Mannengeheimen: ‘In een woede-uitbarsting mishandelde ik mijn vrouw’

“Vlak voor de scheiding nu twee jaar geleden, liepen de spanningen enorm hoog op. Ik was verliefd geworden op Marleen, maar had dat thuis nog niet durven vertellen. Mijn ex had wel een vermoeden en wilde mijn telefoon uit mijn zak trekken om mijn sms’jes te checken. Daarbij kreeg ik haar elleboog in mijn gezicht en toen heb ik haar, en ik schaam me er nog steeds voor, in haar arm gebeten. Mijn tanden stonden er diep in. Ik ben daarna direct weggegaan omdat ik me geen raad wist met de situatie.”

Aangifte van mishandeling

“Onvergeeflijk. Het was frustratie van maanden stress die bij zowel mijn ex als bij mij een uitweg zocht. Zo ben ik niet, zo wil ik niet zijn, dacht ik later. Had ik eerst nog willen vechten voor haar en onze twee lieve kinderen, nu besefte ik dat het echt ‘op’ was tussen ons. Wanneer twee mensen dit bij elkaar oproepen, moet je stoppen.

Mijn ex was zo boos dat ze bij de politie aangifte deed van mishandeling. En ze verzon er in haar woede nog een paar momenten bij waarop ik haar mishandeld zou hebben. Ik werd door de politie gebeld terwijl Marleen naast me zat. Ze zeiden dat ik het land niet mocht verlaten en dat ik me moest melden. Ik heb gedaan of het een zakelijk gesprek was.

Ik ben door psychologen onderzocht en voor de rechter verschenen. Ik heb deze bezoekjes verzwegen voor Marleen, hoewel wij inmiddels samenwoonden. Mijn ex kreeg later spijt van haar aangifte en heeft geprobeerd de rechtsgang te stoppen, maar dat kon niet meer. De politie had mijn tandafdrukken gezien. En mijn ex kon haar leugens niet intrekken: dan zou ze zelf aangeklaagd worden voor meineed. Ze kon het alleen bagatelliseren. “

Bang dat het uitkomt

“Uiteindelijk is de zaak gelukkig geseponeerd. Maar toch, ik durf het Marleen nog steeds niet te vertellen. Ik ben zó bang dat het beeld dat zij van mij heeft volkomen instort als ik haar alles vertel. Dat ze een beest in me ziet die zijn vriendinnen mishandelt. En ik wil haar nooit kwijt. in gesprekken over mishandeling is ze altijd zo ontzettend fel. Ze spreekt overduidelijk haar haat uit tegen ‘dat soort mannen’. Ik vrees dat ze niets meer met me te maken wil hebben als het uitkomt terwijl het een incident is geweest dat best te verklaren is.

Een scheiding doet een hoop emoties opvlammen ik was negen jaar getrouwd. Het huwelijk was onnadenkend gesloten. Mijn ex is een Amerikaanse ik leerde haar kennen op vakantie in de States. Het was lust op het eerste gezicht. We trouwden dronken tijdens een weekend stappen in Las Vegas en ze kwam daarna bij me in Nederland wonen. We kregen twee prachtige kinderen.”

Liefde op het eerste gezicht

“Ondanks dat we het goed met elkaar konden vinden, kon je het eigenlijk geen relatie noemen. Het was meer een verstandhouding ik kon gaan stappen met mijn vrienden wanneer en tot hoe laat ik maar wilde hoefde niet op de kinderen te passen en er werd nooit iets gezegd als ik te laat was door mijn werk ik ben vaakvreemd gegaan, zonder dat zij er iets van merkte. Zolang ik er maar voor zorgde dat er brood op de plank kwam. En toen kwam ik Marleen tegen tijdens een avond stappen.

Het was liefde op het eerste gezicht. En daar zat ik met een enorm probleem. Als ik mijn hart zou volgen en verder zou gaan met Marleen, betekende dat automatisch dat mijn kinderen in een gebroken gezin zouden opgroeien. En dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. De geborgenheid die ik heb gevoeld in mijn eigen jeugd, zou ik mijn kinderen ontnemen. Dat drukte zwaar heel zwaar op me. Maar de sfeer tussen mij en mijn ex werd slechter en slechter. Er zit een dunne lijn tussen haat en liefde. En dan kan er zo’n woede-uitbarsting komen, zoals bij ons. Al wil ik die niet goed praten.

Na de uitbarsting durfde ik eindelijk een besluit te nemen ik zou verdergaan met Marleen. Ik kon zowel haar als mijn ex vrouw niet langer aan het lijntje houden. Gelukkig zag mijn ex, toen haar woede bekoeld was, óók in dat dit beter was. Langzaam is de relatie met mijn haar weer rechtgetrokken. We hebben inmiddels zelfs een co-ouderschap en spreken elkaar regelmatig als volwassenen.

Maar zij weet dat ik nooit tegen Marleen heb verteld wat er tussen ons gebeurd is. Dat ik het geheimhoud ik zal altijd bang zijn dat zij er, per ongeluk, iets over vertelt waar Marleen bij is. Gelukkig hebben ze niet veel contact. Misschien zou ik het moeten vertellen, maar ik durf het echt niet. Dat valt zwaar, want normaal ben ik overal altijd open over, maar hiervoor schaam ik me te erg.”