Davina is moeder en leeft onder de lage-inkomensgrens: ‘Ooit wordt het anders’
Nederland mag dan een van de rijkste landen ter wereld zijn, toch leven er volgens cijfers van het CBS meer dan een miljoen mensen onder de lage-inkomensgrens. Vanaf woensdag gaat het programma voor gratis schoolmaaltijden voor kwetsbare leerlingen in het basis- en middelbaar onderwijs gaat woensdag van start. Scholen waar 30 procent of meer van de leerlingen uit een gezin komt met een laag inkomen kunnen gebruikmaken van de schoolmaaltijden.
Davina (41) is een van de mensen die onder de lage-inkomensgrens leeft. Ze woont samen en is moeder van Ferry (5) en Destiny (14), en bonusmoeder van Shanty (15) en Mike (18).
Dit interview stond eerder in Flair 41-2021.
Schulden vorig huwelijk
“Mijn huidige partner werkte fulltime en kon goed met geld omgaan. Hij had nog nooit schulden gehad. Toen ik samen met mijn dochter van toen acht jaar oud bij hem introk, werd ik achtervolgd door de schulden uit mijn vorige huwelijk. Zo hadden we een huis met fors verlies verkocht en waren veel rekeningen - zoals de energie en voor de tv – niet betaald. Dat liep nog meer op door de incassokosten.
Mijn ex stond nergens ingeschreven, dus toen ik me inschreef op het adres van mijn partner, hadden al die schuldeisers een adres waarnaar ze de rekeningen konden sturen. Mijn partner probeerde die te betalen, maar kwam hierdoor ook in de financiële problemen. Nu zaten we er samen in, het was gewoon te veel.
Op een dag stond de politie op de stoep om mij in hechtenis te nemen vanwege een openstaande autoboete van mijn ex. Want de auto stond op mijn naam. De boete van vijftig euro was met alle verhogingen opgelopen tot driehonderd euro en die hadden we niet. Huilend heb ik uitgelegd dat ik niet in die auto reed. Gelukkig geloofden ze, maar ik voelde me zo klein en vernederd. Dat mijn dochter dat moest meemaken, vond ik gewoon verschrikkelijk.”
Zestig euro per week
“Ik had graag willen werken, maar kreeg met mijn partner een zoontje dat zwaar verstandelijk beperkt bleek te zijn. Hij heeft fulltime zorg nodig, waardoor werken niet mogelijk was. Hoe kom ik hier ooit uit, dacht ik. Maar drie jaar geleden werden we geaccepteerd om het schuldhulptraject in te gaan. Daar ging een hele procedure aan vooraf waarbij werd gekeken of wij echt gemotiveerd waren om uit de schulden te komen. Iemand van wie ze denken dat die na het traject opnieuw in de schulden raakt, wordt niet geaccepteerd.
Toen ik het nieuws kreeg, heb ik echt een vreugdedansje gedaan. Maar het is geen gemakkelijk traject. Onderdeel ervan is dat we onder bewind staan. Dat betekent dat we niet langer toegang hadden tot ons geld. De vaste lasten worden betaald en wij krijgen leefgeld. Dat is bij ons vastgesteld op zestig euro per week. Daarmee moet alles buiten de vaste lasten om worden gekocht. Bijvoorbeeld boodschappen, kleding, de kapper, tandarts, noem maar op. Ik heb laatst gekozen om een kies te laten trekken in plaats van een wortelkanaalbehandeling te ondergaan. Dat scheelde bijna tweehonderd euro. Ik had letterlijk het geld niet om die kies te behouden."
Een ster in boodschappen doen
"In de weekenden komen ook de twee kinderen uit mijn partners eerdere relatie bij ons. Om dan met zestig euro rond te komen, is echt pittig. Maar je leert daar een weg in te vinden. Ik ben inmiddels een ster geworden in het boodschappen doen. Ik weet echt alle aanbiedingen te vinden. Je moet wel altijd rekenen, kunt nooit spontaan eens iets in je wagentje gooien omdat het er lekker uitziet. Ik spaar per week een paar euro uit voor kinderfeestjes voor mijn dochter. Ik wil niet dat ze als enige met lege handen aankomt.
We hebben onze kinderen wel vanaf het begin overal bij betrokken. Ze krijgen het toch wel mee en door erover te praten snappen ze waarom sommige dingen niet mogelijk zijn. Mijn dochter ziet op school natuurlijk kinderen met dure kleding of een nieuwe rugtas. Dan vertelt ze daar thuis over. ‘Ik zou het je wel willen geven,’ leg ik dan uit, ‘maar dat gaat gewoon niet.’ Dan rollen de tranen over m’n wangen, zo erg vind ik het. Ooit wordt het anders, beloof ik haar dan...”
Stefanie vond haar donorvader
‘Ineens had ik er zo’n tweehonderd halfbroers en -zussen bij’
Sinterklaas de moeilijkste tijd
“De moeilijkste tijd van het jaar is bij ons Sinterklaas en kerst. Op tv zie je de supermarktreclames waarin iedereen gezellig aan een goed gevulde tafel zit, maar ik maak me dan vooral zorgen over hoe ik het voor elkaar ga krijgen met cadeautjes. Gelukkig zijn er mooie initiatieven van stichtingen. Zo zijn we een keer gekoppeld aan een gezin dat onze Sinterklaascadeautjes kocht. En een keer stonden er ineens vrienden op de stoep die wisten hoe zwaar we het hadden.
Die hadden wat cadeautjes bij zich voor onder de boom. Eerst vond ik het moeilijk die dingen te accepteren, maar toen ik zag hoe blij de kinderen waren, verdween dat gevoel. De verjaardag van mijn dochter is ook altijd een moeilijke dag omdat ik geen geld heb voor cadeautjes. Daar bood Stichting Jarige Job uitkomst. Zij stuurden vorig jaar een box met viltstiften, een kleurboek en een leesboek. Als ik weer denk aan hoe blij mijn dochter was toen ze die uitpakte, kan ik nog volschieten. In de box zaten ook de ingrediënten om zelf een taart te maken en te versieren, en een zak snoep voor traktaties. Zo mooi dat ze daar ook aan hadden gedacht. We konden er echt een feestje van maken.
Het einde van het traject waar we inzitten, is inmiddels in zicht. Hopelijk kunnen we over een jaar schuldvrij verder met leven. Mijn doel is om dan zelf ook mensen te helpen die het moeilijk hebben. Door met Sinterklaas cadeautjes kopen voor een ander gezin en vrijwilligerswerk te doen waar ik mensen help met schulden. Pas als je er zelf in hebt gezeten, weet je hoe loodzwaar het is.”
Dit interview stond eerder in Flair 41-2021.
