Martine biecht op: ‘Ik ben nooit verliefd op Marco geweest en twijfel of ik met hem wil trouwen’

'Jaren geleden ontmoette ik Marco op een datingsite. Hij mailde mij, ik mailde terug. Zijn berichtjes waren lief, leuk, gevat en ongevaarlijk. Na een reeks van korte relaties, een paar onenightstands en verschrikkelijke dates vond ik hem een verademing. Op een druilerige zondagmiddag spraken we af een spelletje te gaan spelen in een kroeg. Toen ik hem zag, was ik opgelucht: hij leek op z’n foto’s en gedroeg zich normaal. We hadden een leuke middag, maar voor mij was het geen liefde op het eerste gezicht, we hebben ook niet gezoend. Ik vond het gewoon gezellig, maar Marco wilde meer. Omdat ik het wel heel leuk had met hem, stemde ik in met een volgende date. We gingen naar de bios en de week erna gingen we dansen. Verliefd was ik nog steeds niet, maar ik raakte wel op hem gesteld. Hij was lief en invoelend. Toen ik me grieperig voelde, bracht hij soep en omdat ik me doodverveelde, bleef hij de hele avond om te netflixen. Dit was duidelijk meer dan een scharrel.'

Waarom niet?

'Marco was leuk, verschrikkelijk leuk, perfect eigenlijk, maar waarom was ik niet verliefd op hem? Als ik bij hem was, voelde ik me veilig en mooi. Hij speelde geen spelletjes en maakte een prioriteit van mij en mijn wensen. En ik had echt wel warme gevoelens voor hem, maar er waren geen vlinders. Niets, nooit geweest. Ik verlangde niet naar hem, maar keek wel uit naar onze afspraken. Als ik me aan hem zou overgeven, zouden we samen gelukkig oud kunnen worden. Maar is dat dan wel liefde?

Na dagen tobben met buikpijn tot gevolg, besloot ik van niet. Dus ik maakte het uit, nou ja, een soort van dan. Ik vertelde dat ik niet meer wilde daten en brak zijn hart. Heel even had ik het gevoel dat ik het goede had gedaan. Ik had voor mezelf gekozen en de wereld lag aan mijn voeten. Precies één weekend voelde het goed, daarna begon het vreselijk te knagen: ik miste Marco verschrikkelijk. Of in elk geval iemand om alles mee te delen.'

Lees ook Jola wil alléén trouwen onder volledige huwelijkse voorwaarden: ‘Hij heeft geen spaargeld’

Bizar gevoel

'Maar goed, dit was de brugklas niet, verliefdheden gaan na je puberteit nou eenmaal niet meer gepaard met zo veel hormonaal geweld als voorheen. Ik plande een romantisch diner, vroeg Marco om vergiffenis en zei dat ik niets liever wilde dan met hem zijn. Hij pakte het goed op en was helemaal niet zo beledigd als ik had verwacht. Vanaf dat moment zaten we op een roze wolk. Onze vrienden waren door het dolle en ook onze families reageerden enthousiast. Een paar maanden later vroeg Marco me bij hem in te trekken en daar hoefde ik geen seconde over na te denken. We hebben het heerlijk samen, thuis op de bank of op vakantie naar een ver oord. We zijn het perfecte paar. Altijd lol samen, nooit ruzie. Toen Marco me een paar maanden geleden ten huwelijk vroeg, zei ik vol overtuiging ‘ja’. Op dat moment wilde ik niets liever dan mijn leven met hem delen, maar sinds kort is het ongemakkelijke gevoel uit het begin van onze relatie terug. Doorlopend vraag ik me af of ik wel moet trouwen met een man op wie ik nooit verliefd ben geweest. Hoe dichterbij het huwelijk komt, hoe meer ik twijfel. Laatst hadden we een toplocatie gevonden, maar ik wilde die niet direct boeken omdat ik over onze toekomst twijfelde. Ik wilde nog even bedenktijd en was opgelucht toen de locatiemanager belde dat ze onze datum aan een ander paar hadden gegeven. Bizar toch dat je blij bent omdat het niet door kan gaan?'

Saboteer ik een gelukkig leven met Marco of bega ik de grootste fout van mijn leven als ik met hem trouw? Over een halfjaar is onze herfstbruiloft. Ik hoop dat ik dan duidelijkheid heb.”

Tekst: Tosca Sel