Opgebiecht: ‘Het lukt me niet om die wijntjes te laten staan’

Studententijd

"Het drinken begon in mijn studententijd. In het huis waar ik met vier andere meiden woonde, waren de flessen lambrusco niet aan te slepen en hadden we regelmatig van die avonden waarop je de volgende dag eigenlijk niet meer wist wat er was gebeurd.

Toen ik eenmaal aan het werk was en ging samenwonen, waren die echte slemp-avonden natuurlijk grotendeels verleden tijd. Zéker toen er in onze vriendenkring steeds meer kinderen kwamen. Ik heb zelfs een paar jaar geen druppel gedronken, omdat ik in vier jaar drie kinderen kreeg en dus bijna constant zwanger was of borstvoeding gaf. Eigenlijk is het – weer – veel drinken er pas ingeslopen sinds ons leven min of meer op rolletjes loopt. Sinds we uit de luiers zijn en we weer tijd hebben voor een sociaal leven."

Dagelijks wijntje

"Het begon met een paar wijntjes tijdens een etentje, op bijkletsavonden met vriendinnen, na een dag hard werken op de redactie van het vakblad waar ik werk, of op zaterdagavond samen met mijn vriend op de bank. Maar het bleef niet bij die uitjes en bij de zaterdagavond. Langzaam sloop de gewoonte erin bijna elke avond als de kinderen in bed liggen en we met een boek op schoot of de tv aan op de bank zaten, een flesje open te trekken. Een flesje dat meestal opgaat.

Dat dagelijkse wijntje begon ik steeds eerder te nemen. Eén glaasje voor het koken, moest kunnen toch? Gezellig! En toen ik hoofdredacteur van ‘mijn blad’ werd en ik opeens presentaties en lezingen moest gaan geven, terwijl ik spreken voor een groep doodeng vind, dronk ik mezelf af en toe moed in met één of twee glaasjes."

Lees ook Opgebiecht: ‘Mijn moeder vertelde me op haar sterfbed dat ik geen kind van m’n vader ben’

Mama moet eerst een wijntje inschenken

"Nog steeds had ik niet door dat mijn hang naar wijn problematische vormen begon aan te nemen. Dat kwam pas toen ik een paar maanden terug thuiskwam uit mijn werk en mijn jongste direct aan mijn benen hing. ‘Mama, mama, mamaaaaaa…’ Ik reageerde geloof ik nogal kribbig, want mijn oudste dochter nam haar zusje bij de hand en zei: ‘Kom maar even met mij mee, mama moet eerst even haar wijntje inschenken’. Ik schrok me rót! Is dit het beeld dat mijn kinderen van me hebben? Een moeder die pas tijd voor of zin in ze heeft nadat ze haar wijntje heeft gehad?

Ik heb mijn dochters heel hard geknuffeld en de wijn in de koelkast laten staan, vastbesloten om nooit meer een druppel te drinken. Maar dat weekend nam ik natuurlijk toch een paar glaasjes bij het eten. En de week erop schonk ik er ook op de redactie weer eentje in, en nog één. En tijdens het koken… Ik vind het zo lekker.

Hoewel ik een stuk minder drink dan vorig jaar, blijkt het toch knap lastig de wijn helemaal te laten staan. Het voelt als zo’n vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven, als iets gezelligs wat er gewoon bij hoort. Dat blijkt ook wel, want als ik bij het eten een keer spa bestel, zeggen vriendinnen al snel dat ik niet zo ongezellig moet doen. Elke keer als ik niet drink, heb ik het gevoel dat ik me moet excuseren, dat ik moet bewijzen dat ik heus een gezellig mens ben. Dan is het toch makkelijker dat wijntje gewoon te nemen.

Ik weet dat het ontzettend slap klinkt en daarom zie ik nu ook wel in dat ik toch een probleem met alcohol heb, dat ik het té moeilijk kan laten staan. Daar wil ik vanaf, ik wil helemaal stoppen met drinken. Binnenkort wil ik er serieus over gaan praten met mijn vriend, hopelijk kunnen we er samen voor gaan om de fles definitief in de koelkast te laten staan.”

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Beeld: Getty Images