Opgebiecht: ‘Ik raakte per ongeluk zwanger van mijn collega’
Cato (37): “Al mijn hele leven wil ik graag kinderen, maar het is er nog niet van gekomen. Ik heb wel serieuze relaties gehad, maar nooit zo serieus dat het tot trouwen of een gezin kwam. Mijn laatste lange relatie eindigde een paar jaar geleden, met hem dacht ik oud te worden, maar hij besloot anders. Ik ben nu 37, dus die biologische klok is wel aan het tikken.”
“Moeder worden na je veertigste vind ik best een ding, dat wil ik liever niet. Ik ben op het moment single, maar er speelt wel wat met een collega. David is ouder dan ik, 48 en getrouwd. Hij heeft twee zonen, die allebei nog thuis wonen. Op het werk hing er een enorme spanning tussen ons. Niet te ontkennen die aantrekkingskracht, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik geen vaste relatie met hem zou willen.”
Stiekem afspreken
“Ik ben dus ‘de minnares’, een rol waar ik me niet prettig bij voel, want ik weet dat hij zijn vrouw bedriegt. We spreken soms stiekem af in een hotel. Er is van alles op aan te merken en natuurlijk is het hartstikke fout, maar ik kies er toch voor. Ik vind hem aantrekkelijk en het is fijn om zijn aandacht te krijgen en bemind te worden. Zolang ik geen relatie heb, zet ik me over het schuldgevoel heen en genieten we van elkaar.
Maar wat nooit mijn bedoeling is geweest en nu wel is gebeurd: ik ben zwanger geraakt. Het moet van David zijn, er is geen andere optie. We doen het altijd veilig, dit is waarschijnlijk te danken aan een gescheurd condoom. Toen ik erachter kwam, was ik goed overstuur. Zwanger raken in zo’n situatie, dat wil je echt niet.”
Hij denkt er anders over
“Ik heb het David zo snel mogelijk verteld en die schrok zich lam. Natuurlijk wil hij het niet, dat begrijp ik. Ik weet dat hij bij zijn vrouw blijft, daar heeft ie - echt vanaf dag één - nooit over gelogen. Hij heeft twee tienerzonen en zit niet te wachten op een baby bij mij. Hij was duidelijk in zijn besluit.”
Alleenstaande moeder worden?
“We kunnen niet anders dan voor een abortus gaan. Ik weet dat hij gelijk heeft en toch kan ik me er niet zo makkelijk bij neerleggen. Ik heb altijd graag een baby gewild, nu ben ik zwanger en moet ik het weg laten halen. Met het risico dat ik nooit meer een andere kans krijg om moeder te worden. Ik ben hierdoor flink gestrest en ik pieker me suf.
Ik zou het niet erg vinden om een alleenstaande moeder te zijn, ik heb alles redelijk op orde en genoeg mensen in mijn omgeving die me zouden steunen. Maar David wil het absoluut niet, hij wil zijn huwelijk en zijn gezin niet in gevaar brengen. Mijn gevoel wisselt per minuut. Ik vind dat ik het tegenover hem niet kan maken om het kindje te houden, maar ik heb ook nog geen afspraak in de abortuskliniek. En de tijd dringt.”
Deze Opgebiecht komt uit Flair 07-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
