Opgebiecht: ‘Ik trek de bemoeienissen van mijn moeder niet meer’
Nicky (29): “Het zal vast lief bedoeld zijn, maar soms kan ik het wel uitgillen omdat ik echt gék word van mijn moeder. Kennelijk denkt ze dat ik nog steeds een kind ben en dat ze zich overal tegenaan kan bemoeien. Waarom wil het er bij haar niet in dat ik mijn eigen beslissingen neem? Daar heb ik haar niet voor nodig en helemaal niet als het aankomt op de opvoeding van mijn dochtertje. Ik overweeg zelfs om een tijdje met haar te breken.
Bemoeienissen moeder
Natuurlijk houd ik van mijn moeder, maar ze heeft niet in de gaten dat ze dat steeds lastiger maakt. Ik vind haar vaak een onmogelijk mens, en het lukt me niet om haar dat aan het verstand te brengen – dat heb ik echt geprobeerd. Ze belt me dagelijks en weet zelfs aan de telefoon het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Soms moet ik me inhouden om mijn telefoon niet tegen de muur te gooien als ik neerleg, zo kwaad kan ze me maken en dat heeft ze zelf niet eens door. Het vervelendste is dat ze álles beter weet dan ik. Tenminste, dat denkt ze zelf en ik weet dat het niet waar is, maar al zóú het waar zijn: laat me gewoon! Ik ben een ander mens, met een man die ook een eigen wil heeft. En de opvoeding van Nova – ons dochtertje van twee – doen we toch op de manier die wij willen. Om die reden hebben we besloten om onze ouders nooit te vragen om op te passen. De ouders van Jan zijn makkelijker, maar ik kan het gezeur van mijn moeder niet hebben als het over Nova gaat.
Discussies
Een voorbeeld? Jan en ik hebben al jaren een hond. Toen Nova werd geboren, zei mijn moeder: ‘Die moet nu weg.’ Pardon? Ja, want hij zou jaloers op de baby worden en dat op haar afreageren. Wat een onzin! Die discussie liep hoog op. Natuurlijk hebben we Max nog en Nova en hij zijn de beste vriendjes. Waar haalde ze het lef vandaan? Doe normaal! Zo is er meer. Van huis uit ben ik katholiek, maar ik heb niks met het geloof en Jan ook niet. Dus Nova is niet gedoopt. De wereld was te klein toen mijn moeder dat hoorde. Mijn vader maakt er geen punt van, die laat dat – terecht – aan ons over, maar zij blijft haar mening opdringen, al weet ze dat ze ons toch niet op andere gedachten kan brengen. Als we naar mijn ouders gaan is dat voor niemand leuk, want er komt steevast een moment waarop het ongemakkelijk wordt.
‘Ik hoop dat ik niet op haar lijk, want ze drijft me tot wanhoop’
Het heeft even geduurd voordat Jan het doorhad, maar inmiddels is het kwartje bij hem ook gevallen. In het verleden vroegen we mijn ouders weleens te eten, maar wij eten vegetarisch. Het is nog nooit gebeurd dat mijn moeder zei dat ze iets lekker vond, terwijl wij wel ons best staan te doen. Weet je wat ze wel zegt? ‘Hier zou een lekker gehaktballetje goed bij smaken, ik mis nu toch iets.’ En bedankt mam, ik ga nog eens uren voor je in de keuken staan! Een complimentje krijg ik nooit, alles geeft ze een onaangename wending. Pas zei ze: ‘Wat heb je leuke plantjes in je tuin.’ Ik stond met m’n oren te klapperen; hoorde ik het nou goed? Maar meteen daarna: ‘Alleen die tegels kunnen echt niet zo! Je weet toch dat papa een hogedrukspuit heeft? Laat Jan die even ophalen van de week, dan is die groene aanslag zo weg.’ Na zo’n opmerking begin ik te stampvoeten en kan ik mijn mond niet meer houden. Rustig het gesprek aangaan heb ik wel geprobeerd, maar ze luistert niet. Ze wíl het niet horen.
Lees ook Opgebiecht: ‘Hij is ineens ook geïnteresseerd in mannen’
Ik vraag me af of het beter is als ik even geen contact meer met haar heb, of minder. De emmer dreigt te overstromen, alsof die laatste druppel eraan komt. Daarom druk ik haar steeds vaker weg als ze belt; ik heb geen zin in commentaar. Jan geeft me daarin geen gelijk, die denkt: straks is er iets en hebben ze je nodig. Daar krijgen wij dan woorden om, terwijl we nooit ruzie hebben. Allemaal haar schuld. Natuurlijk blijft ze mijn moeder en zal er altijd wel iets van liefde voor haar blijven. Maar wat hoop ik dat ik in geen enkel opzicht op haar lijk, want ze drijft me tot wanhoop.”
Dit artikel komt uit Flair 18-2020, de editie die t/m 5 mei 2020 in de schappen ligt. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen (of nabestellen) kan hier.
Beeld: iStock
