Net als vele anderen namen Marije, Semmy en Nathalie in coronatijd een hond. Omdat dat zo gezellig leek. Wat het is, maar ze liepen ook tegen de mindere kanten aan. “Een opvangadres in de buurt zou fijn zijn, maar door covid zittende pensions overvol.”
relatie met Nick (29). Hond Balou bleek bij een malafide fokker vandaan te komen, ze kochten het dier te impulsief.‘De eerste drie dagen ging het goed, daarna werd Balou ziek’
De eerste drie dagen ging het goed, daarna werd Balou ziek. Hij at niet en kreeg diarree. Ik zocht online naar meer informatie over de handelaar en schrok van de berichten die ik tegenkwam. Er waren puppy’s over-leden en van sommige honden moesten de pootjes worden geamputeerd. Pas toen realiseerden we ons dat we te impulsief hadden gehandeld. We hadden geen moederhond gezien, maar wel hondjes horen blaffen in een andere ruimte. Het inentingsboekje dat we hadden gekregen, bleek vals. De dierenarts stelde vast dat Balou verdraaide darmen, het parvovirus en de giardiaparasiet had. Hij werd behandeld, maar knapte niet op en werd steeds slapper. Of hij het zou redden, durfde niemand te zeggen. Met pijn in ons hart lieten we hem achter in de praktijk.
Gelukkig heeft Balou het gered. We hebben in totaal zo’n drieduizend euro aan kosten moeten maken, maar we hadden ook gezegd dat we er alles voor over- hadden om hem te redden. De handelaar deed net of ie gek was toen we belden. We hadden naar hun dierenarts in België moeten gaan, werd ons medegedeeld, dan hadden we de kosten grotendeels vergoed gekregen. Een raar verhaal, aangezien de fokker in Nederland woonde. Feit was ook nog eens dat je in die periode door corona helemaal niet naar België mocht. ‘Dan bel je ze op,’ werd ons doodleuk geadviseerd. Alsof je een hond telefonisch kunt behandelen.”
Klacht
“Achteraf hadden we niet halsoverkop moeten beslissen. Als we ons iets meer hadden verdiept in de achtergrond van deze handelaar, hadden we het nooit gedaan. Balou komt uit Hongarije en is veel te vroeg bij zijn moeder weggehaald. Hij was acht weken toen we ’m kregen, niet twaalf weken zoals ons was gezegd. Wat er nog meer in zijn jonge leventje is gebeurd, weten we niet.
Toen we op vakantie gingen en hem achterlieten in een hondenhotel, liet hij ineens zijn tanden zien en leek hij heel bang. Dat lijkt door een trauma te komen, maar zeker weten doen we dat niet. Een eventuele volgende hond kopen we met stamboom en daarvan willen we de moeder zien. Dit is een fout die we niet nog eens maken. Ik weet zeker dat er in coronatijd heel veel honden op deze manier voor hoge prijzen zijn verkocht. We hebben een klacht ingediend, maar daar is weinig mee gedaan. Dit soort lui kan gewoon hun gang gaan.”
Naast Semmy kochten Marije en Nathalie ook te snel een hond. Hun verhalen lees je, in Flair 51-2021, de editie die t/m 28 december in de schappen ligt. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen (of nabestellen) kan hier. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
