Margot (31) kreeg een heftige paniekaanval in het vliegtuig: 'Ik huilde met gierende uithalen, snot liep over mijn gezicht'

Korte vakantie

“De eerste in mijn leven. Ik ben een normaal persoon zonder noemenswaardige mentale problemen, tot die dag. Na een korte vakantie met mijn beste vriendin vlogen we terug van Lanzarote naar Nederland. Het begon eigenlijk al bij het opstijgen, dat was niet heel ontspannen. Ik ben niet dol op vliegen en bij dit specifieke vliegveld moet je razendsnel hoogte maken omdat je anders tegen een berg aan knalt.

Het zweet stond in mijn handen, ik kneep de arm van mijn vriendin bijna fijn. Normaliter kan ik mijn angst redelijk onder controle houden met een oxazepam, maar die had ik in het nachtkastje van onze hotelkamer laten liggen. Eenmaal veilig in de lucht haalde ik opgelucht adem. Ik was net in het gangpad onderweg naar het toilet, toen we hevige turbulentie kregen. Het toestel zakte plotseling tien meter en ik viel op de grond. Mijn vriendin zat voor in het vliegtuig en wenkte dat ik moest gaan zitten. Het waarschuwingslicht voor de veiligheidsgordels sprong aan en ik zag dat zelfs het cabinepersoneel elkaar bezorgd aankeek."

Niet mijn dag

"Ik wilde snel terug naar mijn stoel, maar dat ging niet: er stond een drankkarretje dat mijn weg versperde. Ergens diep vanbinnen wist ik heus de statistieken nog wel. De kans dat we zouden neerstorten was minimaal. Maar ik had gewoon mijn dag niet. De avond ervoor had ik een verontrust mailtje van mijn baas gelezen waarin hij schreef dat hij een aantal belangrijke stukken niet kon vinden. Ik werk als juridisch secretaresse voor een advocaat en had hem zo goed mogelijk op mijn afwezigheid voorbereid, maar de man was een organisatorische ramp.

In eerste instantie was ik geërgerd – moest hij me nu echt tijdens mijn vakantie mailen? – totdat ik me herinnerde dat de stukken nog in mijn auto lagen. Die op lang parkeren op Schiphol stond. De volgende mail was van de buurvrouw die mijn kat zou voeren. Dat ze ‘m al drie dagen niet had gezien. En vlak voordat we gingen boarden, sms’te mijn zus dat haar vriend, met wie ze trouwplannen had, ineens twijfels over hun relatie had. Ik weet het: het klinkt als een slechte smartlap, maar ik had echt het idee dat mijn goed georganiseerde leventje voor mijn ogen in elkaar stortte."

Paniekaanval in het vliegtuig

"Tegenover mijn vriendin had ik nog de schijn kunnen ophouden dat ik alles onder controle had; ik wilde haar dag niet verpesten. Maar de turbulentie was de druppel. Zonder dat ik het voelde aankomen, kreeg ik een paniekaanval. Ik barstte in het gangpad in tranen uit en klom onhandig over het karretje heen. Daarbij trapte ik op de voet van een jongen die net erachter zat en stootte tot overmaat van ramp een thermoskan omver.

Half struikelend kwam ik eindelijk bij mijn stoel. Daar begon ik pas echt hard te huilen. De stewardessen snelden toe met glaasjes water en papieren zakjes om in te ademen. Het snot liep over mijn gezicht. Ik huilde intussen met gierende uithalen. Mijn vriendin klopte met een ietwat wanhopig gezicht op mijn rug, ze had geen idee wat ze met me aan moest. Ondertussen kreeg ik steeds meer vuile blikken van andere passagiers.

Iedereen was inmiddels in meer of mindere mate gestrest, omdat het vliegtuig als een achtbaan op en neer bleef gaan. Mijn angstkreten maakten het er niet beter op. Een man, type Oh oh Cherso, schreeuwde of ik ‘alsjeblieft mijn kop kon houden’. Gelukkig wist een stewardess hem te kalmeren."

Lees ook Michelle (43) was escort voor één nacht: ‘Vijfhonderd, is dat genoeg? vroeg hij’

Hyperventilatie

"Het was doodeng, ik had geen enkele controle meer over mezelf. Ik trilde, huilde en hyperventileerde tegelijkertijd. Ook voelde ik me ontzettend vernederd. Het was al erg genoeg om zo in te storten, laat staan voor de ogen van zo veel onbekenden van wie ik niet kon weglopen. Gelukkig duurde de vlucht nog maar twee uur. Al die tijd werd ik ontzettend lief getroost door het vliegtuigpersoneel dat me geen moment als een gek heeft behandeld, ook al gedroeg ik me wel zo.

Een van hen gaf me een glas wodka dat gedurende de rest van de vlucht niet leeg leek te raken. Tegen de tijd dat we landden, was ik eigenlijk weer best relaxed. Alleen niet in staat om nog auto te rijden. Mijn vriendin heeft me thuisgebracht en in bed gestopt. Ze was blij dat ze iets voor me kon doen.

De hele ervaring was heftig. Doordat deze paniekaanval zo onverwacht kwam, was ik bang dat het zomaar weer zou kunnen gebeuren. Na overleg met mijn huisarts heb ik hulp gezocht bij een ademhalingstherapeut, wat goed heeft geholpen. Achteraf had ik me niet eens zo druk hoeven maken. De zaak waarvan het dossier in mijn auto lag, was geseponeerd en mijn kat zat prinsheerlijk twee straten verderop bij een gezin. Alleen mijn zwager bleek uiteindelijk een overspelige zak, maar daar komt mijn zus ook wel overheen. Deze zomer gaan we samen op vakantie. We hebben de vlucht al geboekt.”

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Tekst: Vivienne Groenewoud | Beeld: