PREMIUM
De dochter van Nancy (42) werd gebeten door een hond: 'Opeens beet hij Janne in haar gezicht, arm, hand en heup'
Een ongeluk met jonge kinderen zit in een klein hoekje, hoe goed je als moeder ook oplet. In het geval van Nancy, Susan en Hetty hielden hun kinderen er flinke littekens aan over.
Nancy (42) is getrouwd en moeder van dochters Janne (11) en Lenne (14).
Dierenvrienden
“Wij zijn echte dierenvrienden en hebben thuis katten, kippen en geitjes. Onze dochters hebben van jongs af aan meegekregen dat ze voorzichtig met dieren moeten omgaan. Bijvoorbeeld niet aan oren hangen of aan een staart trekken, en voor je een dier aait ook altijd aan de eigenaar vragen of dat mag.
Mijn moeder liet tussen de middag weleens een hond uit bij haar in de buurt, een mix van een Amerikaanse staffordshire en een pitbull. Janne vond het altijd leuk om met oma mee te gaan. We hebben de hond eerst een keer ontmoet voordat we het samen uitlaten goed vonden. Maar die hond was zo ontzettend lief. Dus vonden wij het oké.
'Wel altijd voorzichtig zijn,' zeiden we en dat was Janne ook. Met haar oma sprak ze af dat ze altijd op een meter afstand van de hond zou lopen. Haar oma hield de hond aan haar ene kant en Janne aan de andere."
Gebeten door de hond
"Op de dag van het ongeluk, Janne was toen 7, gingen ze samen naar het huis van de hond, en zoals altijd bleef Janne buiten op een bankje wachten tot mijn moeder naar buiten kwam. Ze wandelden samen en er leek niks aan de hand. Maar ineens schoot de hond, ondanks dat die was aangelijnd, achter mijn moeder langs en sprong op Janne.
In een fractie van een seconde beet hij Janne in haar hoofd, gezicht, arm, hand en heup. Hij pakte haar bij haar haren en schudde haar heen en weer. Later hoorde ik van omstanders dat het leek op hoe een hond met een touw speelt. Mijn moeder sprong op Janne en begon te gillen. Zij werd daarbij in haar arm gebeten. Het heeft echt nog even geduurd voor de hond losliet.
Toen mijn moeder mij belde, hoorde ik direct dat het mis was. Ik ben geloof ik met tweehonderd kilometer per uur naar dat bos gereden. Toen ik dichterbij kwam, werd ik door ambulancepersoneel tegengehouden. 'Je moet niet schrikken,' zeiden ze. En toen zag ik Janne, helemaal onder het bloed. Ze waren bezig haar kleertjes los te knippen en hoe meer ze weghaalden, hoe meer verwondingen zichtbaar werden.
Mijn moeder zat er helemaal overstuur bij, eveneens gewond van een beet. Janne is met een traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht. Eenmaal daar aangekomen bleek ze er slecht aan toe te zijn. De hond had een heel stuk uit haar wang gebeten. De artsen zeiden dat ze zelden zulke erge hondenbeten hadden gezien: het was echt kantje boord. Maar Janne is sterk en kwam de operaties goed door."
Littekens en trauma
"Haar fysieke herstel verliep goed. Daarna kwam het omgaan met de littekens en het verwerken van het trauma. Voor mij was het indertijd belangrijk dat de eigenaar zijn hond zou laten inslapen. Ik hoorde namelijk dat hij dat niet van plan was. “Er zijn alleen verliezers,” berichtte ik hem. “Maar een pleister op de wond zou zijn dat je de hond laat inslapen. Ik zou er niet mee kunnen leven als die hond een ander kind verwondt.” Dat heeft hij toen gedaan.
Natuurlijk heb ik achteraf weleens gedacht: was het slim om Janne te laten wandelen met een hond van zo’n ras? Als er iets gebeurt, trek je aan het kortste eind, want je weet dat ze dan niet loslaten: de kaken gaan op slot. Maar ik kwam tot de conclusie dat we vooraf alles hadden gedaan om dit te voorkomen. Ik neem niemand iets kwalijk, dit soort ongelukken voorzie je niet. Ze gebeuren in een fractie van een seconde.
We hadden liever niet gehad dat Janne dit hoefde mee te maken, maar het maakt ons niet uit dat ze littekens heeft. Ze is een mooie meid vanbinnen en vanbuiten en dat proberen we haar mee te geven. Maar als zij meer operaties wil ondergaan om de littekens te verminderen, vinden we dat ook prima. We steunen haar in alles. Als ik haar littekens zie, denk ik alleen: wat ben ik blij dat ze er nog is.”
De kinderen van Hetty en Susan hebben littekens. Hun verhalen lees je in Flair 33-2022. Bestel 'm hier. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
Tekst: Michelle Iwema | Fotografie: Marloes Bosch | Visagie: Tirzah Waasdorp
