Bevallen in de auto? Het overkwam Jessica (46): ‘Ik voelde met mijn hand in mijn broek. Daar lag een glibberig kind’
As we know is bevallen geen eitje. Zo’n groot moment is hartstikke spannend; helemaal als je níet in de buurt bent van een ziekenhuis! Gistermiddag beviel een vrouw op de vluchtstrook van de A13 van haar dochtertje. Ze is niet de enige die zo’n bijzondere bevalling heeft gehad. Flair sprak Jessica van den Bergh (46), die plotseling in de auto beviel onderweg naar het ziekenhuis.
Jessica (46, communicatieadviseur en woordvoerder) is getrouwd met Lars (51). Samen hebben ze drie kinderen: Quinten (16), Dionne (14) en Pepijn (13).
Onverwachts naar het ziekenhuis
“Relaxed thuis in bad met kaarsen en muziek aan, zo had ik mijn eerste bevalling voor me gezien. Ik weet niet waarom, maar bevallen in het ziekenhuis wilde ik absoluut niet. Dat paste gewoon niet bij het idyllische beeld dat ik van een bevalling had. Een weeënstorm trouwens ook niet, maar toch kreeg ik daar meteen mee te maken toen ik, acht dagen overtijd, weeën kreeg.
Het was midden in de nacht en toen de verloskundige ’s ochtends langskwam, zag ze dat mijn zoon Quinten in het vruchtwater had gepoept. Totaal onverwacht moest ik mee naar het ziekenhuis, midden in mijn weeënstorm. Puffend en kreunend zei ik nog dat ik het nooit zou halen.
Ik voelde dat de baby eraan kwam, maar volgens de verloskundige zei elke bevallende vrouw dat. Daar gingen we dus, samen in haar auto. De rit zou via een provinciale weg met voornamelijk boerderijen zo’n twintig minuten duren. Terwijl mijn man Lars in onze eigen auto achter ons aan reed, probeerde ik de weeën zo goed mogelijk op te vangen.
Floor (36) was zwanger zonder dat ze het wist
‘Tot mijn grote schrik zag ik kleine billen en een beentje in de wc’
Bevallen in de auto
De sterke pijngolven kwamen echt overal vandaan en na ongeveer zeven minuten rijden, greep ik me vast aan de hendel naast me. Nu denk ik: het moet toen gebeurd zijn. Op dat moment zette ik me namelijk schrap voor een nieuwe heftige wee, waardoor ik onbewust iets omhoogkwam met mijn bekken. Ik voelde verder niks uit me komen, maar opeens had ik geen weeën meer.
‘Volgens mij is het er al,’ zei ik daarom tegen de verloskundige. ‘Welnee,’ antwoordde ze lachend, ‘zo snel gaat dat niet.’ Stiekem voelde ik met mijn hand in mijn broek. En inderdaad, daar lag een glibberig kind. ‘Hij is er echt,’ zei ik rustig. Het opvallende was dat ik heel ontspannen was. Helemaal niet gestrest of bezorgd.
De verloskundige schrok zich echter kapot en zette de auto direct stil op de eerste de beste parkeerplek. Gelukkig reageerde ze heel adequaat. Vliegensvlug stapte ze uit en rende ze naar mijn kant van de auto. Vervolgens tilde ze Quinten uit mijn schoot en onderzocht ze hem snel. Daarna legde ze hem op mijn borst met een paar jassen over ons heen. Quinten huilde helemaal niet en keek me heel helder aan. Hij was net zo rustig als ik me voelde.”
Ambulance naar huis
“Op dat moment kwam Lars ook net aangerend. Hij had de verloskundige zien remmen, maar wist niet wat er aan de hand was. Toen hij mij met Quinten zag, was hij heel verbaasd. Hij kon niet geloven dat hij er al was. Terwijl de verloskundige een ambulance regelde, mocht Lars op de bestuurdersstoel zitten. Samen keken we verliefd naar onze zoon.
Het leuke is dat de ambulance ons uiteindelijk naar huis heeft gebracht. Quinten en ik bleken het ter plaatse zo goed te doen dat de verloskundige geen reden zag om ons te laten opnemen. Op een brancard werd ik diezelfde ochtend dus samen met Quinten weer ons huis binnengereden. Later hebben we er nog vaak om gelachen: een bevalling in een rijdende auto, wie verzint dat nou?”
Dit verhaal komt uit de Flair Relax Lentespecial.
