Charlotte (35) verkocht haar huis aan beste vriendin: ‘Ze heeft me € 10.000 geschonken. Heel lief, maar vooral zout in de wond’

“Ik heb altijd gedacht dat er nooit iets tussen Malou en mij zou kunnen komen. We kennen elkaar al sinds de basisschool en hoe ons leven ook liep, we bleven altijd close. Of ik haar nu een week, een maand of drie maanden niet zag, als we afspraken, pikten we de draad zo weer op. Nu dreigt het stuk te lopen tussen ons.”

Jaloers

“Ik ben het laatste halfjaar zo jaloers op haar, dat ik er elke keer ziek van ben als we contact hebben gehad. Toen we gingen studeren, gingen we allebei in Amsterdam op kamers. Malou vond na een tijdje een leuk huurhuis in de binnenstad. Ik heb nog bij haar gewoond toen ik uit mijn kamer moest. Later ging ik met mijn toenmalige vriend buiten de stad wonen. Wij wilden kinderen en die gunden we frisse lucht en ruimte. Maar ik ben Amsterdam altijd blijven missen. Ik houd van de drukte, van de terrasjes en van ‘altijd iets te doen’.”

Limburg

“In 2011 strandde mijn relatie en ik wist meteen dat ik terug wilde naar Amsterdam. Met een fikse hypotheek lukte het me om een fijn appartement te kopen, een kleine driekamerwoning. Ik was er smoorverliefd op, mede door het mooie uitzicht over de gracht. Dat Malou vlakbij woonde, was erg gezellig. Zij ving me goed op en ik genoot zo van mijn nieuwe omgeving, dat ik mijn relatiebreuk redelijk snel te boven was. Ruim een jaar heb ik genoten van mijn singleleven in Amsterdam, tot ik Martijn ontmoette. De man op wie ik altijd al had gewacht – dacht ik toen. Alles was even fantastisch aan hem. Het enige nadeel: hij woonde in Limburg.”

Wonen bij vriend

“Maar wel in Maastricht, ook een erg leuke stad. In het begin waren we nog het ene weekend bij mij, dan weer bij hem. Maar zijn huis was fijner; groot en van alle gemakken voorzien. We zaten steeds vaker bij hem en ik had altijd een heerlijk vakantiegevoel in Maastricht. Omdat Martijn met zijn bedrijf aan Limburg was gebonden – naar Amsterdam verhuizen was echt geen optie – besloot ik zijn kant op te gaan. Ik twijfelde wat ik met mijn huis moest doen. Ik kon een flinke huur pakken, maar ja, huurders kunnen ook best voor problemen zorgen. Ook voelde het alsof ik maar half voor mijn vriend koos als ik mijn huis aanhield en dat was allesbehalve het signaal dat ik wilde afgeven. Bovendien waren de huizenprijzen op dat moment aan het zakken. Als dat zo doorging, zou mijn huis misschien wel onder water komen te staan.”

Huis verkocht aan beste vriendin

“Ook al zeiden ze dat het in Amsterdam niet zo’n vaart zou lopen, ik durfde daar toch niet op te vertrouwen. Ik wist nog steeds niet wat wijsheid was toen Malou tijdens een etentje opperde: ‘Als jij je huis verkoopt, wil ik het!’ Haar aanbod was het laatste zetje. Hoe leuk was dat: mijn beste vriendin in mijn huis! Dan had ik altijd nog een leuk logeeradres. We lieten een makelaar komen om een verkoopprijs te bepalen. Malou stond erop dat ik het iets naar boven zou opschroeven, zodat ik niet veel verlies zou maken. Toen volgde er een bezoek aan de notaris en was de verkoop een feit. Dat was begin 2014. Op dat moment was ik heel tevreden: zij was blij met het appartement en ik vertrok opgetogen naar Maastricht.”

Terug naar Amsterdam

“Helaas bleek ik mijn relatie met Martijn te rooskleurig te hebben ingezien: hij was erg druk met zijn werk, waardoor ik ’s avonds vaak alleen zat. Ik vond een baan die prima beviel, maar het was lastig om sociale aansluiting vinden, waardoor ik me geregeld eenzaam voelde. Ik heb mezelf een paar jaar wijsgemaakt dat het wel goed zou komen; als ik me maar zou settelen, als hij maar zou wennen aan het feit dat hij niet meer alleen, maar sámen woonde. Maar in plaats van beter ging het steeds slechter. Ik werd steeds ongelukkiger en besloot het vier jaar later uit te maken. Ik wilde maar één ding: terug naar Amsterdam. Maar omdat ik geen vaste baan had, was een huis kopen uitgesloten. En betaalbare huurhuizen zijn een utopie in Amsterdam. Er zat niets anders op dan iets te huren in een provinciestad in Noord-Holland. Wat me troostte, was dat ik vaak mocht logeren in het appartement van Malou.”

Twee ton verspeeld

“Zij had een vaste relatie en zat vaak bij haar vriend. Toen al had ik er natuurlijk veel spijt van dat ik het destijds had verkocht, maar ik kon het nog net onder het kopje ‘gebeurd is gebeurd’ schuiven. Tot Malou haar huis begin dit jaar te koop zette, om samen met haar vriend iets anders te zoeken. Natuurlijk wist ik dat de woningprijzen enorm waren gestegen, toch schrok ik me kapot toen ik hoorde dat ze het huis voor maar liefst € 120.000 meer zou aanbieden dan het bedrag waarvoor ze het van mij had gekocht. Ze kreeg 61 bezichtigingen. En ongelooflijk maar waar: het huis werd binnen een paar dagen voor maar liefst € 70.000 boven de vraagprijs verkocht. Door mijn besluit mijn huis indertijd te verkopen, heb ik bijna twee ton verspeeld! Nu zit ik hier, in een huurwoning in een stad waar ik helemaal niet wil wonen, met een tijdelijke baan via een uitzendbureau, terwijl het heel anders had kunnen lopen.”

Zout in de wond

“En doordat ik het appartement aan Malou heb verkocht, zit ik er met mijn neus bovenop en dat is erg cru. Natuurlijk wens ik Malou het allerbeste van de wereld, maar dat zíj dit geld nu heeft en ik achter het net vis, kan ik niet verkroppen. Zij vindt het ook ingewikkeld, heeft me zelfs € 10.000 geschonken. Dat is heel lief, maar vooral ook zout in de wond; ergens blijf ik het gevoel houden dat zij nu geld heeft dat eigenlijk van mij zou moeten zijn. Hoewel het allemaal mijn eigen schuld is, zie ik eerlijk gezegd niet hoe onze vriendschap dit kan overleven.”