Opgebiecht: ‘Waarom heb ik nou gevoelens voor de meester van mijn dochter?’

“ Een nieuwe liefde leek me onmogelijk, ik was er helemaal niet mee bezig. Totdat ik werd voorgesteld aan de nieuwe meester van Madelief: ik wist niet wat me overkwam…”

Heerlijk leven

“Olav en ik waren gelukkig en hadden een heerlijk leven. We waren de beste maatjes en als we samen waren, was alles oké. Onze dochter was de kers op de taart, we konden ons geluk niet op. We hadden ook zo veel plannen: we wilden graag nog een kind en Olav had het idee om over een paar jaar in het buitenland te gaan wonen.

Alles lachte ons toe, totdat er bij hem kanker werd geconstateerd. We kwamen in een bizarre rollercoaster terecht en beleefden een vreselijk verdrietige tijd. De kanker zat door zijn hele lichaam en na een paar maanden was hij weg. Een drama, ik voel het nog in mijn hele lijf als ik erover praat.”

Ziekenhuisbezoekjes

“Madelief was drie toen ze haar vader verloor. Ik had geluk dat zij er was, het was voor mij een reden om door te gaan. Ik weet ook niet of ik het anders had gered. Het verdriet en gemis zijn er nog steeds, maar ik probeer daar niet in te blijven hangen. Samen met Madelief moet ik door.

Ze is een hartstikke leuke, lieve, vrolijke meid geworden. Ik weet niet hoeveel ze zich nog herinnert van de ziekte van Olav. Hij was zo dol op haar. Ik betwijfelde of zo veel ziekenhuisbezoekjes wel goed voor haar zouden zijn, maar zij was de enige die nog een lichtje in zijn ogen kon toveren.”

Eenzaam

“Na zijn dood heb ik veel steun gekregen van onze omgeving. Het was leeg om alleen te zijn met Madelief, maar ook dat wende en ik kreeg ons leven weer aardig op de rit. Uiteindelijk kwam zelfs bij mij het plezier weer een beetje terug. Nog steeds voelt het alsof ik een gat in mijn hart heb en juist bij belangrijke gebeurtenissen mis ik hem vreselijk. De eerste keer dat ik ons kind naar school bracht bijvoorbeeld… wat was ik eenzaam!”

Leuke meester

“Madelief fladdert door het leven, dat heeft een goede uitwerking op mij. Ik zie ook zo veel van Olav in haar, dat is mooi en werkt troostend. Hij heeft me gevraagd open te blijven staan voor de liefde. Ik beloofde het hem, maar kon het niet. Ik moest niet aan een andere man denken en verwachtte dat dat gevoel nooit zou veranderen.

Tot voor kort. Het moment waarop ik Brian een hand gaf om me voor te stellen, was verwarrend. Brian is de nieuwe meester van Madelief. Hij trad na twee jaar corona aan als nieuw gezicht op school. Ineens voelde ik iets wat ik niet meer herkende: ik vond hem leuk, op een speciale manier. Die zachte blik in zijn ogen, de manier waarop hij met zijn leerlingen omgaat. Echt geweldig! Maar ik schaam me haast voor mijn gevoel, want wat moet ik ermee?”

Bovengemiddeld leuk

“Ik heb het idee dat Brian mij ook bovengemiddeld leuk vindt, hij is super aardig, voorzichtig flirterig en geeft me zo’n speciale, lieve blik. Ik weet dat hij vrijgezel is en hij heeft zelfs al een paar keer een balletje opgegooid om iets af te spreken. Ik houd het af. Ik kan hier toch niet voor openstaan? Ik ben blij verrast dat ik nog iets voor een man kan voelen, maar waarom nou net voor hem? De meester van Madelief, wat een gekke situatie zou dat opleveren. Ze vindt hem een leuke meester, maar als ik met hem ga daten, is dat toch weird? Misschien wordt het gevoel extra gevoed door mijn angst me open te stellen, maar het is een no-go area.”

Deze Opgebiecht komt uit Flair 44-2022. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.