Sonja’s (38) vader bleek een pedofiel: ‘Niemand snapt dat je nog houdt van zo’n vader’

“Het telefoontje kwam toen ik zat te eten met mijn gezin. Een buurman uit de straat van mijn vader, iemand bij wie hij regelmatig over de vloer kwam, vroeg of ik even tijd had. Hij wilde me spreken. Dat was het moment dat ik mijn vader verloor.”

Tv-programma

“Mijn vader heeft een kleine jongen misbruikt: het zoontje van de buurman die, net als de rest van zijn familie, al jaren bij mijn ouders over de vloer kwamen. Mijn ouders namen die jongen zelfs weleens mee naar de camping. Zijn eigen ouders hadden niet veel geld en op die manier was hij er ook eens uit, zei mijn vader. Als ik er nu aan terugdenk, is het zo overduidelijk.

Uiteindelijk is het misbruik aan het licht gekomen doordat die jongen met zijn ouders een programma op tv zat te kijken over misbruik. Hij is toen naar zijn kamer gegaan en heeft daar een bericht in de gezinsapp gezet. Iets als: ‘Dat van net op tv gebeurt ook met mij.’ Toen is het balletje gaan rollen.”

Ramen besmeurd

“Met lood in mijn schoenen heb ik ook mijn eigen kinderen gevraagd of opa weleens aan ze had gezeten. Goddank niet. Ik denk wel te weten waarom: op zijn computer werden alleen maar foto’s gevonden van jongetjes tussen de 8 en 14. Ik heb 2 dochters van 4 en 6. Blijkbaar niet zijn ‘voorkeursgroep’.

Ineens lag mijn hele identiteit in duigen. Ik was altijd de dochter van de goudsmid. En toen was ik ineens iets heel anders: de dochter van ‘die vieze pedo.’ Ik was altijd een vaderskind, lijk veel op hem qua karakter. Ik werd zelfs onredelijk bang dat ik ook tot heel slechte dingen in staat zou zijn, ik had tenslotte zijn genen. Inmiddels weet ik: dit is zijn gedrag. Het hoort niet bij mij. Ik kan het door een hoop therapie eindelijk een beetje loslaten en zie nu in dat ik zelf ook een slachtoffer van de situatie ben.”

Pedofiel

“Mijn vader heeft een aantal maanden in een penitentiaire inrichting gezeten en daarna moest hij verplicht een intensieve therapie volgen. Mijn ouders zijn inmiddels verhuisd. Ze moesten wel. Mijn moeder weigerde te scheiden en omdat iedereen in de - nogal kinderrijke - straat op de hoogte was van wat er was voorgevallen, had ze daar geen leven meer. In de tijd dat ze daar alleen woonde, werden er flessen urine in haar brievenbus geleegd en haar ramen besmeurd met verf en eieren. Ze werd uitgescholden voor ‘pedohoer’ als ze haar neus buiten de deur stak.

Al voordat mijn vader vrijkwam, is mijn moeder ergens anders gaan wonen en ze gaan nu gewoon weer op de oude voet verder, alsof er niets gebeurd is. Mijn vader neemt geen verantwoordelijkheid voor wat hij gedaan heeft. In plaats daarvan is hij wrokkig tegenover de buitenwereld. Hij zit vol verwijten naar iedereen om hem heen die niet bereid is zomaar over zijn ‘misstap’ heen te stappen. En hij is ontzettend boos op mij omdat ik weiger hem zijn kleinkinderen te laten zien. Mijn man wil niets meer met mijn vader te maken hebben, maar ik was op zich nog wel bereid om hem af en toe alleen te bezoeken.”

Mantel der liefde

“Mijn moeder is ons nog een tijd lang komen bezoeken om met onze dochters te spelen en soms bleef ze dan ook eten. Maar die bezoekjes draaiden steeds uit op emotionele chantage van haar kant om mijn vader ook weer uit te nodigen om zijn kleinkinderen te zien. Ook gaf ze op een gegeven moment aan dat ze, als ze ons had bezocht, dagen van slag was en zich down voelde. Haar antwoord hierop was om te stoppen met ons te bezoeken en met bellen. En, zo schreef ze laatst in een mail, dit heeft gewerkt. Ze voelt zich nu veel beter.

Ik daarentegen worstel nog steeds met de gevoelens die ik heb voor mijn ouders. Ik voel nog steeds liefde voor ze, terwijl ik ze ook keihard veroordeel. Dat is verwarrend. Helemaal omdat ik het gevoel heb dat ik dat nergens kan uiten. Niemand snapt dat je nog houdt van een vader die pedofiel is. Als je vader doodgaat, krijg je medeleven, maar dat heb ik nooit gehad. Het enige wat ik voel, zijn de schuine blikken.”