Opgebiecht: ‘Sinds ik zwanger ben, lijkt mijn vriend steeds vaker weg te vluchten’
Selma (33): “Supergelukkig ben ik, want begin oktober verwachten Robert en ik ons eerste kindje. We - nou ja, ik zeker - zijn er helemaal klaar voor, het is bijna te mooi om waar te zijn hoe alles loopt. Robert en ik zijn vijf jaar samen en spraken al vaak over een gezin.
Oude leven
Toen ik met de pil stopte had ik niet verwacht dat ik zo snel zwanger zou raken, maar dat is gelukt - geweldig! Natuurlijk ben ik gelijk gestopt met drinken. Geen enkel probleem, alles voor een gezonde baby. Ik had niet van Robert verwacht dat hij ook zou stoppen, maar ik verbaas me wel over zijn gedrag. We dronken bijna dagelijks en Robert is dat blijven doen. Wijntje bij het eten, biertje als hij thuiskomt. In het weekend gingen we meestal met vrienden de kroeg in.
Dat is voor mij nu afgelopen, ik vind dat ik daar even niets te zoeken heb. Ik heb ook flink last van mijn zwangerschap, ik ben moe en vaak misselijk. Ik kan helemaal niet tegen geurtjes en ik heb nog nooit zo vaak overgegeven als de laatste maanden. Dat is heel vervelend, maar het is voor een waanzinnig mooi doel, dus het is het me waard. Ik klaag niet en realiseer me best dat ik misschien niet de leukste ben om mee om te gaan. Ik lig regelmatig in bed omdat ik me beroerd voel.
Natuurlijk hoeft Robert er niet naast te komen zitten, maar ik had wel op een béétje meer begrip gehoopt. Ik moet niet denken aan een man die gaat zitten meepuffen op zwangerschapsyoga hoor - ik heb helemaal geen hoog verwachtingspatroon van hem. Maar dat hij in ons oude leven blijft hangen, dat verbaast me. Bijna elk weekend doet hij nog z’n ding, maar nu zonder mij. Dus hij gaat de kroeg in met vrienden, drinkt stevig, komt laat thuis en slaapt de halve zondag weg. Ik lig er juist vroeg in en erger me dood als hij met veel kabaal thuiskomt en naast me neerploft om in een soort coma te vallen.
Vluchten
Een halfjaar geleden was dat nog ons leven, ook het mijne, maar hállo, er komt een baby aan! Misschien wordt het tijd om je iets verantwoordelijker te gedragen? Ik heb hem erop aangesproken. Hij was verbaasd en vrij nonchalant, maar het had wel als gevolg dat hij toen gelijk een weekend thuis bleef. Viel me mee, maar het duurde precies een week, want het volgende weekend was hij weer gevlogen. Ik baal ervan dat hij zich zo opstelt.
Het lijkt wel alsof hij steeds vaker vlucht, terwijl ik juist met hem samen wil zijn en wil genieten van ons samen, want straks is alles anders. Ik heb zó veel zin in die volgende stap, maar ik vraag me door zijn vluchtgedrag steeds vaker af of hij er wel klaar voor is om vader te worden en zijn verantwoordelijkheden te pakken. Niet alleen naar ons kind, ook naar mij.”
Deze ‘Opgebiecht’ staat in Flair 19-2023. Meer van zulke verhalen lees je wekelijks in Flair.
