik met de kinderen in bad. Mijn oudste dochter Nikki was toen twee jaar, Julia was een. Ik kleedde ons uit, legde alle badeendjes klaar en draaide de kraan open. De jongste zette ik in een badzitje. Net op het moment dat ik ook in bad wilde stappen, begon Nikki te huilen.

Ze wilde een kledingstuk dat nog op de gang lag, ik kon het vanuit de badkamer zien liggen. Ik zuchtte, besloot het snel te pakken, en terwijl ik bukte, viel er een grote wandplank op mijn hoofd. Ik viel flauw, lag gestrekt in de gang. Het water bleef stromen, met de kinderen nog in bad. Het badzitje begon te drijven en Julia ook, met haar gezicht in het water. Nikki was verward, vroeg zich af waarom mama en haar zusje opeens lagen te slapen. We gingen toch badderen?

Ze is na een tijd uit bad gestapt en heeft me wakker gemaakt. Ik verkeerde meteen in shock toen ik Julia zag drijven. Ik wilde schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Ik dacht geen seconde na en trok haar uit bad. Dit is niet echt, dacht ik. Dit droom ik. Julia was helemaal grijs. Ze was al slap, haar hoofd bungelde toen ik haar vastpakte.

EHBO-training

Een week daarvoor had ik een EHBO-training gevolgd. Ik werkte op de kinderopvang waar zo’n cursus verplicht is. Na de Heimlich – om er zeker van te zijn dat ze geen water in haar longen had – begon ik met twee vingers met de hartmassage. Ik huilde en raakte in paniek, want Julia werd niet wakker. Het werd zwart voor mijn ogen.

Mijn telefoon en sleutels kon ik in alle haast niet vinden, dus rende ik in mijn blootje naar de buren, met Julia levenloos in mijn armen. De oudste, die inmiddels ook helemaal overstuur was, liep zelf mee. De buren belden 112. Ik begon weer met reanimeren. Terwijl ik loeiende sirenes hoorde, begon Julia’s hart te kloppen, maar ze ademde nog niet.

Ze werd maar niet stabiel. Ik voelde me zo schuldig. In de ambulance werd ze nogmaals gereanimeerd. Ik hield al die tijd haar handje vast. Zelf had ik veel pijn door die plank, al voelde ik dat door alle adrenaline veel later pas.”

Een deukje

“In het ziekenhuis werd ze verder behandeld. Allerlei slangetjes bedekten haar lichaam, het was het vreselijk om te zien. Mijn man was meteen gekomen en schrok zich kapot, en heeft Nikki en mij de hele tijd vastgehouden.

Toen moesten we naar huis, de bezoektijd zat erop. Ik kon niet stoppen met huilen. Maar ‘s avonds kregen we goed nieuws: Julia was wakker geworden en had meteen naar mama en papa gevraagd. Ze stond rechtop in haar bedje te springen, ze was gezond. Mijn reanimatie had ervoor gezorgd dat haar hersenen geen zuurstofgebrek hebben gekregen, waardoor ze geen schade had opgelopen.

Onze blijdschap was onbeschrijflijk. Julia is nu zeventien, een gezonde, jonge vrouw met op haar borst nog steeds een deukje van de hartmassage.

In therapie

Ik heb EMDR-therapie gehad om dit trauma te verwerken, maar nog steeds vind ik het moeilijk om haar bijvoorbeeld in de zee te zien zwemmen. Ik ben tot op de dag van vandaag ontzettend blij dat ik kan reanimeren en heb altijd een opfriscursus gevolgd.

Als ik die cursus niet had gehad, was Julia er misschien niet meer geweest. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Niks ergers dan dat je op dat moment niks kunt doen.”

Deze Real Life komt uit Flair 14-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.