Denise (41): 'Mijn familie verzweeg de doodsoorzaak van mijn vader voor me'
Denise (41): "Het jaar dat ik naar de middelbare school ging, besloten mijn ouders uit elkaar te gaan. Van de ene op de andere dag was mijn vader het huis uit en zag ik hem nog amper. Er werd weinig uitgelegd en van een omgangsregeling kwam niets terecht."
"Nog geen halfjaar later trok de nieuwe vriend van mijn moeder bij ons in. De relatie tussen haar en mij verslechterde snel. Op mijn zeventiende ging ik op kamers, weg van alle ruzies en spanningen thuis."
Contact zoeken
"Eenmaal het huis uit deed mijn vader weer zijn best contact te zoeken. Na een briefwisseling stemde ik toe met een etentje in zijn huis in Bussum. Daar ontmoette ik zijn vrouw Joke. Ze oogde nerveus en zei die avond niet veel. Mijn vader daarentegen praatte aan één stuk door en moest een paar keer erg huilen.
De scheiding en onze slechte relatie hadden hem gebroken. Hij stortte al zijn verdriet, verwijten en frustratie in één keer over me uit. Ik wist niet wat ik met de situatie aan moest."
Vader overleden
"Na het bezoek was ik terug bij af. Mijn moeder wilde niet over de scheiding praten, van mijn vader hoorde ik vervolgens niets meer. Drie jaar later werd ik gebeld door mijn moeder: mijn vader was na een kort ziekbed overleden. De begrafenis was een kille en gespannen bedoening. Mensen deden ongemakkelijk tegen me, het voelde onnatuurlijk. Dat is nu alweer twintig jaar geleden."
Lees ook Finette (33) is stikjaloers: ‘Ik ben zó jaloers dat ik stiekem de e-mails van mijn vriend check’
Enorm schuldgevoel
"Vorig jaar nam Joke plotseling contact op. Ze wilde praten. Tijdens een strandwandeling kwam het hoge woord eruit. Na onze ontmoeting was mijn vader nog zwaarder gaan drinken dan hij al deed. Hij sloot zich af en werd verbaal agressief. Na een nacht flink zuipen had hij uit woede een glazen tafel aan diggelen geslagen en zichzelf daarbij ernstig verwond. Joke liet mijn vader gedwongen opnemen.
Maar de dag dat hij uit de kliniek werd ontslagen, dronk hij zich, in combinatie met slaappillen, dood. Ik kamp met enorme schuldgevoelens. Heb het gevoel dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan. Ik ben woest op mijn familie die de doodsoorzaak van mijn vader al die tijd voor mij heeft verzwegen. Na al die jaren voel ik me opnieuw die doodongelukkige puber van toen."
Meer van dit soort verhalen lees je in Flair 42-2022. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.
Tekst: Catharijne Beijn | Beeld: Getty Images
