Opgebiecht: ‘Ik blijf bij haar vanwege haar kinderen’

Vriendin met kinderen

"Bij mij is het nooit een vraag geweest of ik op mannen of op vrouwen viel. Als mijn moeder ons vroeger rustig wilde krijgen, zette ze een film aan van Pippi Langkous. Ik riep als kind al dat ik wilde trouwen met Annika. Ik kan me nog herinneren dat mijn broertje riep dat dat niet kon en dat mijn moeder hem altijd toesprak met ‘waar een wil is, is een weg.’ Het is dus nooit een verrassing of een probleem geweest dat ik lesbisch ben.

Rianne is het tegenovergestelde. Altijd vriendjes, nooit iets voor vrouwen gevoeld, vrij jong getrouwd en ze heeft twee zoontjes gekregen: Pim en Max, die nu respectievelijk acht en tien zijn. Rianne is wat ouder dan ik. Ik ontmoette haar toen ze al gescheiden was, ik heb niks met die breuk te maken gehad.

Ik vond haar leuk, maar wist ook dat ze niet ‘van mijn club was’. Een verkeerde inschatting bleek later; ik was de eerste vrouw die iets bij haar losmaakte. Dat was best spannend, omdat het voor haar onwennig en nieuw was. Maar het ging tussen ons heel soepel en we woonden binnen een jaar al samen, met haar zoontjes erbij."

Twee moeders

"Voor haar een grote stap en voor mij ook iets nieuws, waar ik gelukkig snel aan kon wennen. Wat een heerlijke jongens waren het, vol energie, leuk in de omgang en helemaal niet moeilijk naar mij toe. Ik trok in bij Rianne, in het huis waar zij als gezin hadden gewoond. Het had dus ook makkelijk verkeerd kunnen uitpakken; zij hadden mij als de grote indringer kunnen zien die de plaats van hun vader innam. Dan was het waarschijnlijk nooit goed gekomen. Maar zo waren ze niet, misschien ook wel omdat ze nog klein waren.

Inmiddels hebben Pim en Max dus twee moeders en een vader, alsof het nooit anders is geweest. Ze wonen bij ons, maar zijn ook regelmatig bij hun vader. Dat loopt gesmeerd. Alleen... tussen Rianne en mij gaat het nu niet zo goed. Rianne zit zonder werk en kan daar slecht tegen. Dat maakt een ander, somber mens van haar. Voorheen werkte ze op een kantoor, maar dat bedrijf is laatst failliet gegaan. Ik werk veel vanuit huis en nu zitten we te dicht op elkaar, wat leidt tot irritaties. Ze sluit zich af voor mij en voor mijn hulp en dat frustreert me enorm."

Grootste angst

"Ik kijk nu naar huurwoningen in de buurt, omdat ik denk dat wat ruimte ons goed zal doen. Misschien zal onze relatie het zo overleven. Ik twijfel wel, maar mijn grootste angst is dat ik de jongens kwijtraak. Ik ben stapelgek op ze en zij zijn dat op mij. Ik ben de afgelopen vijf jaar altijd met ze meegegaan naar de voetbal en de tennis. Ik denk dat ik meer wedstrijden heb gezien dan Rianne of haar ex-man. Stel dat onze relatie overgaat, dan raak ik ze kwijt... Een nachtmerrie!

Ik vervul nu al vijf jaar een soort moederrol, ik bracht ze naar school en als ze me zagen op het schoolplein, renden ze in volle vaart op me af. Ze zeggen geen mama, daar hebben we voor gekozen omdat het verwarrend zou worden, maar ik doe net zo veel met ze als Rianne en misschien nog wel meer. Soms hebben ze dingen die ze niet met hun moeder willen bespreken en dan komen ze naar mij. Dan ben ik gelukkig en dankbaar dat deze geweldige gastjes in mijn leven zijn gekomen."

Lees ook Opgebiecht: ‘Mijn vriend weet niet dat ik app-contact heb met een vakantievlam’

Geen poot om op te staan

"Ik wil ze niet kwijt. Maar als Rianne en ik uit elkaar zouden gaan, is die kans wel groot, natuurlijk. Ik heb dan geen poot om op te staan en ik ben bang dat áls er een breuk komt, ze zo boos is dat ik ze niet meer mag zien. Helemaal nu ze zo slecht in haar vel zit. De jongens zijn nog te jong om hun eigen beslissingen te nemen. Mijn hoofd maakt overuren: ik zie vooralsnog geen oplossing, maar ik kan ook niet alleen om haar kinderen bij Rianne blijven.”

Dit artikel stond eerder in Flair 19-2020. De nieuwe Flair bestellen? Dat kan hier.

Beeld: iStock