Moord in de molen #5: ‘Er is ooit iemand vermoord...’
Wat voorafging: John vertelt Sanne meer over Marieke. Als ze terugkomt bij de molen, staat deze in brand en zijn brandweermannen hem aan het blussen.
Over Moord in de molen
‘Moord in de molen’ is een vervolgverhaal dat exclusief op Flair.nl te lezen is. Deze thriller bestaat uit 8 hoofdstukken. Elke vrijdag verschijnt het nieuwste hoofdstuk online.
Hoewel een brandweerman me net is komen vertellen dat de brand onder controle is en dat alleen de schuur deels verwoest is, blijven mijn ogen strak gericht op de brandweermannen. Ze zijn nog aan het nablussen, de rook wordt steeds dunner. Ik kan niet geloven dat dit gebeurt. Dit moet aangestoken zijn, dat is ook wat de brandweer zei. Althans, ze mogen daar geen uitspraken over doen, maar ze achtten het ‘zeer waarschijnlijk’.
Mijn hoofd ontploft bijna van alle gedachten. Ik probeer te ontdekken hoe deze brand zich verhoudt tot de brieven die ik heb gekregen, maar ik kom er maar niet achter. Iemand wil me weg hebben, dat is duidelijk. Maar waarom? Ik heb geen idee.
Ik blijf het gevoel houden dat het met Marieke te maken heeft, en nu ik meer weet over haar lot, begrijp ik heus wel dat alles wat met haar te maken heeft gevoelig ligt. Ik kan me echter niet voorstellen het zó gevoelig ligt dat iemand brandsticht in mijn molen om ervoor te zorgen dat ik me niet verdiep in haar verhaal. Ze is al in 1930 gestorven!
‘Dit is jouw molen, toch?’ hoor ik ineens een mannenstem achter me zeggen. Ik draai me om.
‘Sorry, ik wilde je niet laten schrikken. Mijn naam is Marcel Joosten, van Aedificare Vastgoed en Makelaars.’ Hij steekt een hand uit.
‘Wat een narigheid,’ zegt hij, terwijl hij meewarig zijn hoofd schuin hoofd houdt. ‘Ik wil je niet overvallen, maar ik heb gehoord dat er wat incidenten zijn geweest.’
Ik schrik van zijn woorden. Hoe weet hij dat nou weer? Ik heb deze gast nog nooit gezien. Maar ik realiseer me meteen dat je in een klein dorp als dit niks geheim kunt houden.
Moord in de molen #4
‘Als ik in bed lig en alles piept en kraakt, sta ik doodsangsten uit’
‘Soms is iets gewoon niet meant to be, Sanne, is het toch? Wij van Aedificare willen niets anders voor onze klanten dan ultiem woongenot. En als dat er niet is, is het misschien tijd voor een volgende stap.’
Ik kijk hem niet-begrijpend aan.
‘Het is geen schande om te concluderen dat een bepaald avontuur niet voor jou is, dat maakt het absoluut niet mislukt.’
‘Wat wil je zeggen?’ vraag ik ongeduldig. Een vaag gesprek met een makelaar met een donkerblauwe blazer, skinny jeans en lichtbruine kalfslederen schoenen is wel het laatste waar ik nu zin in heb.
Hij haalt diep adem. ‘Waarom verkoop je de molen niet? Ga je je geluk ergens anders beproeven. Ik kan je er een goede prijs voor bieden. Meer dan wat je ervoor betaald hebt, veel meer. En misschien is het niet leuk om te horen, maar jouw verkoopmakelaar had je moeten vertellen dat de molen een verleden heeft. Er is ooit iemand vermoord.’
Hij pauzeert even om te kijken of hij de door hem overduidelijk gewenste schok bij mij teweeg heeft kunnen brengen, maar sinds vanmiddag wéét ik dat er iemand vermoord is, dus die schok was er een paar uur geleden al.
‘Als ik zo om me heen kijk, lijken me de mensen hier nogal ongevaarlijk, maar je weet het maar nooit, haha. Je wilt zelf neem ik aan nog een paar jaartjes mee.’ Ik zou het wel weten als ik jou was.’ Marcel lacht hard om z’n eigen grap. Ik vind het niet zo heel lollig.
‘Bespaar je de moeite, ik ga de molen zeker niet verkopen,’ zeg ik.
Volgende week: Sanne bedenkt een plan om erachter te komen wie er achter de brand en de brieven zit.
