Flore (29) raakte zwanger ondanks dat ze de pil slikte: 'Ik twijfel niet over het kindje, wel over mijn relatie'

Simon is mijn eerste en enige grote liefde, we zijn tien jaar bij elkaar. We wonen al acht jaar samen in het dorp waar we allebei vandaan komen en waar we niet weg zouden willen. We hebben allebei werk in de buurt, veel vrienden, leuke buren en een fijn huisje vlak bij onze ouders. Als je het zo hoort, klinkt het ideaal."

Ongepland zwanger

"Toch begin ik steeds meer te twijfelen aan alles. Het lijkt of er een enorme onrust over mij is neergedaald en dat is nog duizend keer erger geworden door mijn zwangerschap. Eén ding staat per se niet ter discussie, en dat is die zwangerschap. Ik ben zielsgelukkig dat er een kindje komt. Maar dat kindje was niet gepland – nog niet. Het komt niet vaak voor, vertelde de huisarts, maar het is dus mogelijk dat je zwanger raakt als je de pil slikt. Ik geloof dat de kans minder dan een half procent is, maar het gebeurt wel..."

Schrik

"Bij mij duurde het even voordat ik het doorhad, want het was niet iets waar ik rekening mee hield. Simon en ik hebben onszelf ooit een aantal doelen gesteld: eerst ons werk, carrière maken en een paar verre reizen, maar ook sparen zodat we over een paar jaar naar een groter huis kunnen kijken. Het idee daarachter is natuurlijk een gezin starten, maar daarvoor wilden we eerst trouwen.

Sinds we weten dat ik zwanger ben, is ons leven in een stroomversnelling geraakt, er moeten keuzes gemaakt worden. Hoeveel uren gaan we beiden werken? Is het te doen met onze beperkte ruimte en een baby? Wat wordt de rol van onze ouders?

Simon pakt het allemaal goed op, vind ik. Hij is er relaxter onder dan ik, hoewel hij zich ook rot schrok. Bij hem sloeg die schrik eerder om dan bij mij. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger dacht te zijn, zei hij iets als: ‘Die kleine kan gewoon niet wachten om bij ons te zijn, dat is toch mooi?’ Zo lief om het meteen zo te zien! Hij had er ook afwijzend tegenover kunnen staan, maar deze reactie was ontroerend. We hebben de test ook samen gedaan."

Gemakzucht

"Simon en ik hebben het goed samen, maar ik kan in paniek raken als ik denk aan het leven dat we leiden. Alles lijkt zo uitgestippeld. Simon en ik horen misschien ook wel voorgoed bij elkaar, maar het idee benauwt me. Het is allemaal lekker makkelijk om overal in mee te hobbelen, maar is dat goed?

We zijn bijna vergroeid met elkaar en alles is zo vanzelfsprekend, ook de rol van onze familie, ouders en vrienden. Als ik nadenk over onze relatie en de toekomst, zie ik ons meestal wel samen oud worden.

Maar meteen daarna denk ik: of is dat gemakzucht? Alles kabbelt voort en het is oké, maar halen we wel het maximale uit het leven? Ben ik wel gek genoeg op hem om levenslang samen te zijn? Gaan we niet hetzelfde burgerlijke leventje leiden dat onze ouders hebben? Willen we dat? Wat als een van ons verliefd wordt op een ander? Wat als ík dat zou zijn? Durf ik dan te breken of doe ik dat niet omdat ik mijn leven zo lekker op de rit heb? Nou ja, honderd vragen dus, die me gek maken."

Lees ook Raquel (28) bleef bij haar zieke vriend: ‘Ik stelde mezelf een deadline: na zijn laatste chemokuur zou ik het uitmaken’

'Ongelukje'

"Voor nu is het belangrijk dat ik in Simon een goede vader zie, en niemand kan de toekomst voorspellen. Samen hebben we besloten om te verzwijgen dat deze baby een ongelukje is. Ik kan het ook niet zo zien: al was het niet gepland, mijn kind zal nooit te horen krijgen dat hij of zij niet gewenst was.

Ik hoop dat al die rare ideeën van mij veroorzaakt worden door de zwangerschap. Soms denk ik dat ik niet eens meer helder kan denken. Ik ben blij dat ik moeder word, maar deze baby zorgt er wel voor dat we waarschijnlijk voorgoed doorgaan met het leven dat we nu leiden. En misschien is dat goed, maar ik voel me er soms zo onzeker en ongemakkelijk bij.”

Dit artikel stond eerder in Flair 24-2020. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.

Tekst: Valerie van der Meer | Foto: iStock