Opgebiecht: 'Na de dood van mijn moeder hangt mijn vader de casanova uit'
Justine (35): “Mijn moeder is nog geen jaar dood. Vorige zomer werd ze onverwachts uit het leven gerukt door een verkeersongeluk. Dat was echt de heftigste tijd uit mijn leven. Zo veel verdriet, je wereld staat op z’n kop en je moet ‘gewoon’ verder. Ik heb een man, een zoontje en het leven gaat door. Mijn vader redt zich wel: hij is nu al volop aan het daten. Ik gun hem uiteraard het allerbeste, maar ik vind dat best snel…
Ik durf bijna niet eerlijk te zijn, omdat ik een bak vol kritiek verwacht. Natuurlijk wil ik dat mijn vader doorgaat, doorleeft en als het mogelijk is ooit weer gelukkig wordt met een nieuwe partner. Ik vind alleen niet dat hij mijn moeder mag verloochenen en zo voelt het wel. Het is allemaal nog zo vers.
Hij was gebroken
Ik heb altijd geloofd dat mijn ouders een prima huwelijk hadden. Ik geloof dat ze veel van elkaar hebben gehouden en dat ze elkaar goed aanvulden. Mijn moeder was stil, minder uitbundig dan mijn vader. Ze hielden elkaar mooi in evenwicht. Mijn vader was echt kapot toen mijn moeder zo onverwacht overleed. Hij probeerde zich flink te houden voor ons, maar hij was gebroken.
Nou is mijn vader een van de sociaalste mensen ooit. Altijd aan het praten met iedereen, dus hij heeft veel kennissen en vrienden. Zo waren er na de dood van mijn ma genoeg mensen die zich om hem bekommerden. Dus toen hij er klaar voor was om weer wat meer naar buiten te treden, kreeg hij van alle kanten uitnodigingen. Mensen vroegen hem om te komen borrelen, te eten of op de koffie te komen. Vooral dat koffiedrinken kwam vaak van alleenstaande vrouwen.
Lees ook Opgebiecht: ‘Mijn kind gaat naar de opvang zodat ik een dag op de bank kan liggen luieren’
Enthousiasme
Ik kreeg het idee dat hij nog goed in de markt lag en dat blijkt zo te zijn. Mijn vader is 67, niet superoud en hij zit nog vol energie. Hij werkt niet meer, dus hij heeft tijd genoeg. Mijn moeder was nog geen halfjaar dood, toen hij vertelde dat hij bij een oud-collega van hem op de koffie ging. Een vrouw. In eerste instantie zoek je daar niks achter, maar zijn enthousiasme na afloop zei genoeg.
Toen ik vroeg of het leuk was, zei hij dat het zó gezellig was, dat ze die zaterdag erna uit eten zouden gaan. Oké… Daarop vroeg ik hem: ‘Pap, is dit vriendschappelijk of kan er meer uit ontstaan?’ Hij moest lachen en zei dat het puur vriendschappelijk was en ik er niets achter moest zoeken.
Maar goed, er kwamen meer afspraakjes. En zij was niet de enige. Een tennisvriendin van mijn moeder dook ook op. Zij nodigde hem thuis uit om het eten en ook dat was heel gezellig geweest, beaamde mijn pa. Mijn zus vindt het allemaal leuk en moedigt het aan. Hij moet er juist veel uit gaan en onder de mensen zijn, want dat is goed voor hem, vindt zij. Ik heb het er moeilijker mee.
'Ga je lekker casanova?'
Ik vind het zo snel, het voelt voor mij alsof hij mijn moeder ontrouw is. Ik heb daar met mijn zus over gesproken en zij veegt dat weg als onzin. Ik moet dat anders zien en juist blij zijn dat hij niet thuis blijft zwelgen in zijn verdriet. Ook veel voor te zeggen natuurlijk. Ik vraag me af of mijn vader doorheeft dat sommige vrouwen misschien meer verwachten van hem.
Hij spreekt met iedereen af, vindt alles leuk en lijkt overal voor te porren. Maar hij realiseert zich niet dat zijn gedrag ook verwachtingen schept. Zo vertelde hij dat die oud-collega wat beledigd had gereageerd toen hij haar vertelde over de tennisvriendin met wie hij had afgesproken. Toen ik hem vroeg of die collega het niet anders zag dan vriendschappelijk, zei hij eerlijk dat ze soms wel zijn hand pakte. Hij zei uit zichzelf dat hij dat ongemakkelijk vond en zich dan meteen los wurmde.
Ik zei voor de grap: ‘Ga je lekker, casanova?’ Dat viel verkeerd bij hem – best begrijpelijk hoor. Maar ja, hoe wil je het dan noemen? Je kan toch niet al die vrouwen aan het lijntje houden? Van mijn zus hoorde ik dat hij onlangs nog had afgesproken met een oude buurvrouw. Ze grapte: ‘Ik ben benieuwd wie er met kerst aanschuift…’ Ik moet er toch niet aan denken?! Ik denk dat ik voorlopig niks meer te horen krijg, maar ik blijf me afvragen wat mijn moeder er allemaal van zou vinden.”
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
Beeld: Getty