Opgebiecht: ‘De klap die ik gaf was meer dan een corrigerend tikje’
Amber (34): “Alles zou ik ervoor overhebben om dit terug te draaien: ik was laatst zo boos op mijn dochtertje van vier, dat ik naar haar uithaalde en haar een flinke tik tegen het hoofd gaf. Vre-se-lijk.”
Meer dan corrigerend tikje
“Acuut had ik spijt en schrok ik van mijn eigen gedrag. Tess begon niet eens meteen te huilen. Ze was eindelijk stil, keek me met grote ogen aan en zette het toen op een brullen. Er was verder niemand in de buurt, maar ʼt liefst was ik door de grond gezakt van schaamte. Hoe kon juist mij dit gebeuren?
ʼt Is iets wat ik nooit voor mogelijk heb gehouden, Tess is alles voor me. Natuurlijk nam ik haar meteen in mijn armen om haar te troosten, maar ze begon alleen maar harder te huilen. Niet zo gek, na wat ik haar had aangedaan. Ik was zo van slag dat ik ook begon te huilen en op de een of andere manier was het toen bij haar zo over.
Maar ik leek niet te kunnen stoppen, was hartstikke overstuur. Toen ik een beetje op adem kwam, heb ik snel een natte handdoek op haar hoofd gehouden, in de hoop dat ze er geen pijn aan over zou houden, want dit was meer dan een corrigerend tikje. Gelukkig volgde er geen bult of blauwe plek. Dit is nu twee weken geleden en ik ben er voortdurend mee bezig.
Hoe kon ik mezelf zo verliezen? Oké, ze kan onuitstaanbaar zijn. Dat zou je niet zeggen als je haar ziet. Ze lijkt wel een engeltje met haar blonde krullen en blauwe ogen. Iedereen smelt weg bij haar, bijna niemand weet dat er ook een duiveltje in haar zit.”
Kind van haar moeder
“Ze is vaak agressief en vervelend tegen andere kinderen. Ze bijt en slaat ze met speelgoed. Vanuit de opvang is er weleens geklaagd omdat ze kinderen met een barbie had geslagen. Ja, een kind van haar moeder dus… lekker dan. Het erge is dat ik het ook niet van een vreemde heb: mijn vader heeft me vroeger vaak geslagen. En mij niet alleen, mijn broertje ook. Ik weet niet of ik het mishandeling moet noemen, maar wij kregen wel rake klappen.
Niet zo erg dat de buitenwereld het doorhad, we belandden niet op de eerste hulp of bij de huisarts. Mijn moeder wist ervan, ik denk dat zij ook weleens een tik heeft geïncasseerd, maar ik heb dat nooit gezien. Eén ding wist ik vroeger zeker: ik zou me nooit meer laten slaan en ik zou zelf ook nooit slaan.
Ik ben al tien jaar gelukkig met Nik, wij zijn een topteam, nul reden voor agressie. Maar nu deze uithaal uit het niets… Ik voel me heel rot, ik blijf er maar mee bezig. Het is het ergste wat ik ooit heb gedaan, ik neem het mezelf zo kwalijk. Ik vertel het aan niemand, zelfs niet aan Nik. Dit mag echt nooit, nooit, nooit meer gebeuren.”
Deze Opgebiecht komt uit Flair 06-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
