Opgebiecht: ‘Stiekem schoof mijn vader me een smak geld toe’

Ik ben 32, mijn broers zijn 38 en 40. Zij zijn echt broers en hebben een sterke band, ik val daarbuiten en heb geen bijzonder goed contact met ze. We zien elkaar wel met familie dingen, maar zoeken elkaar niet zomaar op. Mijn ouders zijn nog samen en ik ben nu tien jaar met Bart, al vanaf onze studietijd.

Ik kan gerust zeggen dat ik ambitieus ben. Vroeger op school was ik niet tevreden met een acht, ik studeerde cum laude af en ben mijn eigen bedrijf begonnen in de ICT. Misschien geen standaard stap voor een vrouw, maar waarschijnlijk juist daarom een goede zet. Ik heb redelijk wat klanten, werk nog vanuit huis en heb er veel plezier in. Zelfs in de coronatijd heb ik mijn hoofd boven water weten te houden."

Alles kost geld

"Het gaat eigenlijk zo goed dat ik zit te denken aan uitbreiding. Bart en ik werken niet samen, maar zitten wel in dezelfde branche en kunnen daar samen lekker over sparren. Werk is hier belangrijk, met mijn vader praat ik er ook veel over. Hij is met pensioen, maar is altijd eigen baas en ondernemer geweest. Al is ons werk niet te vergelijken, ik merk wel dat wij hetzelfde denken. Snel schakelen, in gaten springen die je ergens ziet ontstaan en zo steeds meer werk binnenhengelen. Ik wil nu – nog als eenmanszaak – beginnen de Belgische markt te verkennen, ook omdat wij vlak bij de grens wonen. Ik zie daar mogelijkheden. Natuurlijk is uitbreiden in eerste instantie investeren. Alles kost geld, maar ik heb wel wat op de bank en zou ook vast met gemak een lening kunnen krijgen.

Ik sprak erover met mijn vader en die had een ander plan, waarover niet te discussiëren viel: hij schoof me een flink geldbedrag toe, op voorwaarde dat niemand dat te weten zou komen. Ik mocht het niet aan Bart, mijn broers en moeder vertellen. Ik voelde me er ongemakkelijk bij en heb het aanbod eerst afgeslagen. Dat wilde mijn pa niet horen, hij vertelde dat het voor hem belastingtechnisch ook handig was. Ik heb het uiteindelijk aangenomen, maar het zit me nog steeds niet lekker. Het gaat niet om een paar tientjes, zoals je zult snappen. Het is vervelend, omdat ik heb beloofd mijn mond te houden, maar dit gaat mijn broers natuurlijk wel aan. Om het kort door de bocht te zeggen: de erfenis is hierdoor een stukje kleiner."

Lees ook Annette (27) knalde voor de derde keer op een auto: ‘Ik gaf gas en bam! Niet wéér, dacht ik’

De oude stempel

"Met die vraag ben ik teruggegaan naar mijn vader. Het klinkt ouderwets, maar mijn moeder weet hier niks van en weet niet veel als het op geld aankomt. Mijn ouders zijn nog van de oude stempel: zij het huishouden, hij de zaken. Ik heb mijn vader gevraagd of hij in het verleden mijn broers ook financieel heeft gesteund. Ja, dat zou toch kunnen, dat zij mij ook niks mochten vertellen? Ergens was ik al bang dat het niet zo was en daarin had ik gelijk. ‘Zij hebben jouw talent en inzicht niet,’ zei mijn vader, ‘zij zullen nooit zelfstandig iets op kunnen zetten.’ Ik vond het een harde uitspraak, maar nu ik er langer over heb nagedacht, weet ik dat hij gelijk heeft. Ze hebben leuke banen, maar ik geloof niet dat het carrièretijgers zijn. Ik ben ondernemender en kan creatief boekhouden, dus niemand hoeft dit te weten te komen. Zelfs mijn moeder niet.

Ik heb me er nu bij neergelegd. Mijn vader heeft me verboden om er ooit nog op terug te komen en hij wil er geen woord meer over horen. Door die hele periode van quarantaine zijn mijn plannen tijdelijk on hold gezet, maar ik merk dat het weer drukker wordt. Ik ben me volop aan het voorbereiden op wat mijn volgende stap wordt. ‘Maak me trots, dat is het enige wat ik vraag,’ zegt mijn vader. Dat wil ik wel, maar het zit me totaal niet lekker tegenover mijn broers, ik zit echt in gewetensnood.”

Dit artikel komt uit Flair 30-2020. Een editie bestellen (of nabestellen) kan hier.

Tekst: Valerie van der Meer | Beeld: iStock