Sanne weet dat haar man vreemdgaat: ‘Ik kies ervoor te zwijgen en dit sprookje intact te laten’

Ongeloofwaardige verhalen

“Ik had het al snel in de gaten. Het begon twee jaar geleden, in april. Alle tekenen waren er, heel klassiek. Marco, die sinds ons huwelijk behoorlijk was uitgedijd, begon opeens op zijn lijn te letten. En hij vond het ‘hard nodig’ om weer naar de sportschool te gaan. Hij was vaker van huis en had daar soms ongeloofwaardige verhalen over. Een vriend van vroeger tegengekomen, iets gaan drinken dat was uitgelopen: sorry... Niets voor Marco.

We zijn getrouwd toen we 26 waren, daarvoor woonden we een paar jaar samen. Ik ken mijn man door en door. Er móést iets achter zijn gedrag zitten. Ik heb niets laten merken van mijn voorgevoel, maar ik ben goed gaan opletten. Ik ontdekte dat Marco inderdaad ging sporten, maar niet zo vaak als hij vertelde. Er lag weleens schone sportkleding in de wasmand, in elkaar gepropt, om de suggestie te wekken dat hij die had gedragen. Aan zijn normale kleren hing soms een onbekende geur."

Foto's van een andere vrouw

"Op een ochtend dat hij, ongetwijfeld per ongeluk, zijn computer aan had laten staan, had ik beet. Ik trof een map aan met mails van ene Monica. Ze was ook getrouwd, zo bleek uit de berichten. Een moeder, net als ik. Stapelverliefd op míjn man. Toen ik foto’s aantrof, in sexy lingerie, voelde ik hoe mijn maag zich omkeerde. Maar ik dwong mezelf verder te lezen.

En zo vond ik het antwoord waar het mij vooral om te doen was. Ze was niet van plan haar huwelijk op te geven. Marco ook niet. In zijn mails, misselijkmakend openhartig en schaamteloos seksueel op een manier die weerzin bij me opwekte, stond geen negatief woord over mij. Er stond: ‘Ik verlang naar je.’ Maar niets als: ‘Kon ik maar altijd bij je zijn.’

De computer heb ik afgesloten. Ik ben in bed gaan liggen, opgekruld, met mijn armen om mijn benen. En ik heb gehuild. Verschrikkelijk gehuild. Toen het tijd werd de kinderen van school te halen, heb ik een vriendin gesms’t of zij ze kon meenemen. De hele dag heb ik in bed doorgebracht. Maar ’s avonds zaten we met het gezin aan tafel te eten alsof er niets aan de hand was. Marco maakte grapjes met de meiden en knuffelde me lief toen hij opstond. Net zo lief als zijn begroeting was geweest toen hij uit zijn werk kwam.”

Het enige smetje

“Later die avond lagen we samen, zoals vaak, verstrengeld in bed tv te kijken. Ik heb niets van de film gezien, staarde alleen maar naar de kruin van mijn man. En dacht: wat er ook speelt, ik wil jou niet kwijt. Voor veel vrouwen zal het onbegrijpelijk zijn, maar ik heb niets gezegd over wat ik had ontdekt.

Ik was altijd al bang geweest dat er iets zoals dit zou gebeuren. Marco is een aantrekkelijke man, vrouwen zijn dol op hem. En hij is dol op vrouwen. Daarnaast heeft hij een groot libido. Ik niet: nog voor we trouwden bleek dat we qua behoeftes niet op een lijn zaten. Dat hij toch voor mij koos en mij op handen droeg, ervoer ik als een cadeau.

We kregen twee gezonde dochters en waren heel gelukkig samen. Ook op het moment dat Marco zijn affaire begon. Maar seks hadden we hooguit twee keer per maand. Ik wist dat hij daar moeite mee had, al klaagde hij zelden. Dit was het enige smetje: verder was onze relatie geweldig, zo liefdevol. Ik kan met niemand praten zoals met Marco. In zijn armen kom ik tot rust en is alles goed. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Hij is mijn liefde, mijn leven.

Nu had hij een ander. Op wie hij verliefd was, op wie hij seksuele fantasieën kon uitleven. Maar voor wie, zo leek het, hij mij niet zou verlaten. Wat voor zin had het hier een drama van te maken? Het zou eindeloze ingewikkelde gesprekken opleveren. Het zou ons geluk vernielen. En wie gaf mij de garantie dat het zou stoppen? Nee, bespreken was zinloos."

Lees ook Sanne (26) heeft een relatie met een gigolo: ‘Mark ontvangt klanten in onze woonkamer en vrijt met hen in de sekskamer’

Ik zwijg over het vreemdgaan

"Ik geloof dat je zielsveel van iemand kunt houden en toch kunt vreemdgaan. Marco’s liefde voor mij leek niet verminderd. Integendeel, hij was liever en attenter dan daarvoor. Uit schuldgevoel misschien? Gemakkelijk is het niet geweest, absoluut niet.

Ik ben maanden stuk geweest van het idee dat ik hem moest delen. Op avonden dat ik vermoedde dat hij bij haar was, kon ik niet stoppen met huilen. Om vervolgens washandjes met ijsblokjes op mijn gezicht te leggen voordat hij thuiskwam. Het klinkt idioot, maar het wende.

En nu zijn we twee jaar verder. Hij ziet zijn minnares nog altijd. Ik check zijn mobiel geregeld. Soms zie ik haar nummer, lees ik een ongewist sms’je. Dan steekt het, fel, gemeen. Maar dan haal ik diep adem en laat het los. Marco is bij mij en ondanks dat wij beiden een geheim hebben, zijn we gelukkig, samen met onze dochters. Het is zoals het is. Ik kies ervoor te zwijgen en dit sprookje intact te laten.”

Dit verhaal staat in Flair 30-2022. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Tekst: Lydia van der Weide | Beeld: Getty Images