Opgebiecht: ‘Ik geef mijn vierjarige zoon nog steeds borstvoeding’

“Dus liet ik hem mijn shirt omhoog trekken en troostte mijn vierjarige zoon zichzelf met mijn melk.”

Even drinken, mama

“Hij was die ochtend al een beetje hangerig en ik twijfelde nog of het wel een goed idee was om naar de binnenspeeltuin te gaan, maar ik had het hem en zijn zus nu eenmaal beloofd en wist dat ik twee intens verdrietige kinderen zou hebben als ik zou zeggen dat we thuisbleven. Dus gingen we toch en was Mik na tien minuten al door zijn energie heen. Met rode wangetjes en huilerig omdat een ander jongetje op de glijbaan tegen hem aan was gebotst, kroop hij op mijn schoot en nestelde zich tegen mijn borst. ‘Even drinken, mama…’

Ik zag mijn dochter en haar vriendinnetje uitgelaten rondrennen. Als ik niemands ochtend wilde verpesten, kon ik Mik maar beter gewoon even zijn gang laten gaan. Het was nooit mijn doel om een ‘langvoeder’ te worden. Mijn dochter Sien heb ik zelfs helemaal niet zelf gevoed, dat lukte niet. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik had door tepelkloven zo veel pijn als ze bij me dronk, dat ik het gewoon niet trok. Ik vond dat jammer, maar meer ook niet. Net zo makkelijk gingen we over op de fles en eigenlijk was het bij zo’n eerste kindje best fijn dat daardoor mijn vriend en ik de voedingen konden verdelen. Maar het kriebelde wel toen ik voor de tweede keer in verwachting raakte.

We wisten dat het bij twee kindjes zou blijven en het leek me mooi om het borstvoeden toch een keer mee te maken. En gelukkig lukte het bij Mik dus wel. Het was zelfs alsof hij en ik allebei nooit anders hadden gekend. Ik vond het meteen bijzonder, het idee dat ik met mijn lichaam alles kon bieden wat mijn zoon nodig had. De momenten dat hij bij mij dronk waren zo fijn, zo intiem. Intiemer dan wanneer ik hem de fles gaf. De blote huid van zijn gezichtje tegen mijn borst, precies kunnen voelen hoe gulzig of hoe moe hij was, ik vond het prachtig. Zelfs alle voedingen ’s nachts doen viel me mee.”

Niet gestopt met borstvoeding

“We verdeelden het zo dat mijn vriend Mik uit zijn bedje haalde en een schone luier omdeed, en dat hij vervolgens bij mij kwam drinken. Ik zag dan ook geen enkele reden om te stoppen met voeden toen ik weer aan het werk ging. Ik kolfde op mijn werk en zorgde dat er genoeg was voor de baby als ik niet bij hem was. Dat ging zo door tot Mik op vaste voeding overging.

Van tevoren had ik bedacht dat dat dan het moment zou zijn om te stoppen, maar ik merkte aan alles in me dat ik dat eigenlijk niet wilde. Ik bouwde wel af, maar helemaal stoppen stelde ik telkens uit. En Mik vond het ook fijn, die momentjes samen. Voor ik het wist was hij anderhalf en dronk hij nog steeds bij me, ’s morgens als hij wakker werd, ’s avonds voor het naar bed gaan en voor en na zijn middagslaapje.”

Opgetrokken wenkbrauwen

“Omdat dat inmiddels wel voor opgetrokken wenkbrauwen zorgde, ben ik gestopt met dagelijks overdag voeden. Maar we doen het nog steeds, voor en na het slapengaan. Soms neemt hij een paar slokken, soms drinkt hij tien minuten: ik laat hem nemen waar hij behoefte aan heeft. Ik merk dat hij rustig wordt van het drinken aan mijn borst, dat het hem troost geeft. Daarom maak ik weleens een uitzondering als hij verdrietig is of als hij zich niet lekker voelt. En dat ga ik hem niet ontnemen tot hij er zelf mee stopt.

Ook al krijg ik soms de raarste opmerkingen – waarvan ‘het lijkt wel of je seks wilt met je zoon’ toch verreweg de meest bizarre was. Ik zou willen dat mensen wat meer openstonden voor ouders die het net even anders doen. Maar dat lijkt alleen te gelden wanneer je niet te veel van de standaard afwijkt.”

Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.