Opgebiecht: ‘Ik wil niet dat mijn vriend met haar op vakantie gaat’

Stap te ver

“Sommige vriendinnen snappen niet dat ik dit pik: ze vinden het maar vreemd dat een man en vrouw zo’n sterke band hebben. Maar ik heb nooit moeite met hun vriendschap gehad, tot nu dan. Ze willen namelijk samen op vakantie en hoewel ik het niet graag toegeef, gaat dat me eigenlijk een stap te ver.

Vanaf onze allereerste date weet ik van Linda, want zij was de enige die hij over onze ontmoeting had verteld. Nadat het echt aan was tussen Marvin en mij, ontmoette ik haar ook al snel. Een superleuk mens met wie ik een goede band opbouwde. Je kunt enorm met Lin lachen en ze is een echte vriendin. Zo iemand met wie je leuke dingen doet, maar die ook naast je staat als het eens wat minder gaat. Ik snap wel waarom mijn vriend zo met haar wegloopt.

Natuurlijk was ik wel nieuwsgierig naar hoe het dan zat tussen hen. Ze konden het duidelijk heel goed vinden samen, zijn totaal relaxed in elkaars gezelschap en beiden ook niet onaantrekkelijk. Waarom is het dan nooit meer geworden dan vriendschap? Maar zo zit het gewoon niet tussen hen, verzekerde mijn vriend me – en Linda later ook, trouwens. Vlinders zijn er simpelweg nooit geweest en in al die 25 jaar hebben ze zelfs nooit met elkaar gezoend. Dat was voor mij genoeg. Als het wat had moeten worden tussen die twee, was dat allang gebeurd. En ik merkte aan alles dat mijn vriend enorm verliefd op míj was, dus ik maakte me nergens zorgen over. Maar dat was vijf jaar geleden en er zijn wat dingen veranderd.”

Oogje op mijn vriend?

“Linda is nog steeds vrijgezel, tegen wil en dank. Ze heeft de afgelopen jaren drie keer een relatie gehad van een paar maanden, maar die liepen op niets uit. ‘Waren alle mannen maar een beetje meer als Marvin,’ grapte ze vorig jaar een keer. Ik reageerde dat hij inderdaad een lot uit de loterij is, maar haar opmerking bleef me wel even bij. Zou ze toch een oogje op mijn vriend hebben? Daarna is er eigenlijk niets meer voorgevallen wat die gedachte kon bevestigen.

Eigenlijk was ik die hele opmerking al bijna vergeten, tot Marvin vorige week thuiskwam van een avondje theater met vrienden. Linda was er ook, en ze hadden bedacht dat ze in januari met z’n tweeën willen gaan skiën in Oostenrijk. Vroeger deden ze dat elk jaar met een heel groepje, maar een jaar of tien geleden kwam de klad erin toen een groot deel van de wintersportclub kinderen kreeg. Marvin heeft wel vaker gezegd dat-ie weer eens wil skiën, maar ik moet er niet aan denken om op wintersport te gaan. Ik haat kou, sneeuw en ijs, dus een week vrijwillig op een besneeuwde berg doorbrengen is niet bepaald mijn idee van leuk.

Het is dus eigenlijk alleen maar mooi dat er iemand anders is die dat wel met hem wil doen. En toch zit dit plan me niet lekker. Ik kan niet goed uitleggen waarom, en waarom dit anders voelt dan als Marvin en Linda samen een avond de kroeg in gaan. Ik vind het een onrustig idee dat ze dan zo ver weg en zo lang ‘alleen’ met z’n tweeën zijn. En hoewel ik Marvin vertrouw en ik zeker weet dat ook Linda mij nooit zou kwetsen, kan ik me voorstellen dat er na een dag op de piste met een wijntje bij het haardvuur opeens een bepaald sfeertje ontstaat... En dat er dan dingen gebeuren die ik niet kan verkroppen.

Eigenlijk wil ik dat deze wintersportvakantie er helemaal niet gaat komen, maar ik bijt op mijn tong. Ik wil Marvin niet het gevoel geven dat ik hem niet vertrouw, dat verdient hij niet. Maar ik weet nu al dat ik die ene week in januari niet lekker slaap.”

Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.