Opgebiecht: ‘Mijn vriend bleek getrouwd én hij had kinderen’

Vriend getrouwd

"Natuurlijk vraag ik me achteraf af: hoe kon ik zo dom zijn? Maar dit bedenk je niet. Ik leerde Jean kennen door werk, op een designbeurs in Brussel. Hij zat in de organisatie en ik was ingehuurd door een kennis om daar een weekend in een kraam met meubels te staan. Bij Jean kon je terecht met vragen over stroom, belichting en organisatorische zaken. Ik zag hem en dacht: wow! Er gebeurde iets tussen ons, bij hem ook. We ontmoetten elkaar op vrijdag en de hele beurs hebben we lopen flirten."

Veel contact

"Hij kwam vaak vragen of alles in orde was en mijn ‘Nou… bíjna alles’ hield hem bezig. Zo’n beurs is leuk, maar vermoeiend. De aanwezigheid van Jean gaf me extra energie. Zondagavond bood hij aan om me af te zetten bij mijn hotel, en dat vond ik een leuk idee. In mijn hotelkamer kwam alle spanning tussen ons eruit en hebben we een heerlijke vrijpartij gehad. Toen hij daarna vroeg of alles in orde was, moesten we allebei lachen en kon ik alleen maar met ‘Ja!’ antwoorden. Na een paar uur was hij weg en dat was goed; ik had zijn kaartje en hij zou me bellen. Dat deed hij en vanaf dat moment hadden we veel contact.

Wat was ik blij toen hij onverwacht twee weken later bij mij voor de deur stond in Arnhem. Hij had me al zitten uithoren of ik thuis zou zijn, maar ik had geen idee dat hij wilde komen. Er volgde een topweekend! Ik was nog nooit zo verliefd geweest en ik dacht dat hij hetzelfde voelde. Het was volgens mij echt, ook van zijn kant. We zagen elkaar niet maandelijks, maar wel steeds vaker, we zijn een weekend in Antwerpen geweest, een weekendje in Zeeland, en hij kwam soms bij mij thuis. We leerden elkaar goed kennen en klikten op alle vlakken. Ik viel als een blok voor zijn Belgische accent en voor zijn lollige uitspraken."

Steeds serieuzer

"De seks was ook fantastisch en ik was in de veronderstelling dat het steeds serieuzer werd. Soms kreeg ik hem een paar dagen niet te pakken, maar dan wist ik dat hij druk was, op een beurs werkte of slecht bereik had. Er waren altijd wel aannemelijke excuses te vinden. Nu klinkt het naïef, maar ik heb nooit aan hem of zijn bedoelingen getwijfeld. Jean hield het wel af als ik naar Gent wilde komen. Lastig parkeren, klein huis, veel geluidsoverlast, daar gooide hij het op. Hij was op zoek naar een ander huis en als het zover was, was ik de eerste die het zou zien."

Naar Gent

"Daar twijfelde ik niet aan, waarom zou ik, we hadden het geweldig samen. Totdat ik hem eens wilde verrassen en onaangekondigd naar Gent ben gereden. Ik had zijn adres, en het parkeren viel mee. Het was dan ook op een zondag. Ik belde aan en een ventje van een jaar of zes deed open. Sprekend Jean, als twee druppels water. Ik was verward en dacht dat het zijn neefje was. Toen ik vertelde dat ik voor Jean kwam, riep hij: ‘Paaapaaaa!’ WTF?! Boven aan de trap verscheen een lachende Jean. Totdat hij mij zag en zich kapot schrok. Hij vloog de trap af, pakte z’n jas, kwam naar buiten en deed de deur dicht. Zonder een woord te wisselen liepen we naar een park."

Geweldige acteur

"Jean ging zitten op een bankje en vertelde alles: hij was getrouwd, vader van twee kinderen, de jongste had ik net gezien. Hij had gelogen over álles. Ik was kwaad, ook op mezelf. Hoe heb ik zo dom kunnen zijn? Waarom zag ik het niet? Wilde ik het niet zien? Jean bleek gewoon een geweldig acteur. En ja, hij was ook verliefd, zei hij, maar het zou hier wel stoppen voor ons. Ik denk dat we nog wel een uur zwijgend op dat bankje hebben gezeten. Ik kon niks uitbrengen. Die dag verloor ik de liefde van mijn leven, die eigenlijk nooit van mij is geweest. De hele rit naar huis heb ik gehuild. Ik heb hem nooit meer gesproken."

Dit artikel komt uit Flair 49-2020.