Anna (30) is langvoeder: ‘Als ik wijn wil drinken, doe ik dat na de laatste voeding’

Anna (30, leerkracht basisschool) is getrouwd met Emiel en moeder van Loeka (4,5) en Kees (1,5).

Waarom stoppen?

“Borstvoeding, dat gaan we gewoon een halfjaartje doen, was mijn plan. Maar het ging zo makkelijk en ik vond het zo de normaalste zaak van de wereld, dat het nog steeds niet in me opkomt te stoppen.

Eerlijk is eerlijk, het begin was moeilijk. Loeka dronk niet uit de borst, dus ik ben in de weer geweest met spuitjes, mijn pink erbij en tepelhoedjes. Na een maand was dat allemaal niet meer nodig. Ik heb het geluk gehad dat ik een heel fijne kraamhulp had, die alle tijd voor ons nam.

Ik denk dat die steun over het algemeen wel wat beter zou kunnen. Er wordt wel heel makkelijk geroepen dat je er vooral mee moet stoppen als het niet lukt. Ik voed Loeka en Kees allebei nog. Kees in het openbaar, met Loeka heb ik afspraken gemaakt. Zij drinkt nog maar twee keer per dag bij me, in de ochtend en avond.

Loeka snapt het goed en accepteert het ook. Ze was allang blij dat er na de geboorte van haar zusje weer voldoende melk was - ik heb tussen de zestien en vierentwintig weken zwangerschap amper nog productie gehad.

Ik ben er heel open over dat ik mijn beide kinderen borstvoeding geef. Het hoort bij me, het is onderdeel van mijn leven. ‘Hoe lang ga je nog door?’ wordt er weleens gevraagd uit nieuwsgierigheid. Ik voel daar geen oordeel in. Het antwoord is dat ik het echt niet weet. Als Loeka aangeeft dat ze er geen behoefte meer aan heeft, is het klaar.

Routine van een langvoeder

Nare opmerkingen krijg ik niet, maar mensen vinden er ongetwijfeld iets van. Borstvoeding geven is zo genormaliseerd in mijn lijf, dat ik niet extra hoef te eten. Ik ben wel moe, maar dat hoort gewoon bij jong ouderschap. Ik laat er niets om. Ga ik naar Lowlands om een weekend te feesten, dan krijgen de kinderen bij mijn ouders gekolfde melk of poeder. Als ik een wijntje wil drinken, doe ik dat na de laatste voeding.

De incidentele keer dat ik echt te veel heb gedronken, krijgt Kees een fles. Als ik tegen Loeka zeg dat ze de borst niet krijgt, weet ze het al. ‘Heb je wijn gedronken, mama?’ vraagt ze dan. Ik moet daar wel om lachen. Ziek zijn de kinderen zelden, we zijn nog nooit bij een dokter geweest. Of dat door de borstvoeding komt, weet ik niet. Ik kan me wel voorstellen dat het meehelpt.

Goodbye, mommymilk

Een tijdje terug kondigde Loeka aan dat het de laatste keer was dat ze bij me had gedronken. Ze had bedacht dat ze groot genoeg was om zonder te kunnen. Toen moest ik wel even slikken. Als ze me dat nou van tevoren had gezegd, had ik er nog bewuster van genoten. Dan had ik ook een beetje afscheid genomen.

Die avond moest Loeka heel erg huilen. Ze wilde eigenlijk helemaal niet stoppen, vertelde ze. Dat hoeft ze van mij ook echt niet. Het is voor haar een mooi en veilig moment om de dag mee te beginnen. Ze vraagt er zelf om.

Het blijft bizar dat we zo raar doen over iets wat zo normaal zou moeten zijn. Ik las ooit onder een soortgelijk interview een reactie waarin de vrouw in kwestie voor pedofiel werd uitgemaakt. Dat sloeg echt nergens op. Ik denk dat langvoeden veel meer gebeurt dan wij weten. Het vindt alleen plaats achter de voordeur omdat mensen geen zin hebben in oordelen.”

Dit drieluik verhaal staat in Flair 14-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.